Komentarze czytelników portalu lewica.pl
Komentarze czytelników portalu lewica.pl
dowodzil bitwa w didzawiji (nie wiem czy dobrze napisalem nazwe miasta-ale to nie ma wiekszego znaczenie) w ktorej zginelo wiele rebeliantow.czesci pamieci tych niewinych ofiar.
Kto bierze żołd - ten składa hołd. Ważne komu składa go biurokracja związkowa. Wszystkim? Raczej, tak jak WZZ "Sierpień 80" i PPP, wybranym: "Dokument został przesłany Kancelarii Prezydenta RP oraz resortom ministerialnym, klubom parlamentarnym, urzędom i instytucjom publicznym, które straciły swoich funkcjonariuszy, a często szefów" (z informacji Patryka Koseli odnoszącej się do Noty kondolencyjnej "Sierpnia 80" i PPP).
"Tragedia narodowa. Prezydent RP i wicemarszałkowie Sejmu i Senatu nie żyją.
To jedna z największych tragedii w polskiej historii. W Smoleńsku rozbił się samolot prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Zginęli m.in. prezydent Lech Kaczyński z małżonką, wiecemarszałkowie Sejmu - Jerzy Szmajdziński i Krzysztof Putra, wicemarszałek Senatu Krystyna Bochenek, szef IPN Janusz Kurtyka, prezes NBP Sławomir Skrzypek, ostatni prezydent na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, Władysław Stasiak, Aleksander Szczygło, Paweł Wypych, Mariusz Handzlik, Andrzej Kremer, szef sztabu gen. Gągor, posłowie Przemysław Gosiewski, Zbigniew Wasserman, Grzegorz Dolniak, rzecznik praw obywatelskich Janusz Kochanowski, bp Tadeusz Płoski.
Polski samolot prezydencki Tu-154 rozbił się w czasie czwartego podejścia do lądowania na lotnisku Siewiernyj koło Smoleńska o 8.56 czasu polskiego.
Trudno uwierzyć w ogrom tej tragedii. Środowisko związkowe oddaje hołd wszystkim poległym, którzy wypełniali w czasie katastrofy swoje obowiązki wobec narodu.
Związki zawodowe zawsze będą mieć w pamięci fakt, iż zarówno Prezydent Rzeczpospolitej Lech Kaczyński, jak i wicemarszałek Sejmu Jerzy Szmajdziński z dużym szacunkiem odnosili się do środowiska związkowego i starali się wspierać jego działania.
Kierownictwo OPZZ w składzie - przewodniczący Jan Guz, wiceprzewodniczący: Wiesława Taranowska, Andrzej Radzikowski i Franciszek Bobrowski pragną złożyć kondolencje rodzinom ofiar oraz całemu narodowi polskiemu".
ŚCIĄGA (publikujemy w ramach związkowych korepetycji):
"...Nasz naród jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa;
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi."
"Takie słowa wypowiada Piotr Wysocki w scenie Salonu Warszawskiego. Warto nadmienić, że była to postać historyczna. Współorganizator i przywódca spisku podchorążych, którzy w noc listopadową 1830 roku zainicjowali powstanie atakiem na Belweder.
Społeczeństwo polskie zostało zaprezentowane na zasadzie kontrastu. Z jednej strony 'wewnętrzny ogień', czyli patriotyczna młodzież; z drugiej 'zimna i plugawa lawa' - zdrajcy. Patriotyczna młodzież zebrana jest w celi Konrada. Zdolni są do heroicznych poświęceń, buntu oraz nienawiści wobec tyrana. Wierzą także głęboko w sens ponoszonej ofiary. Męczeństwo i heroizm - to słowa jakim można określić ów 'wewnętrzny ogień'. W Salonie Warszawskim Adolf opowiada historię Cichowskiego; powraca on z pobytu w carskim więzieniu jako strzęp człowieka. Jan Rolison zostaje zadręczony przez samobójców i ostatecznie popełnia samobójstwo. Takich historii można mnożyć. Młodzież nie boi się ponosić ofiary za wolność Ojczyzny, nawet jeżeli ta wolność nie przyjdzie natychmiast. Wszystko to stanowi podwaliny dla mesjanistycznej koncepcji zmartwychwstania narodu. Druga część społeczeństwa tworzą ludzie podli, tchórzliwi i konformistyczni. Wystarczy przywołać postacie z 'towarzystwa stolikowego', którzy głównie należą do struktur rządzących. Literaci, damy, wysocy urzędnicy - interesują się jedynie własną karierą. Gotowi są dla niej poświęcić wszelkie wartości i zachowywać postawę służalczą. Losy własnego narodu nie zaprzątają ich świadomości. Przedmiotem rozmów jest głównie życie towarzyskie. Próba rozmowy o literaturze polskiej kończy się dyskusją o literaturze francuskiej. Stali się pustymi manekinami w rękach zdrajcy. Nie zdają sobie sprawy, że jeżeli marionetka odegra swoją rolę, zostanie porzucona w kąt. Kontrastem dla nich jest towarzystwo zgromadzone przy drzwiach. Problemy w państwie to główny przedmiot ożywionej dyskusji w tym środowisku. Nie interesuje ich zabawa i przyjemność. Trudno bawić się, gdy ojczyzna boryka się z poważnymi problemami. Żałują, że to właśnie ludzie z towarzystwa stolikowego stoją za sterem kraju".
autor: Michał Nalewski
w kwestii pomostówek.
http://wiadomosci.onet.pl/2155445,11,ciezka_sytuacja_finansowa_niektorych_rodzin_ofiar,item.html