Tunezja - Zwycięski strajk głodowy w Latelecu

Tunezja: Zwycięski strajk głodowy w Latelecu

[2014-07-19 23:05:06]

Sonia Jebali i Monia Dridi były w stanie uruchomić całą sieć kolektywnego międzynarodowego wsparcia przeróżnych organizacji – związków zawodowych, organizacji feministycznych, organizacji młodzieży oraz praw człowieka. Wsparcie ich wszystkich oraz niezależnych mediów zmusiło francuski koncern, którego polityka jest związana ściśle z polityką francuskiego rządu, do ustępstw.

Jednakże nie jest to koniec walki, a właściwie dopiero jej początek, jak zapowiadają wszyscy zaangażowani w strajk. Sonia Jbeali i Monia Dridi jednak nigdy nie będą przewodniczyć związkom w Latelec. Związek zawodowy w Latelec utracił utalentowane przywódczynie. Firma będzie chciała zapewne to wykorzystać by pozbyć sie go w ogóle.

Los osobisty Soni i Moni nie jest pewien: odszkodowanie w dużej mierze pokryje kredyty, które zaciągnęły na życie, bowiem od ponad roku nie posiadały dochodów. Firmy w Tunezji prowadza także czarne listy zwolnionych pracowników, zatem prawdopodobnie będą miały problemy z uzyskaniem pracy w przemyśle. Dobrym rozwiązaniem zatem byłoby zatrudnienie działaczek przez centralę UGTT w związkowym ośrodku szkoleniowym by uczyły innych, jak można walczyć.

Cieszymy sie bardzo ze zwycięstwa koleżanek i mówimy im: jesteśmy z wami oraz całym ruchem rewolucyjnym Tunezji aż do całkowitego zwycięstwa!

Monika Karbowska, Ewa Groszewska

Odwaga, determinacja i wola walki działaczek związkowych przyniosły zwycięstwo! Po 27 dniach strajku głodowego Houdy Thalhji i delegatki związkowej Sonii Jebali, dwie pracownice Latelec Houda i Rachida wróciły do pracy.

Sonia Jebali i Monia Dridi, dwie delegatki związkowe, które kierowały związkiem zawodowym UGTT Latelc od jego inauguracji w 2010 roku aż do momentu ich nielegalnego zwolnienia w lutym 2013 nie zostały przywrócone do pracy. Otrzymały jednak bardzo wysokie odszkodowania – łącznie ok 15 000 euro na osobę (około 6 lat pensji).

Komentatorzy związkowi podkreślają, że nikt nie otrzymał jeszcze w krajach arabskich tak wysokich odszkodowań za nielegalne zwolnienie. Ich zdaniem świadczy to o tym, że tzw. rewolucje arabskie nie skończyły sie zwykłym utrzymaniem status quo. Ich zdaniem minął czas inwestorów zagranicznych, którzy mogli wyzyskiwać pracowników, lekceważyć lokalne prawa płacąc niskie pensje itp.; zwyciężyła wola walki, determinacja i odwaga które są dziećmi rewolucji 2011 roku.

Monika Karbowska