Nie dajcie sobie tego wmówić
Do niedawna głównym wrogiem reform klimatycznych były korporacje, które przez lata blokowały je dezinformacją i...
Szare klocki, szklane klatki, depresyjne budynki niszczące ludzkiego ducha – krytykom architektury nowoczesnej nie brakuje...
W Polsce trwa uśmiechnięta czystka. A może nawet – kto wie? – aksamitna rabacja… Co prawda nie brak malkontentów,...
Znaczna część zachodniej lewicy tkwi w przeświadczeniu, że trzeba możliwie szybko dogadać się z Rosją. My ciągle powtarzamy, że to niemożliwe,...
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Tomasz Kozak: Na pohybel wielonarodowym wampirom. Jakiej popkultury potrzebuje lewica
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Doszło do powyborczego pata, gdy ani rządząca do tej pory centroprawicowa Partia Narodowa (NP) premiera Billa Englisha, ani Partia Pracy nie były w stanie rządzić bez koalicjanta. Bardzo wpływowe okazało się w tej sytuacji niewielkie populistyczne ugrupowanie Najpierw Nowa Zelandia (NZF).
Decyzję NZF o wejściu do koalicji z LP ogłosił w ub. czwartek lider tego ugrupowania Winston Peters. Jak tłumaczył, NZF stanęła wobec decyzji między "zmienionym status quo a zmianą" i postanowiła pójść w kierunku zmiany.
Koalicja LP i NZF będzie wspierana przez Partię Zielonych Nowej Zelandii (GPA).
Po wyborach niektórzy komentatorzy wskazywali, że koalicja LP, NZF i GPA teoretycznie jest możliwa, lecz raczej mało prawdopodobna.
37-letnia Ardern, która na czele Partii Pracy stanęła dopiero w sierpniu tego roku, będzie trzecią kobietą na stanowisku premiera Nowej Zelandii, po Jenny Shipley z NP (1997-99) i Helen Clark z LP (1999-2008). Będzie też jednym z najmłodszych szefów rządów w ostatnich latach na świecie. Z uwagi na młody wiek, szybki wzrost popularności oraz charyzmę porównywana jest do Justina Trudeau czy Emmanuela Macrona.
Ardern w jednej ze swych ostatnich wypowiedzi nazwała kapitalizm "całkowitym niepowodzeniem" i zacytowała dane dotyczące liczby bezdomnych oraz osób żyjących w ubóstwie jako dowód na to, że "rynek zawiódł" najbiedniejszych mieszkańców kraju.
Polityczka stwierdziła, że działania służące rozwojowi gospodarki "muszą się zmienić", tak aby wziąć pod uwagę "możliwości ludzi" i sprawić, aby życie każdego człowieka miało znaczenie. Zapowiedziała podniesienie płacy minimalnej, budowę tysięcy tanich domów oraz walkę z ubóstwem wśród dzieci.
W pierwszym wywiadzie udzielonym już jako premier-elekt Ardern podkreślała, że kapitalizm "zawiódł jej naród". Jeśli setki tysięcy dzieci żyją w domach, w których brakuje środków, by przetrwać, to jest to całkowita porażka. Jak inaczej to opisać? - pytała.
Czy rynek zawiódł nasz naród? Tak - dodała, odnosząc się do słów ustępującego premiera, Billa Englisha, który zwracał uwagę na wzrost gospodarczy kraju i nadwyżkę budżetową, jaką zostawia kolejnej ekipie. Jak można mówić o sukcesie, gdy osiągamy wzrost na poziomie ok. 3 proc. (PKB), ale jednocześnie mamy największy wskaźnik bezdomności wśród krajów rozwiniętych? - pytała.
Ardern podkreśliła, że polityka kraju musi uwzględniać fakt, iż ludzie powinni być w stanie zarobić na utrzymanie swojej rodziny i prowadzić "znaczące, satysfakcjonujące życie".
fot. Wikimedia Commons
