2013-03-01 17:27:45
Projekt Krajowego Programu na Rzecz Równego Traktowania na lata 2013-2015 jest już w trakcie konsultacji wewnątrz-rządowych jak i społecznych.
Bardzo się cieszę, ze w projekcie wykorzystano moje, przedstawione uprzednio na forum, opracowanie ( strony 55-56) na temat potrzeby poprawy sytuacji osób opiekujących się niesamodzielnymi bliskimi.
Ponieważ moje przemyślenia w niemałej części opierały się na bezpośrednich kontaktach z osobami dotkniętymi tą sytuacją i między innymi ze względu na ten fakt poproszono mnie o wsparcie w tworzeniu tej części dokumentu, można wstępnie założyć, że doświadczenie tych osób jest brane pod uwagę przez piszących program.
Nie należy jednak zbyt wcześnie popadać w euforię. Trwające obecnie konsultacje międzyresortowe oraz społeczne mogą przynieść zakwestionowanie pewnych zapisów proponowanych w projekcie. Do połowy marca będziemy znali opinii resortów, a do końca miesiąca partnerów społecznych.
Ponadto nawet jeśli te zapisy nie zostaną podważone ( na co liczę) przed nami długa droga jeśli chodzi o realizację, Dziś miałem spotkanie premiera w kancelarii Pełnomocnik ds. Równego Statusu i uczulono mnie na możliwe „schody” których póki co nie chciałbym zdradzać w szczegółach.
Warto jednak przyjrzeć się na razie dobrze rokującym zapisom:
Cel szczegółowy 2.2 to wdrażanie zapisów konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych ONZ ratyfikowanej w dniu 6 września 2012 r poprzez przygotowanie spójnych i efektywnych z zakresu wspierania opieki nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
Celowi przyporządkowane są następujące działania:
1.Konsultacje z rodzinami sprawującymi opiekę nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
2.Konsultacje eksperckie dotyczące możliwych rozwiązań w zakresie wspierania rodzin sprawujących opiekę nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
3.Powołanie zespołu do opracowania projektu ustawy o wspieraniu opieki nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
4. Uchwalenie projektu ustawy.
Mój dalszy udział miałby odnosić się do punktów 2-3, ale póki na rozstrzygnięcia trzeba czekać przez najbliższy miesiąc, wówczas dopiero zespół mógłby zacząć działać. Działania te, podobnie jak cały program, przewidziane są na lata 2013-2015.
Nie trzeba dodawać, że nawet jakby koniec końców zaowocowałyby poprzedzonym diagnozą sytuacji i konsultacjami uchwaleniem projektu ustawy, dla samym rodzin, które sprawują opiekę ciągłą jest to dość odległa perspektywa czasowa.
Dlatego też w mojej opinii, należy w drodze pozaustawowej, stworzyć rozwiązania które by już w najbliższym poprawiły dramatyczną sytuację socjalną tych rodzin i podopiecznych.
Sprawa jest nagląca.
Nie dziwi wobec tego planowany przez Rodziny ON protest w najbliższym czasie 7 marca kolejny protest pod Sejmem pod hasłem „ Jestem niepełnosprawny – jestem głodny”. Osoby poruszone sytuacją tej grupy zachęcam do przyłączenie się do protestu. Im będzie nas więcej, tym większa szansa, że władze zaczną się liczyć z potrzebami i postulatami tych osób.
Bardzo się cieszę, ze w projekcie wykorzystano moje, przedstawione uprzednio na forum, opracowanie ( strony 55-56) na temat potrzeby poprawy sytuacji osób opiekujących się niesamodzielnymi bliskimi.
Ponieważ moje przemyślenia w niemałej części opierały się na bezpośrednich kontaktach z osobami dotkniętymi tą sytuacją i między innymi ze względu na ten fakt poproszono mnie o wsparcie w tworzeniu tej części dokumentu, można wstępnie założyć, że doświadczenie tych osób jest brane pod uwagę przez piszących program.
Nie należy jednak zbyt wcześnie popadać w euforię. Trwające obecnie konsultacje międzyresortowe oraz społeczne mogą przynieść zakwestionowanie pewnych zapisów proponowanych w projekcie. Do połowy marca będziemy znali opinii resortów, a do końca miesiąca partnerów społecznych.
Ponadto nawet jeśli te zapisy nie zostaną podważone ( na co liczę) przed nami długa droga jeśli chodzi o realizację, Dziś miałem spotkanie premiera w kancelarii Pełnomocnik ds. Równego Statusu i uczulono mnie na możliwe „schody” których póki co nie chciałbym zdradzać w szczegółach.
Warto jednak przyjrzeć się na razie dobrze rokującym zapisom:
Cel szczegółowy 2.2 to wdrażanie zapisów konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych ONZ ratyfikowanej w dniu 6 września 2012 r poprzez przygotowanie spójnych i efektywnych z zakresu wspierania opieki nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
Celowi przyporządkowane są następujące działania:
1.Konsultacje z rodzinami sprawującymi opiekę nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
2.Konsultacje eksperckie dotyczące możliwych rozwiązań w zakresie wspierania rodzin sprawujących opiekę nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
3.Powołanie zespołu do opracowania projektu ustawy o wspieraniu opieki nad osobami z ciężką niepełnosprawnością, wymagającymi opieki ciągłej.
4. Uchwalenie projektu ustawy.
Mój dalszy udział miałby odnosić się do punktów 2-3, ale póki na rozstrzygnięcia trzeba czekać przez najbliższy miesiąc, wówczas dopiero zespół mógłby zacząć działać. Działania te, podobnie jak cały program, przewidziane są na lata 2013-2015.
Nie trzeba dodawać, że nawet jakby koniec końców zaowocowałyby poprzedzonym diagnozą sytuacji i konsultacjami uchwaleniem projektu ustawy, dla samym rodzin, które sprawują opiekę ciągłą jest to dość odległa perspektywa czasowa.
Dlatego też w mojej opinii, należy w drodze pozaustawowej, stworzyć rozwiązania które by już w najbliższym poprawiły dramatyczną sytuację socjalną tych rodzin i podopiecznych.
Sprawa jest nagląca.
Nie dziwi wobec tego planowany przez Rodziny ON protest w najbliższym czasie 7 marca kolejny protest pod Sejmem pod hasłem „ Jestem niepełnosprawny – jestem głodny”. Osoby poruszone sytuacją tej grupy zachęcam do przyłączenie się do protestu. Im będzie nas więcej, tym większa szansa, że władze zaczną się liczyć z potrzebami i postulatami tych osób.
