Słownik Mizoginii - odsłona druga. Dziś hasło na literkę e: EKSPERT.

Przypadek pierwszy (najświeższy):
Czwartek. Jadę do serwisu rowerowego z prośbą o regulację hamulców. Nie do wiary: w roli przyjmującej zamówienia jest kobieta! Pierwszy taki przypadek od 11 lat.

Wyszła zza lady z kluczami, przedni wyregulowała mi w 60 sekund. Oceniła, że powinnam wymienić dwie części. Poleciła przyjechać na wymianę w poniedziałek.

Pytam, czy teraz coś płacę. Ona na to: gratis. Mówię: to niech mi pani doliczy w poniedziałek. Wychodząc słyszę, jak pracujący z nią mężczyzna zrzędzi, że znowu obsłużyła kogoś za darmo i że ją naciągnęłam, bo nigdy tu nie wrócę.

Poniedziałek. Jadę na wymianę. Cudownie: znowu ona. Niestety: wysyła mnie do pokoju "chłopaków", bo to oni będą dłubać przy rowerze. No to idę. Na moją prośbę wymiany chłopak pyta: "A po co?" Mówię, co powiedziała jego koleżanka.

Z dalszej rozmowy wynika, że jego zdaniem nie ma tu nic do wymiany, ale powinnam zostawić rower na dwa dni, on go obejrzy i oddzwoni powiedzieć, co trzeba zrobić i ile to będzie kosztować.

Mówię na to:
- Czy w takim razie może mi pan jedynie wyregulować tylni hamulec? Teraz? Od ręki?
- Wolałbym nie. To zajmie 10 minut, ale w trakcie może się okazać, że jest grubsza robota na dwie godziny, a ja tu mam kolejkę rowerów. (Tu następuje długa przemowa na temat zagrożeń, które mogą czyhać w okolicach hamulca).
Zabieram rower i wychodzę.

Podsumujmy:
- Coś, co jej zajęło 60 sekund, jemu ma zająć 10 minut z przedłużeniem na 2 godziny.
- Jeden pracownik podważył kompetencje drugiego pracownika, który - jaki dziwny zbieg okoliczności - jest kobietą.
- Ona zrobiła to, o co prosiłam. On uznał, że nie wiem, o co proszę albo że proszę o coś, czego nie potrzebuję i poinformował mnie, czego potrzebuję naprawdę. Chociaż sam jeszcze nie wie, co to jest, bo musi to dopiero sprawdzić. Za to wie już, że to będzie kosztować.
- Wizyta u niej była skuteczna i trwała 2 minuty. Wizyta u niego była nieskuteczna i trwała 10 minut.

Przypadek drugi (starszy):
Giełda fotograficzna w warszawskiej Stodole. Podchodzę do mężczyzny, który sprzedaje tylko jeden typ towaru: negatywy do aparatów. Ma duży wybór. Proszę o 10 sztuk, podaję dokładne informacje, których. Nieopatrznie używam słowa "klisza".
On (nie patrząc na mnie): Nie mam klisz. (Natychmiast zwracając się do następnego w kolejce klienta): Co dla pana?
Ja: Jak to?
On: To są filmy, a nie klisze.

Prawidłowa nazwa na materiał światłoczuły do aparatu małoobrazkowego to: film. Załatwił mnie.

Przypadek trzeci (nie mój):
Ona uprawia wspinaczkę od 10 lat, on jest początkujący - zaczął, bo ona go namówiła, żeby spróbował.

Idą razem do sklepu ze sprzętem do wspinaczki. Wybierają linę. Sprzedawca mówi tylko do niego. Na nią nie patrzy. Zwraca się do nich w liczbie pojedynczej, bo zwraca się do niego. Wypytuje, jakiego typu, jakiej długości, do jakich celów.

On konsultuje wszystko z nią, ona udziela informacji i podejmuje decyzje. Kiedy lina zostaje wybrana okazuje się, że ten typ dostępny jest w dwóch kolorach. Wtedy sprzedawca zwraca się po raz pierwszy do niej:
- To może pani wybierze kolor?

***

Do panteonu ekspertów należą także sprzedawcy i serwisanci komputerowi oraz sprzętu elektronicznego i AGD pokaźnych gabarytów. A także doniosłych celów: w dziale z depilatorami i blenderami można spotkać kobietę-ekspertkę, ale tam, gdzie są pralki lub plazmy - już nie bardzo.

Jeśli zatem jesteś kobietą, która wybrała się do sklepu:
- rowerowego
- fotograficznego
- komputerowego
- elektronicznego
- ze specjalistycznym sprzętem sportowym
- warsztatu samochodowego
i wiesz, po co tam przyszłaś, a trafiłaś na sprzedawcę lub serwisanta w typie eksperta (w takich sklepach masz na to 95% szans), masz dwie strategie do wyboru:

1. Poprosić o to, po co przyszłaś i próbować nie dać sobie wmówić, że nie wiesz, o co prosisz, że na niczym się nie znasz, że jesteś śmieszna oraz żałosna, jeśli myślisz, że się jednak znasz oraz że prędzej czy później przekonasz się, że to ekspert, a nie ty, miał rację.
Plusy:
- dostaniesz to, po co przyszłaś (jeśli ze złości ekspert nie powie ci, że tego akurat nie ma. Nie miej nadziei: powie ci to na koniec konwersacji).
Minusy:
- dużo wysiłku włożysz w to, by nie dać się upupić tekstami w rodzaju: "ja pani tylko dobrze radzę, a pani zrobi jak tam sobie pani wymyśliła w tej ślicznej główce"
- dużo cierpliwości włożysz w to, by nie dać się sprowokować do odpowiadania na pytania: "Czy pani w ogóle wie, co to jest RAM"?
- dużo czasu poświęcisz na wysłuchanie wykładu, który ma na celu udowodnienie ci, że nie wiesz, o co pytasz i co kupujesz
- zostaniesz kilka razy obrażona
- nie dostaniesz żadnej zniżki
- wychodząc usłyszysz komentarze i podśmiewanie się z ciebie
- nie będziesz chciała wrócić do tego sklepu, co z czasem bywa kłopotliwe, bo ta strategia sprawi, że wybór placówek, z których możesz jeszcze skorzystać, kurczy się prędko
Atuty:
- znajomość specjalistycznego żargonu, bez którego co prawda wszystko da się powiedzieć, wyjaśnić, załatwić i kupić, ale nie da się zaprezentować jako ekspert

2. Udawać kogoś, kto się nie zna i nie wie, czego chce, nie używać żadnych fachowych nazw, bo one tylko sprowokują eksperta do agresji.
Plusy:
- na pewno COŚ kupisz
- wizyta przebiegnie w miłej atmosferze
- dostaniesz rabat
Minusy:
- być może kupisz coś, czego nie potrzebujesz lub co nie pasuje do sprzętu, który już posiadasz
- wydasz dwa razy więcej pieniędzy niż planowałaś
Atuty:
- upodobania aktorskie

I tak źle, i tak niedobrze. Albo będziesz sobą i zostaniesz za to ukarana, albo zagrasz idiotkę i zostaniesz za to wynagrodzona miłym traktowaniem. Jeszcze jedna odsłona tego, co w specjalistycznym języku studiów nad płcią kulturową nazywa się: podwójne wiązanie.