Komentarze czytelników portalu lewica.pl
Komentarze czytelników portalu lewica.pl
aby uwierzyć,ze los tych przyszłych wysoce niepełnosprawnych istot leży na sercu autorom tego poronionego projektu ? To zwykłe medialne oszustwo. PJN jest w parlamentarnym "ogonie" i musi koniecznie zwrócić na siebie uwagę oszołomstwa. Jak widać ciemność pomroczna ogarnęła tych (nie moich) wybrańców i gotowi są podpisać cyrograf diabelski,byle zasłużyć na następną kadencję.
z tego że część osób lub środowisk może traktować tę sprawę instrumentalnie.
Ale w takich fundamentalnych kwestiach, wolę nie prowadzić dyskusji opierając się na założeniu, że druga strona wykorzystuje dany argument cynicznie.
Nawet jeśli sami pomysłodawcy by tak robili, to na pewno wśród ludzi, którzy popierają to stanowisko, są ludzie którzy czynią to z autencznego przkonania. Inna rzecz, czy jest to głęboko przemyślane, z uwzględnieniem wszystkich konsekwencji i dylematów. Tym niemniej trzeba z tymi ludźmi rozmawiać z szacunkiem dla ich wrażliwości i próbować w nich ( przynajmniej części z nich) obudzić wrażliwość także na los osób, którym przychodzi opiekować się niesamodzielnymi dziećmi. Ale wiem, że jest to syzyfowa pracy i w wielu przypadkach granica tego na co są gotowi przystać jest nie przekraczalna.
wydaje mi się łatwy do rozwiązania.
Jeśli rodzice biologiczni nie czują się na siłach wychować dziecka, to mogą poszukać dla niego rodziny zastępczej lub zwrocić się do kościołów lub świeckich organizacji dobroczynnych, żeby tym dzieckiem się zajęły. O ile na tej drodze nic nie da się zrobić, wówczas - zgodnie z zasada pomocniczości - powinno wkroczyć państwo.
Tak czy owak, zawsze można zapewnić opieke dziecku niepełnosprawnemu.
wydaje mi się że właśnie nie da się łatwo rozwiązać tego problemu.
Po pierwsze, perspektywa oddawania tego dziecka w czyjeś, (nie wiadomo jeszcze w okresie penatalnym czyje?) ręce nie jest perspektywą korzystną. A jeśli rodzice zechcą dziecko oddać, ale znajdzie się w instytucji, w której nie znajdzie
bezpośredniej emocjonalnej więzi? przypominam, że dzieci głęboko niepełnosprawne mają bardzo małe szanse zostać adoptowanymi.
Po drugie, jest część dzieci, które czeka - nawet przy najbardziej troskliwej potencjalnej opiece czy to rodziców czy instytucji do której zostaną oddane - jedynie bardzo krótki okres życia ( np.rok czy dwalata) i to życia w cierpieniu. Czy należy skazywać za wszelkcą cenę te dzieci na cierpienie (a ich rodziców na patrzenie na to)?