Komentarze czytelników portalu lewica.pl
Komentarze czytelników portalu lewica.pl
Restauracja kapitalizmu wstrzymała przyrost naturalny w Polsce, to efekt propagowania kulturowego hedonizmu, egoizmu; liczyć ma się tylko kasa i kariera. Tzw. radykalna lewica chętnie przyłożyła do tej propagandy swoje 3 grosze.
Nagle okazało się, że Kongres Kobiet nie jest tożsamy z kongresem feministek.
Pisze jak młody ojciec w średnim wieku a zarazem ustatkowany Radykał.
W środowisku Warszawskiej lewicy 35 + najbardziej snobistyczne jest posiadanie dzieci.
W kraju coraz mniejszego przyrostu naturalnego, coraz większej ilości singli oraz tow. feministek dobijających samotnie do 40 dziecko staje się wyznacznikiem pozycji społecznej. Po prostu to czego jest mało jest w cenie.
W dyskusjach lewicowych temat dziecka spełnia rolę jokera tj. przebija każdy temat tj. mówisz co u Twojego Dziecka & temat schodzi na dzieci tj. nie ma już socjalistów, anarchistów, krytycznopolitycznych liberałów czy przedstawicieli takich a takich opcji są tylko Rodzice którzy mówią & nie rodzicie którzy cierpią w milczeniu.
Warto też dodać proces starzenia się społeczeństwa tj. feministki też są coraz starsze a zegar biologiczny tyka tj. w wieku około 30 każdy normalny człowiek a nawet feministka myśli o Rodzinie, potomstwie etc.
Rodzicielstwo jest fajne społecznie. Od kąd maa dziecko poznałem wiele super osób które też mają dzieci.
... większość genderowych towarzyszy dobijających do 40 ma partnerki młodsze o minimum 10 lat. W drugą stronę to nie działa tj. nie znam żadnej 40 letniej gender aktywistki w związku z 20 talakiem.
Ta typowa dla mężczyzn skłonność do młodych kobiet zaostrza konkurencje po między dojrzałymi aktywistkami o zabezpieczenie jakiś dobrych genów dla swego potomstwa.
Pamiętajmy im młodsza partnerka tym większe szanse na potomstwo.
Autorka to taki Korwin Mikke feminizmu.
Ale pod względem oderwania od rzeczywistości jak zwykle nie zawodzi.
- ty niby jesteś inteligentny, ale jakoś bardzo w swojej inteligencji ograniczony.
To, co piszesz o pozytywnym doświadczeniu rodzicielstwa - to z pewnością prawda. I to, co pisze autorka o tylu innych, przemilczanych, niedostrzeganych, zaniedbywanych aspektach roli rodzica, zwłaszcza matki - to też prawda. Dużo prawd. I znacznie trudniej jest te prawdy dostrzec, niż twoją - dość oczywistą. Ty ich nie tylko ich nie dostrzegasz, ale nawet jak ci ktoś je podaje na tacy - dyskwalifikujesz je jako rzekome "oderwanie od rzeczywistości".
To, co piszesz o pozytywnym doświadczeniu rodzicielstwa - to z pewnością prawda
-----------------
Tylko, że ja nie pisze o INDYWIDUALNYM doświadczeniu rodzicielstwa tylko o SPOŁECZNO - KULTUROWO - DOMINUJĄCYM dyskursie W ŚREDNIM (!!!) wieku lewicy warszawskiej.
Słowniczek co trudniejszych terminów dla Kulturowej nadbudowy co to zapomniała o swojej bazie społecznej:
Jak śpiewa zespół Dezerter:
Robimy rzeczy z których kiedyś się śmialiśmy
Każdy z Nas wreszcie myśli
tj. jak jesteś po 30 to już wiesz czy odniesiesz/odniosłeś sukces życiowy czy nie czy się dorobisz czy już zawsze będziesz nikim.
Każdy po 30 to wie.
Większość członków Krytyczno Tęczowej Lewicy to dzieci wyższej klasy średniej tj. nie muszą na nic brać kredytów, nie muszą zapier... w korpo etc.
Czytaj.:
Stać Ich na dzieci.
Dzisiaj Dziecko to czynnik statusu i nie tyle nawet materialnego co osobistego tj. tylko normalni ludzie mają na tyle normalnych partnerów, że chcą mieć z nimi dziecko.
(pisze o świadomym macierzyństwie/ojcowskim)
Ważne żeby zrozumieć, że dylematy o których pisze
A. Zawadzka to dylematy bogatych&sytych.
Autorka uważa zbiór Zwykłych Kobiet za zbiór pusty.
Być może&jest to zbiór psuty, tylko, że większość feministek jakie znam boi się być zakwalifikowane do tego pustego zbioru bardziej niż diabeł święconej wody. Anna Zawadzka ucieka od opisywanych w swoim tekście toksycznych relacji matka – córka czy przed mitem/stereotypem Matki Polki tylko nie dostrzega, że jest jak chomik w kółku czy ktoś kto chce dojść do horyzontu tj. te wszystkie toksyczne relacje/niemiłe doświadczenia/presje/szklane podłogi/lepkie sufity są głównie w Jej własnej głowie i to właśnie przed Nimi ucieka. Tylko sama przed sobą nie ucieknie. Gdziekolwiek pójdzie/pojedzie zawsze zabierze ze sobą swój własny kawałek patryjarchatu.
Sytuacja A. Zawadzkiej z macierzyństwem przypomina pojedynek Luka Skaywokera z Lordem (ojcem) Vaderem w 3 części jedynych słusznych pierwszych Gwiezdnych Wojen tj. z im większą nienawiścią Luk walczy tym więcej siły daje złu. Wygrywa kiedy gasi miecz. Podobnie z Zawadzką. Jej feministyczne zacietrzewienie przypomina to z którym Luk walczy z Vaderem tj. rozkraczeńcy i tym podobne wymysły autorki tylko umacniają patryjarchat&anty feminizm przez jego ośmieszenie niż służą sprawie emancypacji.