No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Głównym tematem partyjnej kampanii wyborczej była kwestia ewentualnej koalicji z socjalistyczną Nową Partią Demokratyczną i kanadyjskimi Zielonymi przed najbliższymi wyborami parlamentarnymi. Jej zwolennicy zwracają uwagę, że partie te uzyskały łącznie w poprzednich wyborach zdecydowanie więcej głosów od zwycięskiej Partii Konserwatywnej. Większościowa ordynacja wyborcza zapewnia jednak przewagę jednolitej prawicy nad skłóconą centrolewicą.
Trudeau sprzeciwia organizowaniu wspólnych prawyborów przez liberałów i NDP, natomiast zdaniem Murray są one jedyną szansą na pokonanie konserwatystów, co z kolei umożliwiłoby przeforsowanie zmiany ordynacji wyborczej na bardziej proporcjonalną.
Młody i charyzmatyczny Trudeau jest dziś jednym z najpopularniejszych kanadyjskich polityków, jednak jego oponenci zarzucają mu brak politycznej wiedzy i mało określone poglądy oraz uważają, że karierę zawdzięcza on tylko swojemu nazwisku.
Partia Liberalna od czasów kolonialnych stanowiła jedną z dominujących sił na kanadyjskiej scenie politycznej. Chociaż początkowo opowiadała się za leseferyzmem, to w XX wieku, dzięki politykom takim jak Lester Pearson czy Pierre Trudeau, nabrała bardziej socjalnego oblicza.
W wyborach w 2011 Partia Liberalna uzyskała najgorszy wynik w historii (19 proc. głosów i 11 proc. mandatów w Izbie Gmin) i zajęła trzecie miejsce, za NDP. Jednakże ostatnie sondaże wskazują na odbudowę poparcia dla niegdysiejszej "naturalnej partii rządzącej" Kanady.
Fot. Wikimedia Commons
