2008-03-31 20:20:35
Tym razem bez nowego autorskiego tekstu. Zamiast tego - końcowy fragment pisma Róży Luksemburg "Rewolucja rosyjska". Trudno chyba w Polsce o bardziej ordynarne, uprawiane także przez środowiska utożsamiające się z lewicą antykapitalistyczną, fałszerstwo związane z historią światowego ruchu robotniczego, niż bezustanna produkcja mitu antybolszewizmu tej niezwykłej postaci. Mam nadzieję, że przypomnienie niniejszego cytatu jak najskuteczniej uderzy w ów mit.
Bolszewicy pokazali, że zdolni są dokonać wszystkiego, co tylko może zdołać prawdziwie rewolucyjna partia w ramach możliwości historycznych. Nie sposób oczekiwać, by dokonali cudów. Gdyż wzorcowa, bezbłędna rewolucja proletariacka w izolowanym kraju wyczerpanym wojną światową, zduszonym przez imperializm, zdradzonym przez międzynarodowy proletariat już sama byłaby cudem.
Należy natomiast odróżnić istotę od nie-istoty, sedno od tego, co w polityce bolszewików pozostaje wybujałym przypadkiem. W czasach obecnych, gdy mierzymy się z rozstrzygającymi, ostatecznymi walkami na świecie, najpoważniejszym problemem socjalizmu była i jest paląca kwestia teraźniejszości. To nie sprawa tego czy innego drugorzędnego problemu taktycznego, lecz zdolności proletariatu do akcji, siły do działania, woli mocy samego socjalizmu. Tu Lenin, Trocki i ich przyjaciele byli pierwsi, byli tymi, którzy wysunęli się na czoło jako przykład dla światowego proletariatu; i wciąż pozostają jedynymi, którzy mogą zakrzyknąć wraz z Huttenem: Odważyłem się!
Oto co istotne i trwałe w polityce bolszewickiej. W tym sensie do nich należy nieśmiertelna służba historyczna marszu na czele międzynarodowego proletariatu, wraz ze zdobyciem władzy politycznej i postawieniem w praktyce problemu zaprowadzenia socjalizmu, potężnego posunięcia naprzód kwestii rachunków między kapitałem a pracą na całym świecie. W Rosji można jedynie problem postawić. Nie da się go w Rosji rozwiązać. I w tym sensie, przyszłość należy wszędzie do "Bolszewizmu".
Bolszewicy pokazali, że zdolni są dokonać wszystkiego, co tylko może zdołać prawdziwie rewolucyjna partia w ramach możliwości historycznych. Nie sposób oczekiwać, by dokonali cudów. Gdyż wzorcowa, bezbłędna rewolucja proletariacka w izolowanym kraju wyczerpanym wojną światową, zduszonym przez imperializm, zdradzonym przez międzynarodowy proletariat już sama byłaby cudem.
Należy natomiast odróżnić istotę od nie-istoty, sedno od tego, co w polityce bolszewików pozostaje wybujałym przypadkiem. W czasach obecnych, gdy mierzymy się z rozstrzygającymi, ostatecznymi walkami na świecie, najpoważniejszym problemem socjalizmu była i jest paląca kwestia teraźniejszości. To nie sprawa tego czy innego drugorzędnego problemu taktycznego, lecz zdolności proletariatu do akcji, siły do działania, woli mocy samego socjalizmu. Tu Lenin, Trocki i ich przyjaciele byli pierwsi, byli tymi, którzy wysunęli się na czoło jako przykład dla światowego proletariatu; i wciąż pozostają jedynymi, którzy mogą zakrzyknąć wraz z Huttenem: Odważyłem się!
Oto co istotne i trwałe w polityce bolszewickiej. W tym sensie do nich należy nieśmiertelna służba historyczna marszu na czele międzynarodowego proletariatu, wraz ze zdobyciem władzy politycznej i postawieniem w praktyce problemu zaprowadzenia socjalizmu, potężnego posunięcia naprzód kwestii rachunków między kapitałem a pracą na całym świecie. W Rosji można jedynie problem postawić. Nie da się go w Rosji rozwiązać. I w tym sensie, przyszłość należy wszędzie do "Bolszewizmu".
