Oglądając wiadomości o żołnierzach zatrzymanych w związku z masakrą w Afganistanie zastanowiłem się co by było gdyby w podobny sposób traktować wszystkich podejrzanych o przestępstwa.

Przyjmijmy hipotetyczną sytuację – mój sąsiad od dłuższego czasu krzywo na mnie patrzy. Aby uprzedzić atak postanowiłem więc przebić przejście do jego mieszkania i się tam wprowadzić. Przy okazji narobi się oczywiście trochę bałaganu, więc aby ustabilizować sytuację tym bardziej będę musiał zostać aby po tej flei posprzątać. Oczywiście wywoła to pewne protesty z jego strony, ale przecież ja najlepiej wiem co jest dobre dla społeczności lokalnej.

Przyjmijmy, że sąsiad pozostawałby głuchy na tłumaczenia. Mógłbym się wówczas poczuć zagrożony i przypadkowo go pobić. Liczę, że wszelkie władze wykazałyby wyrozumiałość, Rzecznik Praw Obywatelskich sprawdziłby, czy policja miała prawo zakuć mnie w kajdanki i czy nie została naruszona moja godność oraz powszechny szacunek do mnie. Liczę również, że przedstawiciele władz oraz media wyraziliby wątpliwości, czy w ogóle mógłbym pobić bezbronnego sąsiada i czy nie przypominał on przypadkiem kogoś groźnego, kto zasłużył na takie potraktowanie. W ramach przeprosin kupiłbym zresztą sąsiadowi jakieś sprzęty z telezakupów i oświadczył, że tym samym nieporozumienie zostało zakończone.

Łaskawie powiedziałbym nawet, że po całkowitym zakończeniu porządków w mieszkaniu sąsiada wrócę do siebie, mając tylko oko czy znów nie zacznie bałaganić.

Niedorzeczne? Nie! Przecież właśnie tak zachowują się polskie władze i armia w stosunku do Iraku i Afganistanu. Trudno nie zagotować się ze złości słysząc o „szacunku do munduru” i "brutalnym zakuciu w kajdanki" żołnierzy (a raczej bandytów) podejrzanych o wielokrotne morderstwo afgańskich cywilów. Niedobrze się robi słuchając dyżurnych „ekspertów”, takich jak były gen. Sławomir Petelicki, których oburza nawet fakt iż aresztowania sfilmowano i dających wręcz do zrozumienia że całą sprawę należało wyciszyć.