Główny zarzut jaki stawia się lewicy to ów rzekomy brak patriotyzmu. I tak od lat. Każdy człowiek lewicy to "komunista", "zdrajca" bądź Polski Zdrajca Pachołek Rosji. Abstrahując już od idiotyzmów należy przypomnieć piękną, niepodległościową walkę jaką przeszła Polska Partia Socjalistyczna.

Przyznam, że uwielbiam szukać analogii w historii, można bowiem znaleźć gotowe odpowiedzi na bolączki dnia dzisiejszego. Szukajcie a znajdziecie...

No i znalazłem. Artykuł sprzed stu lat(dokładnie 101) pióra Feliksa Perla, działacza PPS, legendarnego redaktora naczelnego "Robotnika".

Perl polemizuje z antagonistami, którzy zarzucają socjalistom "brak patriotyzmu"- " I socjaliści mieliby być wrogami takiego patriotyzmu, mieliby być wrogami swego narodu?! Co za głupia myśl i jakie oszczerstwo! Socjaliści, którzy z takim poświęceniem pracują w swoim kraju dla ludu swego, którzy dążą do tego, żeby jak najszerzej rozlała się oświata, żeby nie było w narodzie pokrzywdzonych i głodnych i ciemnych, żeby cały kraj stał się wspólnym warsztatem pracy dla wszystkich i wspólnym dla wszystkich źródłem dobrobytu – socjaliści mieliby być wrogami narodu! Nie! Właśnie socjaliści umieją najlepiej naród „podnieść”, „uszczęśliwić”, bo socjaliści walczą o prawa dla narodu, o wolność, o oświatę. Oni chcą prawdziwego narodu, narodu jak z „jednej bryły”, bez przegródek stanowych, bez przywilejów klasowych, bez podziału na bogaczy i nędzarzy. I kochają też ten naród, dla którego pracują, który prowadzą w jasną, lepszą przyszłość. I naszą dumą narodową jest, kiedy nasz lud pracujący rośnie w świadomość, krzepnie i rozwija się, kiedy kraj nasz świeci innym przykładem".

Piękny fragment odnajdujemy w tytule " Co to jest patriotyzm". Socjalista Perl widzi go tak- " Patriotyzm” znaczy „miłość ojczyzny”. Patriotyzm jest to ukochanie swego kraju i swego narodu, jest to poczucie silnej łączności ze „swoimi”. Patriota prawdziwy – taki, co patriotyzm ma w sercu, a nie tylko w gębie – pracuje dla szczęścia i postępu swego narodu. On – jak powiedział wielki nasz poeta Mickiewicz – chce swój naród „podnieść, uszczęśliwić, chce nim cały świat zadziwić!”.

Takim jest rzetelny patriotyzm, uczucie bardzo silne i naturalne, które mocno tkwi w duszy ludzkiej. Kocha się ten kraj, w którym przyszliśmy na świat, z którym zrosły się nasze wspomnienia, którego losy z naszymi losami tak ściśle są związane. Kocha się ludzi, z którymi się zżyło, z którymi człowiek dzieli nie tylko swój chleb powszedni, ale i chleb duchowy – myśli swoich i uczuć. Kocha się nie tylko naturę swego kraju, ale – co ważniejsze – swój język ojczysty, literaturę, wspólne wspomnienia, kocha się ludzi, z którymi nas łączy praca wspólna, wspólna niedola i radość wspólna.

A cóż dopiero, jeżeli naród nasz jest nieszczęśliwy, jeżeli ojczyzna cierpi w więzach i niewoli! Wtedy patriotyzm staje się tym silniejszy, bo tym boleśniej odczuwa się ucisk narodowy. „Szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie” – że znowu przytoczymy słowa Mickiewicza. Klęski ojczyzny odczuwamy na każdym kroku i w każdej chwili. I w serce nasze wrasta ból i rozpłomienia się chęć wydźwignięcia ojczyzny z niewoli!".

Od siebie dodam,że nie wolno nam oddawać patriotyzmu w ręce prawicy. Lewica ma piękną tradycję, którą warto kultywować i przypominać.