Wreszcie!

Zlikwidowano kobiecość:


Przeceniono męskość:


Kobiety już wiedzą, że ślub im się nie opłaca:


A warzywa tanieją, więc zaczyna się domowa, indywidualna lub zbiorowa działalność na przekór terrorowi szczupłych ciał:


A propos tego zdjęcia z majtkami: byłam z niego całkiem kontekt, dopóki moja przyjaciółka, co jest queer-as-fuck na jego widok natychmiast zapytała, czy sobie kupiłam. Nie kupiłam, teraz żałuję. Ona mówi, żem frajerka.

A propos tej przyjaciółki: ostatnio mieszkała u mnie trochę. Robiłam wspólne pranie naszych ciuchów. Jeszcze spała, kiedy rozwieszałam. Jej majtki, wszystkie w kroju męskim. Jej koszulki a la bokser z lat 70. Jej skarpetki białe frote. I nagle dopadła mnie dwuznaczność. Gdybym wieszała ciuchy innej kobiety - nie ma problemu. To miłe. To bez podtekstu. To co innego. To bez kontekstu. A jeśli z - to z kontekstem przyjaźni, bliskości, intymności.

Ale kiedy to męskie ubrania, od razu czuję na plecach oddech kobiecej roli. Od razu jestem tą, która usługuje. Od razu patriarchat rozsiada się przy moim stole i muszę wziąć brudną ścierę, żeby go przegonić.

Poczułam zapaszek kobiecego losu. Cień tego, którego pełen bukiet mają kobiety pod nosem, gdy zmywają podłogę w kiblu zasikaną przez swoich mężów, synów lub ojców, co to ani na kiblu nie usiądą, żeby nie bryzgać, ani kibla raz na miesiąc nie sprzątną. Więc robią to one: na kolanach, w gumowych rękawiczkach, w detergentach, w starym dresie, w odorze moczu.

To jest wersja hard. Rozwieszanie bokserek mojej przyjaciółki to był zaledwie cień wspomnienia. Ot, taki przyczynek do teorii queer. Bo kłir, jak wiadomo, jest skomplikowane as fak.

Dopisek z 29 maja 2011:
No niestety. Koniec odpustu, wracamy w kierat ról. Jezus znów zawisł na krzyżu, opaskę z jego oczu zdjęto. Świat kobiety ponownie otwarty. Co jest kobiecym światem? Moda. Uroda. I siedzenie za ladą od 9 do 19 w świetle jarzeniówek i smrodzie starego oleju z pobliskich fast-foodów. Przystrojonej w kobiecość, rzecz jasna.