Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Słuchając wypowiedzi polskich polityków, można odnieść wrażenie, że zielona transformacja będzie sprawiedliwa tylko wtedy, gdy będzie powolna....
Oboje współprzewodniczący partii Die Linke − Janine Wissler i Martin Schirdewan − opublikowali...
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Nastolatka przechodzi przez traumę seksualnej przemocy. Nie wie jak powiedzieć o tym matce. Potem okazuje się, że jest w ciąży. I zaraz w jej życie wtrąca się mnóstwo osób i instytucji. Teoretycznie prawo powinno chronić jej integralność, teoretycznie ma prawo do prywatności, prawo do aborcji. Ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży z 1993 z poprawkami w 1995 i 1997 dopuszcza dokonanie aborcji przez lekarza, gdy "zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego". W tym przypadku z punktu widzenia prawa popełniono dwa przestępstwa: gwałt i obcowanie seksualne z nieletnią. Prokuratura wystawia więc urzędowe zaświadczenie, jakiego wymaga ustawodawca. Ale w Lublinie w dwóch szpitalach nikt nie chciał przeprowadzić aborcji. Na szpital czy lekarza, który nie chce tego zrobić, ustawodawca nakłada obowiązek wskazania innej placówki, gdzie aborcja będzie przeprowadzona. W dwóch lubelskich szpitalach tego prawnego obowiązku nie dopełniono, a na nastolatkę kapelan i ordynatorka (a więc osoby pełniące funkcje publiczne, wynagradzane z budżetu), wywarli presję psychologiczną, usiłując ja narzucić jej swoje prywatne poglądów i zasady postępowania. Dziewczyna pod opieka matki jedzie do Warszawy.
Jak relacjonuje "Gazeta Wyborcza", w warszawskim szpitalu i na przesłuchaniu w komisariacie w ślad za nią udaje się ksiądz i aktywistki ruchu "obrońców życia" oraz media katolickie. Przedstawiciele tego ruchu, w tym finansowana z funduszy publicznych "Fronda" zdobyli także prywatny numer telefonu dziewczynki i zastraszają ją SMS-ami. Ma tu miejsce presja na szereg osób. Po pierwsze na nastolatkę potraktowaną jak zwierzę, na które się poluje. Po drugie na lekarzy, aby nie wykonywali aborcji, oraz na policjantów. Nie da się ukryć, że lekarze i policja są spolegliwi wobec presji Kościoła. W przesłuchaniu na warszawskim komisariacie biorą udział jej prześladowcy, a warszawski szpital na Inflanckiej bez sprawdzenia chętnie przyjmuje (nieprawdziwą) informację od pikietujących obrońców życia poczętego, iż Sąd Rodzinny odebrał matce prawa rodzicielskie. Po trzecie presja jest wywierana na matkę. W przypadku gwałtu na nieletniej, ustawa z 1993 wymaga, aby zgodę na aborcję podpisała ofiara oraz jej prawny opiekun, czyli w tym wypadku właśnie ona. Prześladowcy (dwie katolickie fundacje) składają w prokuraturze niezgodne z polskim prawem doniesienie o tym, że matka nakłania córkę do czynu zabronionego, a więc popełnia przestępstwo, wobec czego sąd rodzinny kieruje dziewczynkę do tak zwanego pogotowia opiekuńczego, które de facto przypomina więzienie. Kiedy minister Ćwiąkalski stwierdza, że dobra osobiste dziewczynki zostały naruszone, oraz że prawo powinno być przestrzegane, a więc jeśli ona i matka podpiszą zgodę (co zrobiły) to aborcja powinna być przeprowadzona – prześladowcy wykorzystują pogorszenie stanu zdrowia nastolatki, aby ja zatrzymać w szpitalu. Dyrektor szpitala wojewódzkiego im. Jana Bożego w Lublinie ubezwłasnowolnia dzieczynę i zamyka ją w szpitalu jak więzieniu pod pretekstem, ze jej sytuacja prawna nie jest jasna, wiec nie ma komu ją "wydać". Gra toczy się o to, żeby jeszcze co najmniej przez tydzień ograniczyć jej wolność osobista, aby nie mogła dokonać aborcji.
Mamy tutaj trzy osie tej sprawy. Pierwsza i najważniejsza, to nieustanna trauma, jaką przeżywa dziewczyna. Najpierw gwałt a potem kolejna eskalacja przemocy, postawienie jej w sytuacji osaczonego zwierzątka, odebranie jej człowieczeństwa, zredukowanie do funkcji pojemnika na płód, kompletne nieliczenie się z jej bólem i jej decyzjami. Nie można jej zostawić chwili wytchnienia ani czasu na myślenie, trzeba ja nękać aż zrobi się z niej posłuszny automat. Ta sytuacja odtwarza gwałt, tym razem siłami tak zwanych obrońców życia.
Druga sprawa to optyka księdza z Lublina. Jak doszło do naruszenia tajemnicy lekarskiej i szczucia zgwałconej dziewczyny? Kim był kapelan, który wraz z ordynatorką dr Wanda Skrzypczak nakłaniał dziewczynkę do zmiany decyzji o aborcji? Czy był to ksiądz Krzysztof Podstawka, który od lipca 2007 roku jest wicedyrektorem lubelskiego religijnego Radia eR ds. informacji i prezenterów, jest dyrektorem Domu Samotnej Matki w Lublinie i Przewodniczącym Funduszu Obrony Życia Archidiecezji Lubelskiej... Przez trzy lata (do września 2007) był dyrektorem lubelskiej edycji "Gościa Niedzielnego", duszpasterzem służby zdrowia i środowisk akademickich. W tygodniku katolickim "Niedziela" znalazłam wywiad z ks. mgr lic. Krzysztofem Podstawką, kapelanem Szpitala Klinicznego nr 1 przy ul. Staszica w Lublinie pt. "W służbie chorym". Z wywiadu wyłania się postać kapłana, dla którego zwykła odmowa usług duszpasterskich przez pacjenta lub pacjentkę to nie jest kwestia odmiennych poglądów czy innego wyznania, ale "nieodwracalna zatwardziałość", którą oczywiście próbuje się przełamać nie jednorazowo, tylko do oporu, wielokrotnie – co znajduje odbicie w słowach "Staramy się do końca każdemu stwarzać szanse pojednania z Bogiem".
Czy to zatem on, wykorzystując swoje kontakty z racji na funkcję kapelana w szpitalu dowiedział się o możliwej aborcji i zorganizował krucjatę przeciwko zgwałconej dziewczynce, a de facto przeciwko wszystkim kobietom w wieku reprodukcyjnym?
Trzecia oś tej sprawy to to, co się dzieje z prawem. Moc prawa bierze się z obudowy instytucjami do jego egzekwowania (policja, sądy, wiezienia, itd.). Ale także z naszego marzenia o sprawiedliwości. Prawo z założenia nie jest sprawiedliwe, kodyfikuje pewne normy i reguluje relacje między jednostkami, funkcjonowanie państwa i reguluje działaność gospodarczą. Jego kształt zależny jest od tego, jak w momencie jego stanowienia ujmowany jest interes publiczny. Obecnie o kształcie prawa przesądza interes kościoła i interes kapitału finansowego. Prawo jest zawsze prawem silniejszego. Doskonale to widać na przykładzie przepisów regulujących ludzką reprodukcje czy dostęp do aborcji w Polsce, gdzie prawa reprodukcyjne odbiera się kobietom za pomocą prawa, a na dodatek na wszystkie kobiety zarówno katoliczki jak i nie-katoliczki generalizowane są rozwiązania jednego kościoła. Wszystkie musimy się poddać regułom ustanawianym przez Kościół katolicki, bez względu na to czy jesteśmy jego członkiniami czy nie, a na straży naszego posłuszeństwa stoi prawo. Od pierwszych zachowanych kodeksów prawo odnosiło się do kontroli nad reprodukcją i życiem ludzi. Jednocześnie prawo ustanowione było na przemocy. Carol Smart zwraca uwagę, że starając się o zmianę czy modyfikację tej czy innej ustawy, feministki często nie biorą pod uwagę tego silnego patriarchalnego ustanowienia prawa i reprodukcji patriarchatu za pomocą prawa.
Współcześnie, pod zasłoną dyskursu o demokracji mamy do czynienia z upowszechnieniem zawieszenia prawa i instytucji stanu wyjątkowego. Tak między innymi wprowadzane były neoliberalne reformy restrukturyzacji gospodarki w Polsce, ale także w wielu innych krajach. Jedna z ostatnich inicjatyw papieża Benedykta XVI dotyczy wprowadzenia zasady stanu wyjątkowego i zawieszenia praw, które zezwalają na aborcję. Dla Benedykta XVI aborcja, to przestępstwo przeciwko życiu i przeciwko społeczeństwu, w podtekście ciężarna kobieta i każda kobieta w wieku reprodukcyjnym to pojemnik na dziecko, które ma bezwarunkowy obowiązek donosić, bez względu na konsekwencje dla jej życia. Nie chodzi więc tu o ochronę życia w ogóle, ale o reprodukcję władzy kościoła. Właśnie posłowie PiS przygotowali projekt swojego stanowiska, gdzie zwracają się do polskiego rządu, aby zgłosił papieską propozycję moratorium na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Nie da się ukryć, iż takie moratorium i zawieszenie prawa to propozycja stanu wojennego przeciwko kobietom w wieku reprodukcyjnym i dziewczynkom jako potencjalnym matkom.
Obok zawieszenia prawa mamy też do czynienia ze stosowaniem go jako doraźnego instrumentu do realizacji tej czy innej strategii. Tak właśnie postępuje ekipa "obrońców życia", składając doniesienie na matkę, że nakłania córkę do aborcji. Skoro jednak w przypadku gwałtu aborcja jest dopuszczalna przez prawo, namawianie do niej nie stanowi przestępstwa. Chodzi zatem po prostu o wywieranie presji, o nieustanny atak, jak również o to, by postępowanie tak wydłużyło czas oczekiwania na przysługujący zabieg, aby stał się on niedozwolony, gdyż ciąża przekroczyła 12 tydzień.
Kampania jest zaplanowana, przemyślana, zorganizowana i sterowana, ma swojego wroga (kobiety) tak jak kampania wojenna, wszystkie podstępy, nieprawdziwe zarzuty pod względem organizacji feministycznych, taktyczne wykorzystanie prawa, żeby doprowadzić do izolacji dziewczynki i ograniczyć jej wolność są dozwolone w imię wyznawanej przez siebie idealności, którą katoliccy fundamentaliści stawiają ponad prawem.
Zgodnie z katolicką doktryną, na kościół nałożony jest obowiązek głoszenia ewangelii do krańców ziemii, do końca świata. Wyposażeni w taką doktrynę czują się upoważnieni nie tylko do nawracania, ale także do wymuszania siłą dostosowania nas wszystkich do ich reguł i poglądów. To co się dzieje nie jest lokalną aberracją skrajnych fundamentalistów, ale jest wpisane w logikę tej instytucji. Zarówno władza prawa jak i władza kościoła ustanowione są na kontroli nad ludzką reprodukcją. Nie ma kościoła czy pasterza bez stada, które pasterz prowadzi do zbawienia. Stado musi się więc rozmnażać, a pasterz musi dbać o pomnażanie stada, aby kościół się rozwijać i głosić ewangelię. Opowieści o ochronie życia dźwięczą więc tutaj jak pretekst do sprawowania władzy, zwłaszcza że kiedy ludziom odbierane są podstawy do życia, czy jak w przypadku protestu głodowego matek z Walbrzycha, kiedy nawoływano do ich sterylizacji, obrońcy życia nie zabierają głosu. Ale na opiece nad ubogimi ksiądz Podstawka nie robi medialnej kariery.... tę karierę robi na wojnie z kobietami.
Nastolatka wypowiedziała stanowczo i jasno swoją wolę przerwania ciąży. W wywiadach udzielonych między innymi Gazecie Wyborczej i Newsweekowi i publikowanych w internecie 10 i 11 czerwca potwierdza swoją decyzję. I ona i matka już kilkakrotnie składały podpisy na wymaganych przez prawo oświadczeniach. Tylko okazuje się, że prawo jest pozbawione mocy egzekucji prawa...Ciało nastolatki, jej myśli i uczucia, jej relacja z matką stały się teatrem wojennym, w którym obrońcy życia rozgrywają swoją krucjatę. Szkoda, strasznie szkoda, że dziewczynie i jej matce wyrządzono tyle krzywdy. Katoliccy fundamentaliści nie współczują dziewczynie, nie zastanawiają się nad tym, jaką cenę płaci, składają jej życie w ofierze na ołtarzu swoich poglądów. Wojna zawiesza prawo, a jednocześnie wojenna przemoc, w tym wypadku krucjata katolickich fundamentalistów stanowi nowe prawo dla nas wszystkich.
Weronika Strzała
Tekst ukazał się na stronie Think Tanku Feministycznego (www.ekologiasztuka.pl/think.tank.feministyczny/).
