System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Urodził się 5 lipca 1932 roku w Budapeszcie w rodzinie działacza Komunistycznej Partii Węgier zamordowanego przez nazistów. Podczas powstania węgierskiego w 1956 roku był członkiem komunistycznych bojówek walczących przeciwko powstańcom.
W latach 1954–1959 pracował w ministerstwie finansów, następnie zaś w węgierskich ambasadach w Jugosławii i Bułgarii, w Wydziale Spraw Zagranicznych KC Węgierskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej i w ministerstwie spraw zagranicznych, którego szefem był w latach 1989–1990.
Współzałożył reformistyczną Węgierską Partię Socjalistyczną, której następnie przewodniczył w latach 1990–1998. W latach 1994–1998 został premierem koalicyjnego rządu socjalistów i liberałów.
Przed zmianami ustrojowymi w Europie Środkowo-Wschodniej był zwolennikiem dialogu i porozumienia między dwoma blokami politycznymi w Europie. W końcu lat 1980. odegrał ważną rolę w procesie upadku realnego socjalizmu w Europie i zjednoczenia Niemiec.
Fot. Wikimedia Commons
