Petycja dotyczaca podjęcia prac legislacyjnych nad wprowadzeniem maksymalnych cen za metr kwadratowy nieruchomości
Szanowni Państwo,
W trybie...
Nie dajcie sobie tego wmówić
Do niedawna głównym wrogiem reform klimatycznych były korporacje, które przez lata blokowały je dezinformacją i...
Szare klocki, szklane klatki, depresyjne budynki niszczące ludzkiego ducha – krytykom architektury nowoczesnej nie brakuje...
W Polsce trwa uśmiechnięta czystka. A może nawet – kto wie? – aksamitna rabacja… Co prawda nie brak malkontentów,...
Znaczna część zachodniej lewicy tkwi w przeświadczeniu, że trzeba możliwie szybko dogadać się z Rosją. My ciągle powtarzamy, że to niemożliwe,...
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Tomasz Kozak: Na pohybel wielonarodowym wampirom. Jakiej popkultury potrzebuje lewica
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Tego samego dnia wieczorem premier Magdalena Andersson uznała porażkę w wyborach. Zapowiedziała, że złoży w czwartek dymisję. Dodała, że do czasu powołania nowego rządu pozostanie szefem gabinetu odchodzącego gabinetu i zapowiedziała, że stanie na czele socjaldemokratycznej opozycji. Podkreśliła, że w przypadku, gdy prawicowy blok nie osiągnie porozumienia, wszystkie siły polityczne - poza skrajną prawicą - będą miały otwarte drzwi do jej biura. Andersson dała w ten sposób do zrozumienia, że jeśli kandydatowi opozycji na premiera Ulfowi Kristerssonowi z Umiarkowanej Partii Koalicyjnej nie uda się sformować rządu, gotowa będzie stworzyć większość. Wówczas socjaldemokracja musiałaby przekonać do współpracy którąś z partii prawicowych.
Andersson wyraziła również niezadowolenie z powodu sukcesu antyimigranckich Szwedzkich Demokratów. Wielu obawia się, że będzie celem ataków. Podzielam ten pogląd - przyznała.
Andersson objęła funkcję szefowej rządu w listopadzie 2021 r., po rezygnacji Stefana Lofvena. Została pierwszą kobietą pełniącą funkcję premiera Szwecji. Jeszcze tego samego dnia podała się do dymisji, gdy odejście z rządu ogłosiła Partia Zielonych.
Kilka dni póżniej, w kolejnym głosowaniu, Andersson uzyskała najmniejsze wymagane poparcie – większość parlamentarzystów była „za” lub „wstrzymała się od głosu”.
fot. wch
