Witold Sawicki: Walka z nowotworem, na osobistym przykładzie
Dotychczas uważałem, że choroby są czymś normalnym i naturalnym, tyle tylko że myślałem iż w jakiś abstrakcyjny sposób dotyczą innych osób, a ja?... [0]
Michał Peno: Praxis po hiszpańsku
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,... [0]
Łukasz Ostrowski: Ekologia dobrobytu jedyną odpowiedzią na kryzys
Słuchając wypowiedzi polskich polityków, można odnieść wrażenie, że zielona transformacja będzie sprawiedliwa tylko wtedy, gdy będzie powolna.... [0]
Przemysław Wielgosz: Jednookie dziennikarstwo
Dzisiejsze dziennikarstwo staje się kpiną z głoszonych przez jego przedstawiciel(k)i wartości. Proces degradacji nie zaczął się wczoraj, ani nawet... [0]
Piotr Kubiak: Janine Wissler i Martin Schirdewan rezygnują z kierowania partią
Oboje współprzewodniczący partii Die Linke − Janine Wissler i Martin Schirdewan − opublikowali... [7]
Eliza Nowak: Kamala Harris - twarz rewolucji czy zwykła wydmuszka?
Pod koniec lipca Joe Biden wreszcie ogłosił swoją rezygnację z ubiegania się o reelekcję. To była decyzja, której wielu oczekiwało, ale nikt nie... [4]
Więcej...
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Twórczość Hasiora jest często postrzegana jako nierozerwalnie powiązana z lokalną pamięcią historyczną dotyczącą zarówno okresu wojny, jak i realiów... [0]
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mój projekt to rodzaj buntu wobec niezauważania przez media ogólnopolskie mniejszych ośrodków, obrzeży i tego wszystkiego, co sprawiłoby wysiłek... [0]
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
Wierzę, że narody cementuje albo miłość, albo nienawiść. Wiek XX wybrał nienawiść, wiek XXI wybierze albo miłość, albo nic, piekło
Tadeusz... [0]
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Andrzej Frączysty: Czym zajmuje się Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”? Czy to „tylko” teatr?
Bartosz Gajdzik: To... [0]
Więcej...
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Zawłaszczenie kulturowe i orientalizacja pod zachodniego odbiorcę
Druga część filmowej „Diuny” to przyjemna, wyszlifowana pod gusta... [0]
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
„Kos” to kino zemsty. Okrutnej. A właściwie dwóch – chłopów na panach oraz Polaków na uciskających ich Rosjanach. Jest rok 1794,... [0]
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Żarty z teorii skapywania, dziedziczenia majątku, obniżania podatków, chciwości, niechęci do redystrybucji – to wszystko jest pewną... [1]
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Najdziwniejsze w Napoleonie Ridleya Scotta jest to, że jest to film całkowicie wypłukany z polityki.
Nie należę do tych, którym nic się w tym... [0]
Więcej...
Katalonia: Protest w obronie statutu autonomicznego (akt.)
[2010-07-11 10:24:13]
Ponad 1 milion 500 tysięcy osób wyszło 10 lipca na ulice Barcelony w proteście przeciwko orzeczeniu hiszpańskiego Sądu Konstytucyjnego, który uznał, że brakuje podstaw prawnych aby uznać Katalończyków za odrębny naród. Manifestujący nieśli czerwono-żółte flagi i napisy "Jesteśmy narodem" oraz "Żegnaj Hiszpanio". Część z manifestantów domagała się niepodległości Katalonii, część zaś poszanowania dużej autonomii prowincji.
Demonstrację w obronie uchylonych artykułów katalońskiego statutu autonomicznego zorganizowało Òmnium Cultural, a poparły wszystkie główne partie regionu, w tym Partia Socjalistów Katalonii (Partit dels Socialistes de Catalunya), centroprawicowa partia Konwergencja i Unia (Convergència i Unió), Republikańska Lewica Katalonii (Esquerra Republicana de Catalunya) oraz Lewica Zjednoczona i Alternatywna - Inicjatywa na rzecz Katalońskich Zielonych (Esquerra Unida i Alternativa - Iniciativa per Catalunya Verds).
Poza partiami politycznymi w manifestację włączyły m.in. główne centrale związkowe - socjaldemokratyczny Powszechny Związek Robotników (Unión General de Trabajadores) oraz komunistyczne Komisje Robotnicze (Comisiones Obreras), jak również blisko 1 tysiąc 400 organizacji społecznych, a także klub piłkarski FC Barcelona. Do bojkotu protestu wezwała jednak część radykalnych katalońskich nacjonalistów, wśród nich m.in. Akcja Katalońska (Catalunya Acció).
Demonstracji przewodził prezydent Generalitat (rządu katalońskiego) José Montilla, przewodniczący Parlamentu Ernest Benach oraz byli prezydenci Generalitat Jordi Pujol i Pasqual Maragall. Manifestacja przebiegła w sposób spokojny bez większych zakłóceń. Jedynie, jak podaje dziennik "La Vanguardia", na początku protestu zaatakowany został związany z PSOE Montilla za rzekome współdziałanie z rządem. Policja musiała eskortować go by wyprowadzić bezpiecznie z demonstracji.
Na zakończenie demonstracji na Plaza de Tetuán odbył się wiec. W imieniu organizatorów pochodu aktorzy Lluís Soler i Txe Arana odczytali oświadczenie, w którym stwierdzono m.in. o odrzuceniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Txe Arana podziękował organizacjom które uczestniczyły w proteście, określając tę mobilizację mianem historycznej. Aktor stwierdził, że decyzja Trybunały to atak na suwerenność ludu Katalonii i demokracji. Arana zapowiedział, że Katalonia ma niezbywalne prawo do swobodnego decydowania o swojej przyszłości. W wiecu na Plaza de Tetuán nie brali udziału politycy.
Podobne manifestacje odbyły się w wielu mniejszych miasteczkach Katalonii jak i w różnych częściach Europy i świata. Demonstracje odbyły się w Londynie, Berlinie, Buenos Aires, Nowym Yorku oraz Caracas.
Katalonia jest jednym z 17 autonomicznych regionów Hiszpanii. W referendum w 2006 roku Katalończycy wybrali autonomię. Porozumienie zawarte z rządem w Madrycie określa ściśle zasady współpracy, zakres autonomii i działanie katalońskiego parlamentu.
Katalończycy od czasu śmierci dyktatora Francisco Franco w 1976 roku, który wprowadził represyjne kary za posługiwaniem się katalońskim, coraz bardziej podkreślają różnice dzielące ich od reszty Hiszpanii. Poczucie narodowej odrębności przybrało w ostatnich dwóch latach na sile. Ostatnie dyskusje toczyły się wokół uznania Katalończyków za odrębny naród i ustanowienie pierwszeństwa katalońskiego nad kastylijskim hiszpańskim. Obie kwestie odrzucił najpierw rząd, a stanowisko to potwierdził Sąd Konstytucyjny.
Katalończycy równie mocno jak odrębność narodową akcentują kwestie ekonomiczne. Region ze stolicą w Barcelonie słynie ze swych atrakcji turystycznych na całym świecie. Turystyka jest tu głównym źródłem dochodu i dzięki temu region zamieszkany przez około 7 milionów mieszkańców uchodzi za bogaty. Katalończycy uważają, że rząd w Madrycie subsydiuje z ich podatków biedniejsze regiony Hiszpanii, nie reinwestując w samej Katalonii.
Krzysztof Mroczko
Bartosz Grucela
Szymon Martys
|
lewica.pl w telefonie
Czytaj nasze teksty za pośrednictwem aplikacji LewicaPL dla Androida:
-
DEMONSTRACJA: ZATRZYMAĆ IZRAELSKĄ MACHINĘ ŚMIERCI
- Warszawa, Plac Zamkowy
- 5 października (sobota), godz.13.00
-
Fotograf szuka pracy (Krk małopolska)
- Kraków
-
76 LAT KATASTROFY - ZATRZYMAĆ LUDOBÓJSTWO W STREFIE GAZY!
- Warszawa, plac Zamkowy
- 12 maja (niedziela), godz. 13.00
-
Socialists/communists in Krakow?
- Krakow
-
Poszukuję
-
Partia lewicowa na symulatorze politycznym
- Discord
- Teraz
-
Historia Czerwona
-
Discord Sejm RP
- Polska
- Teraz
-
Szukam książki
-
Poszukuję książek
Więcej ogłoszeń...
27 września:
1900 - Zakończył obrady V Kongres II Międzynarodówki, który powołał Międzynarodowe Biuro Socjalistyczne. W skład Biura jako delegaci polscy weszli: B. A. Jędrzejowski z PPS, H. Diamand z PPSD, C. Wojnarowska z SDKPiL.
1908 - Urodziła się Michalina Tatarkówna-Majkowska, działaczka partii komunistycznych, posłanka na Sejm PRL, I sekretarz Komitetu Łódzkiego PZPR,
1936 - PPS, Bund i klasowe związki zawodowe wygrały wybory do Rady Miejskiej Łodzi.
1941 - W obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu zginął Norbert Barlicki, członek władz PPS, prawnik, publicysta, współredaktor "Robotnika".
2009 - W wyborach parlamentarnych w Portugalii zwyciężyła Partia Socjalistyczna premiera José Sócratesa.
?