Ukraina - Powstał rząd Julii Tymoszenko

Ukraina: Powstał rząd Julii Tymoszenko

[2005-02-05 09:29:24]

W piątek odbyło odbyło się drugie głosowanie nad kandydaturą Julii Tymoszenko na premiera. Tym razem głosowało za nią 373 z 450 deputowanych Rady Najwyższej. Poparły ją nie tylko partie dotychczasowej opozycji, ale również Partia Regionów i Socjaldemokratyczna Partia Ukrainy (zjednoczona) związane z niedawnym obozem władzy. Przeciwko jej kandydaturze byli deputowani z Komunistycznej Partii Ukrainy.

W rządzie Tymoszenko zasiadają przedstawiciele centroprawicowego bloku Nasza Ukraina, nacjonalistycznego bloku BjuTy, Socjalistycznej Partii Ukrainy Ołeksandra Moroza, Partii Przemysłowców i Przedsiębiorców Ukrainy, liberalnej Partii Ludowo-Demokratycznej, Narodowej Partii Agrarnej Ukrainy.

Pierwszym wicepremierem został Anatolij Kinach, lider Partii Przemysłowców i Przedsiębiorców Ukrainy. Wicepremierami będą Ołeh Rybaczuk, odpowiedzialny za integrację europejską, i Mykoła Tomenko, zajmujący się sprawami kultury i nauki. Ministerstwem Spraw Zagranicznych pokieruje Borys Tarasiuk, który już wcześniej był szefem dyplomacji. Tekę ministra obrony otrzymał Anatolij Hrycenko, do niedawna szef Centrum Analitycznego im. Razumkowa w Kijowie. Ministrem kultury zostanie natomiast znana piosenkarka Oksana Biłozir.

Szymon Martys

Trochę wbrew obawom żywionym przecież dość powszechnie powołanie nowego rządu przeszło gładko. Obawom, bo przecież obawiano się wręcz rozpadu Ukrainy, a na pewno obawy, iż spotka się on z silną opozycja parlamentarną miały solidne podstawy, bo przecież rząd powołał parlament będący dotąd oparciem dla rządów Kuczmy. Co to może więc oznaczać? Że kończy się rewolucja i wszystko będzie po staremu? Raczej nie. Jednak po staremu po prostu być nie może. To jest coś co znamy i z własnej historii. Stało się za dużo, by mogło być tak samo. Nawet ci, którzy byli przeciw zrozumieli i uznali, że nie mają innego wyjścia. Z nadziei, że uda im się przyłączyć do zwycięzców, ze strachu lub ze zwykłego konformizmu. Pewnie zresztą ze wszystkich tych powodów. Nic już nie może być tak samo i to jedno jest pewne. Będzie lepiej? To już pewne nie jest, a nawet wprost przeciwnie pewne jest, że tak rozbudzonych nadziei zaspokoić się nie da i rozczarowanie z czasem musi nadejść. Ale jak wielkie będzie? I jak powszechne? Przekonamy się. Ta zmiana jednak oznacza - i to już wiemy - że południowo-wschodnia granica Polski w przyszłości nie będzie granicą Unii Europejskiej. Bo ten rząd pod tym względem stanowi wybór jednoznaczny. Poparcie jakie zyskał, niezależnie od konkretnej motywacji głosujących za nim, jest sygnałem dla
wszystkich – w podstawowych sprawach decydujemy sami. I w tej sprawie zadecydowaliśmy właśnie tak. A skoro tak – to polską racją stanu staje się
konsekwentne popieranie tych dążeń. I na szczęście w skłóconej Polsce wydaje się, że w tej akurat sprawie panuje zgoda.

Rafał Korzeniewski

lewica.pl w telefonie

Czytaj nasze teksty za pośrednictwem aplikacji LewicaPL dla Androida:

Dawid Kański: Komentarz do wyborów prezydenckich w USA

Xavier Woliński: Baśń o „sprawczości”

Aleksander Radomski: Goździki, które zasiały zmiany

Bartłomiej Zindulski: Lewicowa alternatywa Sahry Wagenknecht

Witold Sawicki: Walka z nowotworem, na osobistym przykładzie

Michał Peno: Praxis po hiszpańsku

Ukraina: Powstał rząd Julii Tymoszenko

lewica.pl w telefonie

23 listopada: