Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
97-letnia dziś Sendlerowa przed wojną była działaczką Polskiej Partii Socjalistycznej. Niemal od samego wybuchu wojny zaangażowana była w pomoc prześladowanym przez hitlerowców Żydom. Początkowo robiła to jako pracowniczka opieki społecznej, od grudnia 1942 r. pod pseudonimem Jolanta brała udział w budowaniu struktur podziemnej Rady Pomocy Żydom "Żegota", do której wciągnął ją inny działacz PPS Julian Grobelny, pierwszy przewodniczący organizacji.
Sendlerowa wkrótce została kierowniczką dziecięcego referatu Żegoty. Najpierw dostarczała pomoc za mury getta, a gdy Niemcy rozpoczęli jego likwidację, zorganizowała wyprowadzenie z niego żydowskich dzieci. Po "aryjskiej stronie" zapewniała im pobyt w polskich rodzinach oraz u sióstr zakonnych w Warszawie, Turkowicach i Chotomowie. W 1943 r. została aresztowana przez gestapo; torturowano ją i skazano na śmierć, której szczęśliwie uniknęła dzięki przekupieniu niemieckich strażników przez Żegotę.
Po wojnie, w 1965 r. izraelski instytut Yad Vashem przyznał jej medal "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata", nadawany osobom szczególnie zasłużonym dla pomocy Żydom podczas wojny. W 2002 r. otrzymała Order Orła Białego. Kilkakrotnie wymieniano ją jako kandydatkę do pokojowego Nobla. W tym roku do nagrody zgłosił ją amerykański nauczyciel historii Norm Conrad, którego uczennice w 1999 r. wystawiły w szkole w Pittsburgu sztukę "Life in a Jar" (Życie w słoiku), będącą rekonstrukcją wojennych losów Jolanty.
Irena Sendler dzisiaj mieszka w domu opieki w Warszawie.
Grzegorz Ilnicki
Marek Tobolewski
