No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Najgłośniej odchodzi Jan Rokita. Łza się w oku kręciła gdy tłumaczył, jak to poświęca się dla żony, która już nie mogła żyć bez pracy w kancelarii Prezydenta. W tej sytuacji mąż nie może startować z list PO na posła, bo co by ludzie powiedzieli. A on nie stanie na drodze kariery swej żony i "to się nazywa miłość". Natychmiast rozgorzała narodowa dyskusja. Faceci głośno mówią o stratach jakie poniosła PO i sam Rokita oraz – trochę ciszej - o podłości żony. Kobiety z rozmarzeniem spoglądają na Posła Jana i myślą, że ich "stary" w życiu by się tak dla nich nie poświęcił.
Sam "męczennik", zapytany przez dziennikarza co by było, gdyby po wyborach dostał propozycję zostania jakimś ministrem albo premierem, odpowiedział że jest gotów również do takich poświęceń. Serce po prostu rośnie! Takich mężów (stanu/własnej żony – niepotrzebne skreślić) właśnie nam potrzeba! Wszyscy, którzy uważali Rokitę za cynicznego i zimnego gracza, gotowego w każdej chwili zmienić partię dla własnej kariery uznali, że facet stał się jakby bardziej ludzki. I o to właśnie w tej sztuce chodziło!
Rokita nie biorąc udziału w kampanii nie narazi się nikomu. W przeciwieństwie do swoich platformianych kolegów, nikogo nie musi obrzucać błotem. Żonka przy Prezydencie dopilnuje dobrych kontaktów męża Jasia z tym, kto po wyborach wskazuje Premiera – czyli z Prezydentem. Donald Tusk wzruszony "rodzinnymi kłopotami Janka" już mu publicznie obiecał, że jeśli PO wygra Janek będzie w rządzie. Jeszcze tylko Olejniczak, Kwaśniewski i Ojciec Rydzyk powinni to Rokicie obiecać i można by nie robić wyborów - Premiera już mamy! Spektakl z odejściem był tak dobrze zagrany, że nawet przeciwnikom Rokity zrobiło się go żal i ucieszą się gdy wróci. Nawet jako "Premier z Krakowa"! I o to małżonkom Rokitom, działającym wspólnie i według precyzyjnie przygotowanego scenariusza, chodziło!
Drugi odchodzący – Leszek Miller, też odszedł z własnej partii z hukiem. Niestety na pozytywne efekty swego kroku poczeka trochę dłużej. Po pierwsze jego żona nie ma szans na pracę u obecnego Prezydenta. Po drugie Olejniczak z Kwaśniewskim nie obiecują Millerowi pracy w kolejnym rządzie. Nawiasem mówiąc, nie wiadomo co mogliby obiecywać? Ale Miller wie, że głośne odejście dać mu może więcej niż siedzenie cicho i znoszenie upokorzeń ze strony partyjnych liderów. Pewności nie ma, ale gdyby SLD pod nowym dowództwem powinęła się noga zawsze w pobliżu, na białym koniu czekał będzie "Żelazny Leszek". A ponieważ w każdej partii co jakiś czas jest źle, triumfalny powrót Millera z politycznych zaświatów jest całkiem możliwy. Uzasadnienie znajdzie się zawsze. Przykładem może być Cimoszewicz. Odszedł dwa lata temu, bo polityka stała się bagnem. Teraz wraca, bo bagno jest jeszcze większe i wszyscy się cieszą.
Marek Pol
Felieton ukazał się w "Kurierze Słupeckim".
