Całkowicie nie rozumiejąc sytuacji, krytycy Izraela twierdzili, że bombardowanie Gazy nie zmierza do celu, jakim jest zniszczenie Hamasu, tylko...
Polska nigdy nie była tak bogata. Ale też nigdy ci na dole nie żyli o tyle gorzej od tych na górze. Kontrasty społeczne rodzą złość, a nawet...
Obecne ruchy „antysystemowe” wychodzą poza racjonalne podziały. Tym bardziej że zawarte są w nich istniejące od dawna na prawicy wizje...
Rosyjskie drony wtargnęły w polską przestrzeń powietrzną i zostały zestrzelone. Mogło być ich nawet kilkanaście. Jeden spadając uszkodził dom we wsi...
Dla prawicy problem z edukacją sprowadza się do tego, że wtłaczana uczniom porcja patriotyzmu wciąż jest za mała, by wychować tłum karnych...
Zadzwonił do mnie Palestyńczyk, któremu rasista zdemolował samochód i powybijał szyby w oknach. Sprawca był pijany i wykrzykiwał rasistowskie hasła....
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Karol Templin: O konflikcie ukraińskim w paradygmacie realizmu
Tomasz Miłkowski: Ściana
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Zamiast uzależnić ratowanie tonących banków od możliwości nabycia ich akcji, które następnie można byłoby odprzedać z dużym zyskiem, 18 miesięcy temu rząd francuski wolał udzielić im pożyczki na nieoczekiwanych... dla nich warunkach. Akcjonariusze banków zyskali na tym 20 mld euro – prawie tyle, ile w zeszłym roku wyniósł deficyt ubezpieczeń społecznych (22 mld) i 40 razy tyle, ile w skali rocznej wynoszą oszczędności państwa, gdy na miejsce dwóch pracowników sfery budżetowej, którzy poszli na emeryturę, zatrudnia tylko jednego – zgodnie z zasadą wprowadzoną w 2007 r. przez Nicolasa Sarkozy’ego w ramach polityki redukcji wydatków z budżetu.
Ponowny wzrost liczby głosów oddawanych na Front Narodowy we Francji i w ogóle na skrajną prawicę w Europie ma wiele wspólnego z tym, jaką uwagę opinia publiczna poświęca polemikom o podrzędnym znaczeniu, które usilnie się rozpala, a jaką – sprawom o pierwszorzędnym znaczeniu, które rzekomo są zbyt skomplikowane dla zwykłych śmiertelników. Po fiasku, jakie większość prezydencka poniosła w marcowych wyborach regionalnych, Sarkozy zabierze się za "reformę systemu emerytalnego". Stawka społeczna i finansowa w tej grze jest poważna, toteż wiadomo już, że rząd odwróci od niej uwagę gawiedzi "debatą o burce".
Riposta na ten manewr na pewno nie powinna polegać na grzęźnięciu w bagnistym terenie sprawiając wrażenie, iż broni się symbolu obskurantyzmu. Tym bardziej nie powinna polegać na oskarżaniu o rasizm feministek i feministów, którzy piętnują burkę. Jakże jednak nie uznać za rzecz zabawną tego, że prawica, która prawie wszędzie związała swoje losy z losami Kościołów, patriarchatu i ładu moralnego, nagle okazuje się szaloną zwolenniczką świeckości, feminizmu, wolnomyślicielstwa? Również w jej przypadku islam czyni cuda!
W 1988 r. George H.W. Bush przejął schedę po Ronaldzie Reaganie w wyniku brawurowo demagogicznej kampanii wyborczej, w której żądał kary więzienia za spalenie flagi amerykańskiej – czyn taki popełnia się od jednego do siedmiu razy w roku... Z zapałem godnym lepszej sprawy 90% członków Kongresu Stanów Zjednoczonych uchwaliło odpowiednią ustawę represyjną, którą następnie unieważnił Sąd Najwyższy. W tym samym czasie wybuchł jeden z największych skandali w historii gospodarczej Stanów Zjednoczonych – nastąpił krach kas pożyczkowo-oszczędnościowych. Najpierw Kongres uchwalił ustawę o deregulacji instytucji depozytowych i kontroli pieniężnej, w której zniósł państwową kontrolę nad stopami procentowymi tych kas, a następnie ograbili je oszuści rozzuchwaleni przez kongresmanów, którym sfinansowali kampanie wyborcze. W 1988 r. nikt czy prawie nikt nie zwrócił uwagi na niebezpieczeństwo takiego oszustwa, choć było już o nim wiadomo. Sprawa była, rzecz jasna, zbyt skomplikowana dla zwykłych śmiertelników, a zresztą ich uwagę zaprzątała obrona flagi narodowej.
Skandal ten kosztował podatników amerykańskich 500 mld dolarów. Wkrótce okaże się, co naprawdę kryje się pod burką. I ile to kosztuje.
Serge Halimi
tłumaczenie: Zbigniew Marcin Kowalewski
Tekst ukazał się w miesięczniku "Le Monde Diplomatique – edycja polska".
