No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Atak izraelskich komandosów na Flotyllę Wolności - zorganizowany przez kilka organizacji pozarządowych, składający się z sześciu statków, na pokładach których było 663 propalestyńskich działaczy z 37 państw, konwój z pomocą humanitarną dla mieszkańców Strefy Gazy, został 31 maja zaatakowany przez izraelskich komandosów. Dziewięciu pasażerów głównej jednostki "Mavi Marmara" zostało zabitych. Choć rejs samej "Flotylli Wolności" (nazywanej też "Pokojową Flotyllą") został przerwany, to samą pomoc władze izraelskie ostatecznie przekazały Palestyńczykom. Śmierć aktywistów wywołała falę międzynarodowych protestów, a do Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze wpłynął pozew przeciwko Izraelowi. Cała sprawa zwróciła uwagę światowej opinii publicznej na ciężkie położenie Palestyńczyków w okupowanej strefie.
Cięcia budżetowe i masowe protesty w Europie - zadłużenie kilku krajów Europy, w tym tzw. grupy PIGS (Portugalia, Irlandia, Grecja, Hiszpania) osiągnęło w procentach dwucyfrowe wartości w stosunku do PKB. Wywołało to niepokój władz Unii Europejskiej, Międzynarodowego Funduszu Walutowego i rynków finansowych. Spekulanci giełdowi doprowadzili do wzrostu kosztów obsługi długu wybranych krajów i te musiały się zwrócić do UE i MFW o pomoc. Została ona udzielona, najpierw, na wiosnę Grecji, później, jesienią - Irlandii, w postaci linii pożyczkowej, ale pod warunkiem wprowadzenia drastycznych cięć w wydatkach publicznych. Oznacza to redukcję etatów i obniżenie (w wartościach realnych) pensji w sferze budżetowej, ograniczenie przywilejów emerytalnych, zmniejszenie wydatków na edukację, służbę zdrowia i inne instytucje publiczne. Wszystkie te działania rządów spowodowały falę masowych protestów, zazwyczaj, (ale nie zawsze) organizowanych przez związki zawodowe. Najwcześniej protesty miały miejsce w Grecji, ale później na masową skalę objęły też Francję, Hiszpanię, Portugalię, Wielką Brytanię i Irlandię. W różnych krajach dominowały różne hasła - we Francji było to zachowanie wieku emerytalnego, w Wielkiej Brytanii - nie podwyższanie czesnego za studia, w innych krajach - obrona przed cięciami uderzającymi w większość ludzi. Wspólną cechą protestów było wskazanie, że koszty kryzysu finansowego nie powinny być ponoszone przez społeczeństwo, ale przez banki i inne instytucje, które do niego doprowadziły.
Katastrofa smoleńska - wypadek samolotowy 10 kwietnia, w którym zginęło 96 osób, z czego większość stanowiły osoby ważne dla państwa, w tym prezydent i dowódcy sił zbrojnych, nie ma precedensu w historii świata. Był szeroko komentowany w mediach, a na pogrzebie głowy państwa pojawili się (lub wybierali się, ale nie dojechali z powodu pyłu wulkanicznego), przywódcy wielu krajów świata. Do dziś trwa dyskusja na temat przyczyn katastrofy, a brat bliźniak zmarłego prezydenta czyni wypadek i śledztwo jednym z tematów debaty publicznej. Komplikuje to relacje polsko-rosyjskie na szczeblu rządowym.
Konflikt na Półwyspie Koreańskim - 23 listopada artyleria północnokoreańska ostrzelała przygraniczną wyspę Yeonpyeong, zabijając dwóch żołnierzy marynarki wojennej. Wszystkich 1600 mieszkańców wyspy umieszczono w schronach. Artyleria południowokoreańska odpowiedziała ogniem. W następnych tygodniach armia Południowej Korei przeprowadziła szereg kilkudniowych ćwiczeń wojskowych przy granicy. Napięcie między krajami jest o tyle niepokojące, że Korea Północna jest najprawdopodobniej posiadaczem broni jądrowej. Trudna sytuacja gospodarcza tego kraju i jego międzynarodowa izolacja sprawiają, że tamtejszy reżim może zachować się w nieobliczalny sposób. Perspektywa ewentualnego zjednoczenia obu krajów wydaje się bardzo odległa z uwagi na różnice ideologiczne i ustrojowe.
Nieudany zamach stanu w Ekwadorze - Rafael Correa jest prezydentem od 2007 roku. Wcześniej, od kwietnia do sierpnia 2005 roku zajmował stanowisko ministra finansów w gabinecie prezydenta Alfredo Palacio. W czasie czterech miesięcy urzędowania głosił hasła redukcji ubóstwa i zapewnienia ekonomicznej samodzielności najbiedniejszym grupom społecznym. Po wejściu w życie nowej konstytucji w kwietniu 2009 odbyły się wybory prezydenckie. Correa wygrał w pierwszej turze, zdobywając 52 proc. głosów i został oficjalnie zaprzysiężony na drugą kadencję. 30 września 2010 roku miała miejsce próba zamachu stanu. Niezadowoleni z zabrania im części przywilejów policjanci okazali się nielojalni i zaatakowali prezydenta, którego mieli chronić. W zamieszkach, które rozpoczęły się w 30 września rano policjanci na znak protestu palili opony na ulicach Quito, Guayaquil i innych miast. Zajęli także budynek Zgromadzenia Narodowego i na kilka godzin przejęli kontrolę nad lotniskiem międzynarodowym. Rabowano sklepy i banki, a szkoły i przedsiębiorstwa były pozamykane. Rannego prezydenta przewieziono wbrew jego woli do szpitala policyjnego. Późnym wieczorem wojsko uwolniło go z rąk policji. Po uwolnieniu pojawił się na balkonie pałacu prezydenckiego w Quito i podziękował tysiącom wiwatującym na jego cześć zwolenników. Powiedział, że przeżył najsmutniejszy dzień swoich rządów.
Olbrzymi wzrost cen surowców żywnościowych na rynkach - susza i pożary w Rosji, a także wstrzymanie eksportu zboża z tego kraju, stały się pretekstem do ataku spekulantów na ceny pszenicy. Od czerwca do sierpnia, a więc w ciągu niespełna dwóch miesięcy wzrosły one niemal dwukrotnie, a następnie utrzymały się na wysokich poziomach do końca roku. Pszenica jest podstawowym surowcem do produkcji podstawowych produktów spożywczych w większości krajów. Wzrost jej cen uderza przede wszystkim w najuboższych, którzy znaczącą część dochodów przeznaczają na zakup elementarnych produktów żywnościowych. Te drożeją także z powodu wzrostu cen paliw i energii. W dłuższym terminie pustynnienie terenów uprawnych związane z globalnym ociepleniem oraz przeznaczanie części upraw na produkcję biopaliw przyczyniają się do spadku dostępności surowców żywnościowych.
Szczyt klimatyczny w Cancún w Meksyku - listopadowo -grudniowy szczyt klimatyczny tylko pozornie przyniósł porozumienie w sprawie emisji gazów cieplarnianych. Japonia odmówiła przedłużenia wygasającego właśnie protokołu z Kioto. Także takie kraje jak USA, Chiny czy Indie nie chcą ograniczać tempa swojego wzrostu gospodarczego przez wiązanie sobie rąk zobowiązaniami, dotyczącymi klimatu i powstrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie. Optymistyczne jest jedynie w przekazywaniu proekologicznych technologii do krajów rozwijających się, a także zapowiedź stworzenia do 2020 roku "zielonego funduszu" o wartości 100 mld dolarów rocznie, w celu chronienia krajów najbardziej narażonych na skutki zmian klimatycznych.
Ujawnienie afer pedofilskich w Kościele rzymskokatolickim - od początku roku w wielu krajach świata, m.in. w Niemczech, Belgii, Irlandii ujawniono szereg afer pedofilskich. Niektóre z nich dotyczą odległej przeszłości, część jednak wskazuje na długotrwały i masowy charakter procederu. Wiele przestępstw pedofilskich księża i hierarchowie popełnili za pontyfikatu Jana Pawła II, gdy osobą bezpośrednio tuszującą skandale i utrudniającą działanie wymiaru sprawiedliwości był ówczesny Prefekt Kongregacji Nauki Wiary Joseph Ratzinger, obecnie znany jako papież Benedykt XVI.
Wybór Dilmy Rousseff na prezydentkę Brazylii - po dwóch czteroletnich kadencjach zakończył pełnienie urzędu Luiz Inácio Lula da Silva, były działacz związkowy, który skutecznie wyprowadził Brazylię z zagranicznego zadłużenia i związanej z nim zależności, konsekwentnie starał się polepszać położenie najuboższych udało mu się zmniejszyć skalę nierówności społecznych, bezrobocia i analfabetyzmu. Popierana przez Lulę Dilma Rousseff, była szefowa jego sztabu, 31 października pokonała w drugiej turze wyborów prezydenckich José Serrę. Od początku roku sprawuje urząd i obserwatorzy oczekują od niej kontynuacji dotychczasowej polityki. Jej główną zapowiedzią przedwyborczą były inwestycje w infrastrukturę. Przejęła kierownictwo nad krajem, który jest w dobrej kondycji gospodarczej, ale nie bez problemów. Należą do niech: wysoki deficyt budżetowy, wysoka inflacja i zbyt wysoki kurs waluty, niekorzystny dla eksportu.
Wyciek ropy w Zatoce Meksykańskiej - w wyniku eksplozji na platformie wiertniczej Deepwater Horizon 20 kwietnia 2010 roku zginęło 11 pracowników obsługi. Wypadek ten doprowadził do wycieku do Zatoki Meksykańskiej ponad 800 milionów litrów ropy. Setki kilometrów linii brzegowej wszystkich pięciu stanów USA zostały zanieczyszczone. Przeprowadzona została kosztowna i długotrwała operacja oczyszczająca. Katastrofa zdewastowała środowisko naturalne, a także spowodowała dotkliwe straty w gospodarce, zwłaszcza w rybołówstwie i przemyśle turystycznym. W styczniu powołana przez Biały Dom komisja orzekła, że to decyzje podjęte przez koncern BP i jego partnerów w celu zaoszczędzenia czasu i pieniędzy doprowadziły do katastrofy. Wartość strat przez ekspertów szacowana jest na 16 miliardów dolarów, jednak odpowiedzialność BP ogranicza się do 75 milionów. Szkody dla ekosystemu trudno jest jednak wyrazić w wartościach pieniężnych.
Wycieki raportów wojennych i depesz poprzez WikiLeaks - utworzony w 2007 roku demaskatorski portal WikiLeaks zajmuje się pozyskiwaniem informacji poufnych i tajnych, a następnie podawaniem ich do wiadomości publicznej. W 2010 roku robił to nie tylko przez Internet, ale korzystając z mediów głównego nurtu, takich jak brytyjski "The Guardian", amerykański "The New York Times" i niemiecki "Der Spiegel". Do największych ubiegłorocznych przecieków zaliczyć można 90 tysięcy raportów z wojny w Afganistanie, opublikowanych pod koniec lipca. Wynika z nich między innymi, że liczba cywilnych ofiar wojny jest znacznie większa niż oficjalnie ogłaszano, a władze kłamały na temat braku prowadzonych statystyk. W październiku przedmiotem przecieku było niemal 400 tysięcy raportów z pola walki w Iraku. Od listopada rozpoczęto publikację ponad 250 tysięcy depesz dyplomatycznych do i z amerykańskich placówek za granicą. Źródła przecieków są tropione i surowo traktowane. Śledczy z Pentagonu aresztowali w Iraku 22-letniego analityka wywiadu Bradleya Manninga, który był źródłem przecieku filmu opublikowanego przez Wikileaks w kwietniu 2010 roku. Na wideo tym helikoptery Apache zabiły dwóch kamerzystów agencji Reuters. Szeregowy jest przetrzymywany w izolatce do tej pory. Sam Julian Assange został aresztowany w Wielkiej Brytanii na wniosek szwedzkiej prokuratury, która zarzuca mu przestępstwa seksualne. Został zwolniony za kaucją, ale jego przyszłość jest niepewna. Proamerykańscy przeciwnicy przywódcy WikiLeaks zarzucają mu, że naraża żołnierzy w Afganistanie na niebezpieczeństwo i utrudnia pracę dyplomacji. Antyamerykańscy przeciwnicy oskarżają go o to, że publikuje materiały podrzucane mu prze CIA. Zwolennicy podkreślają jego niezłomną postawę, konsekwencję w walce o większą przejrzystość w polityce i narażanie własnego życia dla realizacji ideałów.
Wzrost liczby prześladowań o podłożu religijnym - rok 2010 obfitował w przypadki zamachów, walk i prześladowań o podłożu religijnym. Oprócz rejonów, gdzie religia "tradycyjnie" stanowi główne bądź jedno z zarzewi konfliktu społecznego, ujawniły się także nowe zjawiska szykanowania obywateli określonego wyznania, nawet w tak - wydawałoby się - tolerancyjnych i otwartych społeczeństwach (np.: prześladowania Żydów w Holandii). Rok zakończyły doniesienia o krwawych wydarzeniach w Egipcie (zamieszki pomiędzy muzułmanami i koptyjskimi chrześcijanami) i Nigerii (masakra chrześcijan na północy kraju).
Zmiana prezydenta w Chile - 17 stycznia w Chile odbyła się druga tura wyborów prezydenckich w której zmierzyli się kandydaci prawicowej Koalicji na rzecz Zmiany (Coalición por el Cambio) Sebástian Piñera oraz centrolewicowej Koalicji Partii na rzecz Demokracji (Concertación de Partidos por la Democracia) Eduardo Frei. Na właściciela m.in. udziałów w kanale telewizyjnym Chilevisión, liniach lotniczych LanChile, oraz jednym z najważniejszych klubów piłkarskich kraju Sebastiana Piñerę zagłosowało 3 miliony 563 tysięcy 50 Chilijczyków czyli 51,61 proc. Na byłego chadeckiego senatora, prezydenta w latach 1994-2000 Eduardo Freia swój głos oddało 3 miliony 340 tysięcy 308 osób czyli 48,39 proc. Pierwsza tura odbyła się 13 grudnia 2009 roku. Poza Piñerą i Freiem wzięli w niej udział także niezależny lewicowy kandydat Marco Enríquez-Ominami oraz popierany przez radykalnie lewicową koalicję Razem Możemy Zrobić Więcej dla Chile (Juntos Podemos Más por Chile) Jorge Arrate (obaj w drugiej turze poparli kandydaturę Freia). Wcześniej prezydentką była Michelle Bachelet z Socjalistycznej Parii Chile (Partido Socialista de Chile).
Zmiana prezydenta na Ukrainie - wybory prezydenckie na mocy decyzji Rady Najwyższej Ukrainy miały pierwotnie odbyć się 25 października 2009. Decyzję tę Wiktor Juszczenko, sprawujący urząd prezydenta od 2005 roku, zaskarżył do Sądu Konstytucyjnego, a ten uznał ją za niezgodną z ukraińską konstytucją. Ostatecznie parlament wyznaczył datę pierwszej tury głosowania na dzień 17 stycznia 2010. Dwoje kandydatów zmierzyło się w drugiej turze, w której z poparciem 48,95 proc. wygrał Wiktor Janukowycz, lider Partii Regionów pokonując swoją rywalkę Julię Tymoszenko liderkę Bloku Julii Tymoszenko, na którą oddano 45,47 proc. ważnych głosów. Frekwencja wyborcza wyniosła 69 proc.
Zmiana układu rządzącego na Węgrzech - na Węgrzech pełnię władzy przejęła prawica. W pierwszej turze z 11 kwietnia 2010 mandaty w Zgromadzeniu Narodowym uzyskały Fidesz z koalicyjną Chrześcijańsko-Demokratyczną Partią Ludową(53 proc.), Węgierska Partia Socjalistyczna (19 proc.), Ruch na rzecz Lepszych Węgier (16 proc.) i Polityka Może Być Inna (7,5 proc.). Centroprawica otrzymała w I turze większość bezwzględną 206 mandatów, socjaliści - 28 mandatów, nacjonaliści - 26, a zieloni - 5. W okręgach jednomandatowych Fidesz uzyskał 119 mandatów (pozostałe ugrupowania - 0). Zarazem centroprawica wygrała wybory w pierwszej rundzie w 174 z 176 okręgów jednomandatowych (poza dwoma w Budapeszcie, gdzie prowadzili socjaliści). W 57 okręgach odbyła się II tura w dniu 25 kwietnia oraz zostały rozdzielone mandaty z listy krajowej. Progu wyborczego nie przekroczyły i nie będą mieć swojej reprezentacji w parlamencie mniejsze ugrupowania obecne na węgierskiej scenie politycznej od początku lat 90.: konserwatywne Węgierskie Forum Demokratyczne (2,7 proc.) oraz liberalny Związek Wolnych Demokratów, pozostający w latach 1994–1998 i 2002–2008 w koalicji rządowej z postkomunistyczną lewicą. Obie partie połączyły swe siły w poszczególnych regionach, m.in. Budapeszcie. Ostatecznie Fidesz uzyskał w Zgromadzeniu Narodowym 263 mandatów (konstytucyjna większość 2/3 wynosi 258), wygrywając we wszystkich okręgach jednomandatowych w pierwszej i w drugiej turze, Węgierska Partia Socjalistyczna - 59, Jobbik - 47, a LMP - 16. Premierem został Viktor Orbán. 29 czerwca zostały przeprowadzone wybory prezydenckie. Parlament Węgier większością ponad 2/3 głosów wybrał na ten urząd Pála Schmitta, deputowanego Fideszu i dotychczasowego przewodniczącego parlamentu.
Zapraszamy do głosowania!
Redakcja Lewica.pl
