System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Na umiarkowane postulaty marokańskiej opozycji król Mohammed VI odpowiada propozycją umiarkowanych reform. Król jest gotów zrezygnować tylko z niewielkiej części swoich prerogatyw. Proponuje wzmocnienie pozycji władzy wykonawczej. Premier otrzymałby tytuł Prezydenta Rządu i miałby prawo mianowania ministrów, które do tej pory przysługiwało królowi. Król oddaje również premierowi prawo do rozwiązywania parlamentu. Sam premier, do tej pory mianowany przez króla, reprezentowałby tę partię polityczną, która uzyskałaby największą liczbę głosów w wyborach parlamentarnych. Król rezerwuje sobie kluczową rolę w kwestiach obronności, bezpieczeństwa i religii. Będzie on nadal mieć decydujący wpływ na działalność Rady Ministrów (nie mylić z rządem) oraz Najwyższej Rady Bezpieczeństwa, które to dwa organy odpowiadają za politykę w zakresie bezpieczeństwa. Formalnie posiedzenia obydwu rad ma prowadzić premier, jednak według porządku dziennego ustalonego przez króla. Król ma również zachować status najwyższego autorytetu religijnego. Ponadto ma być mu zagwarantowana nietykalność.
Swoje propozycje król zamierza poddać pod referendum zwołanym na 1 lipca. Królewskie reformy ostro krytykuje opozycja uważając, że nie odpowiadają one jej postulatom rzeczywistego rozdziału władzy między monarchę a rząd i parlament.
Bolesław K. Jaszczuk
