System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
W Unii Europejskiej i innych krajach Europejskich dominuje polityka antyimigracyjna, polityka zamykania granic i odbierania uchodźcom fundamentalnych praw człowieka. Polityka UE wobec uchodźców nie jest dziełem przypadku, ale znajduje się pod wpływem specyficznych ekonomicznych i społecznych wyznaczników neoliberalnych, które przedkładają zysk ponad człowieka i jego potrzeby.
Sprzeciwiamy się tej polityce i domagamy się:
1. Całkowitego uznawania Konwencji Genewskiej i czynienia wysiłków na rzecz podwyższania gwarantowanych przez nią standardów
Konwencja Genewska dotycząca Uchodźców jest ustanowiona w artykule 63 porozumienia Wspólnoty Europejskiej jako minimalny standard w prawodawstwie Unii Europejskiej. Definicja statusu `uchodźcy` oraz podstawowe prawa zagwarantowane uchodźcom w Konwencji Genewskiej są z związku z tym umocowane konstytucyjnie. Konwencja musi być uznawana przez Unię Europejską, Radę Europy i kraje członkowskie UE. Stosowna wykładnia Konwencji Genewskiej może więc zależeć tylko od UNHCR, który jest odpowiedzialny za jej wdrażanie. Jesteśmy bardzo krytyczni wobec wszelkich prób "obchodzenia" Konwencji Genewskiej i domagamy się jej powszechnego respektowania.
2. Realizacji indywidualnego prawa do azylu dla wszystkich uchodźców
Konwencja Genewska nie chroni wszystkich uchodźców w jednakowym stopniu i nie daje pełnych należnych im praw. Prawo azylowe Unii Europejskiej, Rady Europy i państw członkowskich musi gwarantować opiekę prawną wszystkim ludziom szukającym azylu w Unii Europejskiej. Jakakolwiek dyskryminacja pomiędzy uchodźcami i obywatelami Unii musi zostać zatrzymana. Pragniemy, aby Unia Europejska stała się "rajem na ziemi" dla emigrantów, nie zaś wrogą fortecą.
3. Zatrzymania deportacji!
Deportacja uchodźców do krajów, z których pochodzą albo do innych krajów oznacza często powrót do tragicznych warunków, z których właśnie udało się im wyzwolić. Niejednokrotnie wiąże się ona z groźbą tortur, więzienia, a nawet śmierci. Unia Europejska oraz jej kraje członkowskie muszą brać odpowiedzialność za wszystkich uchodźców i zaprzestać deportacji wbrew ich woli. Oczywiście prawo to nie może dotyczyć osób, które zostały oskarżone przez obrońców praw człowieka o zbrodnie przeciw ludzkości zdefiniowane w Karcie Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych.
4. Natychmiastowego zalegalizowania wszystkich "zdelegalizowanych" emigrantów!
Tysiącom ludzi mieszkających w UE odebrano status legalnego rezydenta. Ludzie Ci są wykorzystywani w niżej opłacanej pracy, nie mają też dostępu do świadczeń społecznych, opieki medycznej i edukacji. Takie niehumanitarne uwarunkowania muszą zostać zmienione poprzez natychmiastowe zainicjowanie kampanii legalizacji statusu uchodźców.
Movement Jeunes Communistes (Francja)
Vasemmistonuoret-VANU ry (Finlandia)
Dwars - Groen Linkx Jongerenorganisatie (Holandia)
Federacja Młodych Unii Pracy - FMUP (Polska)
SYN Youth - neolaia SYN (Grecja)
Sosialistisk Ungdom - SU (Norwegia)
Socialistisk Folkepartis Ungdom - SFU (Dania)
Estonian Socialdemocratic Labour Party - Youth Section (Estonia)
Youth Human Rights Movement (organizacja międzynarodowa)
Joves d`Esquerra. Verda-Jova amb Iniciativa - Jambl (Hiszpania/Katalonia)
JungdemokratInnen/Junge Linke (Niemcy)
[`solid] - die sozialistische jugend (Niemcy)
------------
Rezolucja została przyjęta podczas międzynarodowej konferencji "Pukając do drzwi Europy - perspektywy polityki dotyczącej praw człowieka w Europie", która obradowała w Berlinie w dniach 31 stycznia - 1 lutego 2002.
tłumaczył Krzysztof Kobrzak
