Łukasz Ostrowski: Ekologia dobrobytu jedyną odpowiedzią na kryzys
Słuchając wypowiedzi polskich polityków, można odnieść wrażenie, że zielona transformacja będzie sprawiedliwa tylko wtedy, gdy będzie powolna.... [0]
Przemysław Wielgosz: Jednookie dziennikarstwo
Dzisiejsze dziennikarstwo staje się kpiną z głoszonych przez jego przedstawiciel(k)i wartości. Proces degradacji nie zaczął się wczoraj, ani nawet... [0]
Piotr Kubiak: Janine Wissler i Martin Schirdewan rezygnują z kierowania partią
Oboje współprzewodniczący partii Die Linke − Janine Wissler i Martin Schirdewan − opublikowali... [7]
Eliza Nowak: Kamala Harris - twarz rewolucji czy zwykła wydmuszka?
Pod koniec lipca Joe Biden wreszcie ogłosił swoją rezygnację z ubiegania się o reelekcję. To była decyzja, której wielu oczekiwało, ale nikt nie... [4]
Bartłomiej Zindulski: Burdy, wandalizm, polowanie na kolorowych w Wielkiej Brytanii.
Wielka Brytania jest świadkiem brutalnych, antyimigranckich zamieszek i ataków, które rozpoczęły się w angielskiej miejscowości Southport po tym jak... [8]
Tomasz Rysz: Demografia, głupcze! O potrzebie polityki migracyjnej w Polsce
Jakie płaskie i denne są opinie o imigracji i o zagrożeniach z nią związanych. Jakie łatwe w montażu są filmy mające pokazać agresywnych migrantów i... [7]
Więcej...
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Twórczość Hasiora jest często postrzegana jako nierozerwalnie powiązana z lokalną pamięcią historyczną dotyczącą zarówno okresu wojny, jak i realiów... [0]
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mój projekt to rodzaj buntu wobec niezauważania przez media ogólnopolskie mniejszych ośrodków, obrzeży i tego wszystkiego, co sprawiłoby wysiłek... [0]
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
Wierzę, że narody cementuje albo miłość, albo nienawiść. Wiek XX wybrał nienawiść, wiek XXI wybierze albo miłość, albo nic, piekło
Tadeusz... [0]
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Andrzej Frączysty: Czym zajmuje się Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”? Czy to „tylko” teatr?
Bartosz Gajdzik: To... [0]
Więcej...
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Zawłaszczenie kulturowe i orientalizacja pod zachodniego odbiorcę
Druga część filmowej „Diuny” to przyjemna, wyszlifowana pod gusta... [0]
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
„Kos” to kino zemsty. Okrutnej. A właściwie dwóch – chłopów na panach oraz Polaków na uciskających ich Rosjanach. Jest rok 1794,... [0]
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Żarty z teorii skapywania, dziedziczenia majątku, obniżania podatków, chciwości, niechęci do redystrybucji – to wszystko jest pewną... [1]
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Najdziwniejsze w Napoleonie Ridleya Scotta jest to, że jest to film całkowicie wypłukany z polityki.
Nie należę do tych, którym nic się w tym... [0]
Więcej...
Warschawski: Krok w tył, dwa do przodu
[2006-01-19 17:29:39]
Podczas gdy izraelski premier Ariel Sharon rozkazał likwidację żydowskich kolonii w Strefie Gazy, równocześnie zapowiedział kontynuację kolonizacji w Jerozolimie i na Zachodnim Brzegu Jordanu.
Izraelskie i światowe media zapowiadały, że między kolonistami i armią dojdzie do rozlewu krwi. W rzeczywistości wszystko to było dobrze przygotowanym show, podczas którego państwo Izrael, media, armia i znaczna część izraelskiej opinii publicznej dawały posłuch krzykom i lamentom (w większości udawanym) kolonistów „wyrwanych z ich ziemi”.
Przywódcy wspólnoty międzynarodowej pochwalili premiera Ariela Szarona za ten „odważny krok w kierunku pokoju miedzy Izraelem i Palestyńczykami”. Niektórzy nawet chcieli zaproponować go do Pokojowej Nagrody Nobla! Jeśli rzeczywiście wierzyli w to co mówili, to musieli być zarówno ślepi jak i głusi.
Głusi, ponieważ Szaron i jego najbliżsi współpracownicy deklarowali setki razy, że celem tego jednostronnego wycofania się z Gazy jest „zamrożenie” procesu pokojowego, „zamknięcie drzwi przed państwem palestyńskim” i zyskanie na czasie. Czasu koniecznego do przyspieszenia kolonizacji Zachodniego Brzegu. Nikt się z tym nie kryje: wystarczy posłuchać Szarona i jego doradców politycznych.
Ślepi, ponieważ każdy reportaż telewizyjny i każdy obraz satelitarny pokazują szybkość z jaką Szaron wdraża politykę kolonizacji Zachodniego Brzegu, tak by uczynić niemożliwym każdą próbę utworzenia wiarygodnego państwa z ciągłością terytorialną w tym rejonie.
Gaza była obciążeniem dla gospodarki armii izraelskiej. Z milionem Palestyńczyków strefa ma jedną z największych gęstości zaludniania na świecie. By chronić niecałe dziesięć tysięcy żydowskich osadników w strefie Gazy, cała armia izraelska była wystawiona na strzały i zamachy bombowe. Według filozofii Szarona Izrael nie mógł „przetrawić” Gazy, trzeba więc było się jej pozbyć.
Inny plus dla Szarona – wycofanie z Gazy może być przedstawiane wspólnocie międzynarodowej jak ogromne poświęcenie na rzecz pokoju. Z tego powodu premier nie był specjalnie niezadowolony z powodu mobilizacji kolonistów i ich sympatyków. Pomogło to bowiem tłumaczyć opinii izraelskiej i światowej, jak trudno jest zlikwidować choćby kilka kolonii, nawet w strefie której nie chce większość Izraelczyków, i jakie stanowi to ogromne ryzyko, stawiając kraj na skraju wojny domowej. Po tym wszystkim Szaron nie musi już nawet dodawać, że wycofanie się z Zachodniego Brzegu czy likwidacja kolonii w tym rejonie jest po prostu niemożliwe.
Strategiczny plan izraelskiego premiera jest następujący: wykorzystać trzy następne dziesięciolecia, by „zakończyć wojnę (izraelską) o niepodległość” i zakończyć kolonizację terytorium historycznej Palestyny. Według niego granicą wschodnią Izraela jest Jordan. Nie będzie to jednak realne bez ciągłości między koloniami na Zachodnim Brzegu. Dlatego też priorytetem strategicznym jest kontynuacja i przyspieszenie projektu kolonizacji, tak aby cała Palestyna należała do Izraela. Co stanie się wtedy z ludnością palestyńską, biorąc pod uwagę, że Szaron chce Palestyny dla państwa żydowskiego, a nie dla państwa izraelsko-palestyńskiego? Sam Szaron zaproponował rozwiązanie – przeludnione strefy palestyńskie (strefa Gazy i duże miasta z ich peryferiami) zostaną wykluczone z tego terytorium, zamknięte za murem i kierowane przez samych Palestyńczyków. Innymi słowy, chodzi o stary projekt stworzenia palestyńskich bantustanów - enklaw w terytorium Izraela, które będzie rozciągało się od morza po Jordan. Celem wycofania się z Gazy jest więc stworzenie pierwszego z tych bantustanów palestyńskich. Potem może dojść do jeszcze kilku podobnych akcji na mniejszą akcję - w tym likwidacji kilku małych kolonii żydowskich izolowanych w centrach stref palestyńskich – na Zachodnim Brzegu.
Fakt, że nie będzie już żadnego kolonisty ani żołnierza izraelskiego wewnątrz Strefy Gazy jest ulgą dla lokalnej społeczności palestyńskiej. Palestyńczycy zostaną tam jednak zamknięci jak w wielkim więzieniu, pilnowani ze wszystkich stron - w tym na granicy z Egiptem i na granicy morskiej - przez armie izraelską. Nie ma to nic wspólnego z krokiem w kierunku utworzenia suwerennego państwa palestyńskiego.
Michael Warschawski
Autor jest związany z Alternatywnym Centrum Informacyjnym w Izraelu - www.alternativenews.org
Tekst ukazał się w miesięczniku "Nowy Robotnik".
|
lewica.pl w telefonie
Czytaj nasze teksty za pośrednictwem aplikacji LewicaPL dla Androida:
-
Fotograf szuka pracy (Krk małopolska)
- Kraków
-
76 LAT KATASTROFY - ZATRZYMAĆ LUDOBÓJSTWO W STREFIE GAZY!
- Warszawa, plac Zamkowy
- 12 maja (niedziela), godz. 13.00
-
Socialists/communists in Krakow?
- Krakow
-
Poszukuję
-
Partia lewicowa na symulatorze politycznym
- Discord
- Teraz
-
Historia Czerwona
-
Discord Sejm RP
- Polska
- Teraz
-
Szukam książki
-
Poszukuję książek
-
"PPS dlaczego się nie udało" - kupię!!!
- Lca
Więcej ogłoszeń...
22 września:
1792 - Francja: Zniesienie monarchii i ustanowienie Republiki Francuskiej.
1932 - Urodził się Algirdas Brazauskas, centrolewicowy polityk litewski.
1938 - Urodził się Dean Reed amerykański muzyk rockowy, aktor o lewicowych poglądach, zwany Czerwonym Elvisem. Wyemigrował do NRD.
1947 - W Szklarskiej Porębie rozpoczęła się konferencja 9 partii komunistycznych. Utworzono Biuro Informacyjne Partii Komunistycznych i Robotniczych (Kominform).
1953 - W Dakarze urodziła się Ségolène Royal, francuska polityk, członkini Partii Socjalistycznej. W 2007 kandydatka PS w wyborach prezydenckich.
2002 - Niemcy: Rządząca koalicja SPD-Partia Zielonych wygrała wybory do Bundestagu.
?