Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Oto krótkie przypomnienie o niej. Urodziła się 12 czerwca 1929 roku w Holandii. Uczęszczała do szkoły powszechnej. Po przejęciu władzy przez nazistów Adolfa Hitlera w III Rzeszy, prześladowanie Żydów objęło również Żydów holenderskich. Anne Frank została przymusowo relegowana ze szkoły powszechnej i przeniesiona do specjalnej szkoły dla Żydów.
Żydzi holenderscy byli w różnorodny sposób prześladowani. Otto Frank, ojciec Anny, musiał wyprowadzić się z własnego domu. Przez dwa lata ukrywał się wraz z żoną i dwiema córkami u znajomej rodziny holenderskiej. Ukrywali się od 8 sierpnia 1942 do 4 sierpnia 1944 roku. Wtedy właśnie powstały znane dziś wszystkim czytelnikom dzienniki osobiste Anny Frank. Z początku widać w nich zalęknione wpisy 13-latki; potem ton tych dzienników się zmienia, zaczyna być opisywana groza życia w ukryciu, obawa przed denuncjacją. Dzienniki te są wspaniałym świadectwem stosunków międzyludzkich w sytuacji strachu i ciągłych obaw, braku zaufania.
Ostatni wpis pochodzi z pierwszego sierpnia 1944 roku. Na trzy dni przed aresztowaniem rodzina Franków została zadenuncjowana i aresztowana przez gestapo, po czym wywieziona do obozu koncentracyjnego.
Trzy osoby z tej rodziny: matka i dwie córki zginęły w komorze gazowej. Wyzwolenia doczekał tylko ojciec, Otto Frank. Przed zniszczeniem udało się ocalić także unikatowe dzienniki. Zachowała je rodzina osobiście zaangażowana w pomoc rodzinie Franków. Pierwszy raz za zgodą Otto Franka dzienniki jego córki wydano w 1947 roku, potem były one sukcesywnie wznawiane, zyskując sobie coraz większą popularność w krajach Europy i świata. Stały się bestsellerem rangi światowej, choć może w wypadku tego rodzaju literatury słowo bestseller nie jest zbyt adekwatne.
Marcin Antoniak
Autor jest historykiem, absolwentem Akademii Podlaskiej w Siedlcach.
