17 września odbyła się przed Sądem Grodzkim w Warszawie kolejna rozprawa w sprawie działaczy antywojennych, oskarżonych o udział w nielegalnej demonstracji przeciwko atakowi na Irak oraz blokowaniu podczas jej trwania ruchu pojazdów. Demonstracja miała miejsce 20 marca w Warszawie, wszyscy obwinieni zostali wówczas zatrzymani przez policję.

Sąd przesłuchał policjantów, biorących udział w pacyfikacji demonstracji. Wszyscy oni zgodnie twierdzili, że kilkakrotnie ponawiano wezwania do rozejścia się i musiały one być słyszane przez zebranych. Zeznania policjantów były rozbieżne co do sposobu wkroczenia demonstrantów na jezdnię. Dowodzący przybyłym na miejsce oddziałem prewencji nie potrafił powiedzieć, czy demonstracja, gdy odbywała się jeszcze na chodniku na przeciwko ambasady USA, była oddzielona od ulicy przez kordon policji. Przyznał też, że "nie wie, czy ktoś został poszkodowany i nie interesowało go to", mimo że do jego obowiązków należało zabezpieczenie opieki medycznej dla ewentualnych poszkodowanych. Po interwencji policji jeden ze starszych ludzi uczestniczących w proteście zemdlał i został przewieziony do szpitala. W dalszej części zeznania policjant oświadczył, że niektórzy demonstranci stawiali podczas zatrzymania czynny opór, nie umiał jednak sprecyzować, na czym ten opór polegał.

Zeznający później dysponent więźniarki powiedział, że została ona uszkodzona przez zatrzymanych, którzy wybili w niej okno i porysowali wnętrze. Przyznał, że nie widział momentu wkroczenia zebranych na ulicę.

Obwinieni powołali na świadka Macieja Wieczorkowkiego z polskiego zarządu Amnesty International. Zeznał on, że uczestniczył w demonstracji, ponieważ został oddelegowany do monitorowania wszystkich wydarzeń związanych z atakiem na Irak. Jego zdaniem demonstracja miała charakter spontaniczny, nie można więc mówić o konkretnym organizatorze. Potwierdził również wersję obwinionych, że w momencie interwencji policji demonstracja miała się ku końcowi.

Następna rozprawa ma się odbyć 3. listopada. Obwinieni chcą na niej zaprezentować nagrania wideo z demonstracji, które mają ich zdaniem dowodzić, że komunikaty policji nie były słyszalne.

"Policja stara się ukryć swój brak profesjonalizmu i użycie środków nieadekwatnych do sytuacji. Oskarżenie zatrzymanych o zniszczenie więźniarki jest po prostu śmieszne. Również fakt że zarzuty zostały postawione aż 40 osobom, pomimo że demonstracja z 20 marca miała pokojowy przebieg, dowodzi że proporcje zostały zachwiane” - powiedział, komentując zeznania funkcjonariuszy, jeden z obwinionych - Piotr Ciszewski.