Wielka Brytania - Zmarł Michael Foot

Wielka Brytania: Zmarł Michael Foot

[2010-03-03 14:59:32]

3 marca zmarł były lider Partii Pracy (Labour Party), minister zatrudnienia w rządach Harolda Wilsona i Jamesa Callaghana, przewodniczący Rady Gmin w latach 1976-79 i pisarz Michael Foot.

Był synem Isaaca Foota, prawnika i deputowanego Partii Liberalnej (Liberal Party) do Izby Gmin. Starsi bracia Michaela również byli politykami. W 1935 roku Foot startuje jako kandydat Partii Pracy w okręgu Monmouth, jednak przegrywa. Później pracował w mediach w tym m.in. w "New Statesman", "Tribune" "Evening Standard" i "Daily Herald". W latach 1948-52 oraz 1955-60 pełnił funkcję redaktora naczelnego "Tribune".

W 1945-55 był deputowanym laburzystów z okręgu Plymouth Devonport, zaś od 1960 roku z okręgu Ebbw Vale. Foot był zwolennikiem jednostronnego rozbrojenia nuklearnego i działań Kampania na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego (Campaign for Nuclear Disarmament) i państwowej własności strategicznych gałęzi gospodarki, sprzeciwiał się zaś udziałowi Wielkiej Brytanii w wojnie koreańskiej oraz remilitaryzacji Niemiec Zachodnich.

W 1961 roku wykluczono go z klubu parlamentarnego Partii Pracy z powodu sporu o finansowanie sił powietrznych (wrócił do niego dwa lata później). W 1964 roku stanął na czele wewnątrzpartyjnej opozycji. Był przeciwnikiem rządowych propozycji dotyczących ograniczenia imigracji i reformy związków zawodowych. Opowiadał się także przeciw wstąpieniu Wielkiej Brytanii do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, wojnie wietnamskiej oraz jednostronnej deklaracji niepodległości Rodezji przez białą mniejszość.

W 1972 roku wystartował w wyborach na wiceprzewodniczącego partii, które jednak przegrał. W 1974 roku został ministrem zatrudnienia. W 1976 roku wystartował w wyborach na lidera partii. Wygrał w pierwszej turze, ale ostatecznie został pokonany przez Jamesa Callaghana. W 1980 roku wygrał wybory na szefa partii, co doprowadziło do odejścia prawego skrzydła laburzystów, którego zwolennicy utworzyli Partię Socjaldemokratyczną (Socialdemocratic Party). Z funcji szefa Partii Pracy ustąpił w 1983 roku.

Po rezygnacji z funkcji pozostał zwykłym deputowanym partii. Był honorowym członkiem Narodowego Towarzystwa Świeckiego (National Secular Society) i aktywnym sympatykiem Brytyjskiego Towarzystwa Humanistycznego (British Humanist Association). Wciąż działał także w Kampanii na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego. Występował w obronie Salmana Rushdiego, skazanego na śmierć przez ajatollaha Chomeiniego, był także zwolennikiem ataku NATO na Jugosławię w 1999 roku.

Był jednym z najważniejszych postaci w ruchu laburzystów - stwierdził działacz lewego skrzydła partii Tony Benn. To było niewiarygodne, że ktoś tak miły był na czele Partii Pracy, jednak nie dziwne, że nie wygrał wyborów - dodał z kolei inny z działaczy lewgo skrzydła Partii Pracy, były burmistrz Londynu Ken Livingstone.

Szymon Martys

lewica.pl w telefonie

Czytaj nasze teksty za pośrednictwem aplikacji LewicaPL dla Androida:

Dawid Kański: Komentarz do wyborów prezydenckich w USA

Xavier Woliński: Baśń o „sprawczości”

Aleksander Radomski: Goździki, które zasiały zmiany

Bartłomiej Zindulski: Lewicowa alternatywa Sahry Wagenknecht

Witold Sawicki: Walka z nowotworem, na osobistym przykładzie

Michał Peno: Praxis po hiszpańsku

Wielka Brytania: Zmarł Michael Foot

lewica.pl w telefonie

24 listopada: