Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Słuchając wypowiedzi polskich polityków, można odnieść wrażenie, że zielona transformacja będzie sprawiedliwa tylko wtedy, gdy będzie powolna....
Oboje współprzewodniczący partii Die Linke − Janine Wissler i Martin Schirdewan − opublikowali...
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Uczestnicy kongresu przyjęli tzw. Pakt Ateński w którym wiele miejsca poświęcono kryzysowi gospodarczemu i jego następstwom (pełny tekst Paktu w języku angielskim dostępny jest na stronie internetowej . Jak mówi o tym Pakt, obecny kryzys nie nastąpił nagle i niespodziewanie. Nie jest on ani pierwszym ani ostatnim. Jak czytamy w tym dokumencie, każdy nowy kryzys z matematyczną precyzją i dokładnością uwypukla podstawową sprzeczność kapitalizmu oraz prowadzi do ogromnej koncentracji dóbr i środków produkcji w rękach nielicznych a z drugiej strony do ubóstwa, masowego bezrobocia klasy pracujących w wymiarze absolutnym i relatywnym. Związkowcy powołują się tu na słowa Karola Marksa na temat sprzeczności pomiędzy społecznym charakterem produkcji a kapitalistyczną własnością środków produkcji, co prowadzi do przywłaszczania przez kapitalistów efektów ludzkiej pracy.
W trakcie dyskusji często podejmowano kwestię tzw. trade unionizmu polegającego na ugodowej postawie niektórych związków zawodowych wobec kapitalistycznych pracodawców i władz państwowych. Postawa taka, która jest widoczna zwłaszcza wśród związków zrzeszonych w Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych, prowadzi do ustępstw wobec neoliberalizmu. Utrudnia to wypracowanie jednolitego stanowiska związkowego np. w kwestii wysokości płacy minimalnej, reformy emerytalnej czy też sprzeciwu wobec podwyższenia wieku emerytalnego. Według słów Georgiosa Mavrikosa, w naszej walce mamy do czynienia z dwoma wrogami: pracodawcami i sprzedajnymi związkami zawodowymi, wspólnym dla nich celem jest wprowadzenie podziałów wewnątrz klasowych związków zawodowych. Mówi o tym również Pakt Ateński, krytycznie odnosząc się m.in. do reformistycznej polityki Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych. Pakt wspomina o współpracy reformistycznych związków z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, braku uczestnictwa w strajkach i demonstracjach, przekształceniu związków zawodowych w struktury biurokratyczne. Związki te - jak stwierdza Pakt - stworzyły atmosferę fatalizmu i akceptacji "mniejszego zła" np. w postaci zgody na obniżkę płac czy też czasu pracy w celu uniknięcia redukcji zatrudnienia.
Kongres wybrał nową Radę Prezydialną, przy czym w głosowaniu oprócz delegatów wzięli także udział obserwatorzy dysponujący tzw. głosem doradczym. Przewodniczącym na 5-letnią kadencję został ponownie wybrany Muhammad Szaaban Azzouz. W kongresie wzięło udział 801 delegatów reprezentujących 205 organizacji związkowych działających w 105 krajach. Do ŚFZZ nie należy żadna polska centrala związkowa. Wśród delegatów kobiety stanowiły 32 procent. W treści Paktu Ateńskiego mówi się o związkowcach zamordowanych przez siły policyjne na Filipinach, w Hondurasie, Kolumbii i Palestynie. Kongres zakończył się odśpiewaniem "Międzynarodówki".
Po zakończeniu kongresu ŚFZZ wydała 13 kwietnia oświadczenie potępiające brutalne rozpędzenie w Suazi pokojowej demonstracji, której uczestnicy domagali się utworzenia demokratycznego rządu oraz występowali przeciwko koncentracji potencjału gospodarczego w rękach skorumpowanej rodziny królewskiej.
Bolesław k. Jaszczuk
