Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Uczestnicy kongresu przyjęli tzw. Pakt Ateński w którym wiele miejsca poświęcono kryzysowi gospodarczemu i jego następstwom (pełny tekst Paktu w języku angielskim dostępny jest na stronie internetowej . Jak mówi o tym Pakt, obecny kryzys nie nastąpił nagle i niespodziewanie. Nie jest on ani pierwszym ani ostatnim. Jak czytamy w tym dokumencie, każdy nowy kryzys z matematyczną precyzją i dokładnością uwypukla podstawową sprzeczność kapitalizmu oraz prowadzi do ogromnej koncentracji dóbr i środków produkcji w rękach nielicznych a z drugiej strony do ubóstwa, masowego bezrobocia klasy pracujących w wymiarze absolutnym i relatywnym. Związkowcy powołują się tu na słowa Karola Marksa na temat sprzeczności pomiędzy społecznym charakterem produkcji a kapitalistyczną własnością środków produkcji, co prowadzi do przywłaszczania przez kapitalistów efektów ludzkiej pracy.
W trakcie dyskusji często podejmowano kwestię tzw. trade unionizmu polegającego na ugodowej postawie niektórych związków zawodowych wobec kapitalistycznych pracodawców i władz państwowych. Postawa taka, która jest widoczna zwłaszcza wśród związków zrzeszonych w Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych, prowadzi do ustępstw wobec neoliberalizmu. Utrudnia to wypracowanie jednolitego stanowiska związkowego np. w kwestii wysokości płacy minimalnej, reformy emerytalnej czy też sprzeciwu wobec podwyższenia wieku emerytalnego. Według słów Georgiosa Mavrikosa, w naszej walce mamy do czynienia z dwoma wrogami: pracodawcami i sprzedajnymi związkami zawodowymi, wspólnym dla nich celem jest wprowadzenie podziałów wewnątrz klasowych związków zawodowych. Mówi o tym również Pakt Ateński, krytycznie odnosząc się m.in. do reformistycznej polityki Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych. Pakt wspomina o współpracy reformistycznych związków z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, braku uczestnictwa w strajkach i demonstracjach, przekształceniu związków zawodowych w struktury biurokratyczne. Związki te - jak stwierdza Pakt - stworzyły atmosferę fatalizmu i akceptacji "mniejszego zła" np. w postaci zgody na obniżkę płac czy też czasu pracy w celu uniknięcia redukcji zatrudnienia.
Kongres wybrał nową Radę Prezydialną, przy czym w głosowaniu oprócz delegatów wzięli także udział obserwatorzy dysponujący tzw. głosem doradczym. Przewodniczącym na 5-letnią kadencję został ponownie wybrany Muhammad Szaaban Azzouz. W kongresie wzięło udział 801 delegatów reprezentujących 205 organizacji związkowych działających w 105 krajach. Do ŚFZZ nie należy żadna polska centrala związkowa. Wśród delegatów kobiety stanowiły 32 procent. W treści Paktu Ateńskiego mówi się o związkowcach zamordowanych przez siły policyjne na Filipinach, w Hondurasie, Kolumbii i Palestynie. Kongres zakończył się odśpiewaniem "Międzynarodówki".
Po zakończeniu kongresu ŚFZZ wydała 13 kwietnia oświadczenie potępiające brutalne rozpędzenie w Suazi pokojowej demonstracji, której uczestnicy domagali się utworzenia demokratycznego rządu oraz występowali przeciwko koncentracji potencjału gospodarczego w rękach skorumpowanej rodziny królewskiej.
Bolesław k. Jaszczuk
