Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Przyjęcie ustawy już wzbudziło sporo kontrowersji pomimo, jak pisze islandzki portal icenews.is, szlachetnych intencji. Islandczycy obawiają się, że nowe prawo umożliwi stosowanie przez rząd cenzury nie tylko obyczajowej. Około 2 tysięcy osób wystosowało do prezydenta Islandii Ólafura Ragnara Grímssona (na zdjęciu) petycję z prośbą o zawetowanie ustawy i poddanie jej pod referendum. Prezydent już raz zawetował zgłoszoną przez poprzedni rząd koalicyjny ustawę przewidującą ograniczające własności środków masowego przekazu. Zgodnie z islandzką konstytucja, prezydenckie weto oznacza poddanie projektu nowego prawa pod powszechne referendum. W obawie przed jego wynikiem ówczesny rząd wycofał z parlamentu projekt ustawy. Podobna sytuacja może mieć miejsce również w przypadku obecnie uchwalonego prawa. Byłby to zaledwie drugi w 63-letniej historii republiki przypadek zawetowania ustawy przez prezydenta.
Bolesław K. Jaszczuk
