Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Poprzednio, 29 kwietnia Rada ONZ ds. praw człowieka przyjęła zaproponowaną przez USA rezolucję o natychmiastowym wysłaniu do Syrii misji ekspertów w celu zbadania okoliczności zastosowania przemocy wobec demonstrantów. Ponadto Rada wezwała władze syryjskie do natychmiastowego uwolnienia wszystkich tzw. więźniów sumienia, zaprzestania aresztowań obrońców praw człowieka i dziennikarzy, a także do przywrócenia dostępu do Internetu, zniesienia cenzury mediów i dopuszczenia zagranicznych dziennikarzy na teren Syrii.
Za rezolucją głosowało 26 spośród 47 państw wchodzących w skład Rady. Przeciwko były m.in. Rosja, Chiny, Kuba, Pakistan. Rosyjskie MSZ wydało oświadczenie stwierdzające, iż podobnego rodzaju rezolucje stanowią ingerencje w wewnętrzne sprawy innych państw. W podobnym tonie wypowiedział się rzecznik chińskiego MSZ Jiang Yu mówiąc, iż taka ingerencja może jedynie skomplikować sytuację w Syrii.
Z kolei rzecznik agencji ONZ ds. pomocy uchodźcom palestyńskim UNRWA Chris Gunness poinformował, że agencja nie jest w stanie dostarczać pomocy, m.in. insuliny, dla około 50 tysięcy uchodźców w rejonie miast Deraa i Homs.
Skrajne stanowisko wobec wydarzeń w Syrii zajął izraelski minister spraw zagranicznych Awigdor Lieberman. Skrytkował on społeczność międzynarodową za to, że ataki lotnicze podjęła jedynie wobec Libii a nie Syrii i Iranu. Przeciwstawną opinię wyraził natomiast były szef izraelskiego wywiadu Meir Dagan, twierdząc, że zaatakowanie Iranu byłoby głupim pomysłem, doprowadzając do wojny w regionie Bliskiego Wschodu i w konsekwencji do militarnego zaatakowania Izraela.
Bolesław K. Jaszczuk
