Tegoroczna laureatka pokojowej nagrody Nobla Ellen Johnson-Sirleaf po raz drugi została wybrana na prezydenta Liberii. W drugiej turze reprezentująca Partię Jedności (Unity Party - UP) Johnson-Sirleaf zdobyła 90,8 proc. głosów, podczas gdy jej rywal Winston Tubman, były dyplomata i minister sprawiedliwości, lider Kongresu na rzecz Demokratycznych Zmian (Congress for Democratic Change - CDC) uzyskał zaledwie 9,2 proc. Na tak miażdżącej wygranej dotychczasowej głowy państwa zaważyła postawa jej kontrkandydata, który nawoływał do bojkotu drugiej tury wyborczej.

Pierwszą turę wygrała Johnson-Sirleaf, uzyskując 43,9 proc. głosów, natomiast na Tubmana głosowało 32,7 proc. wyborców. Tubman, podobnie jak jego partia CDC, kwestionował wynik wyborów, zarzucając iż były one sfałszowane. Domagał się ponownego przeliczenia głosów oraz zmiany składu Krajowej Komisji Wyborczej zapowiadając, że w przeciwnym razie zbojkotuje drugą turę. Jednakże Krajowa Komisja Wyborcza odrzuciła skargi złożone przez CDC z braku dowodów na fałszowanie wyników. Do uczciwości wyborów nie zgłaszało także zastrzeżeń ponad 900 obserwatorów zagranicznych. W tej sytuacji Tubman wezwał swoich zwolenników do bojkotu, co zaowocowało niską frekwencją wyborczą. W drugiej turze głosowało zaledwie 37,4 proc. uprawnionych do głosowania.

Decyzję Tubmana ostro skrytykowała Johnson-Sirleaf. Stwierdziła, iż wzywa on obywateli Liberii do zrezygnowania z przysługujących im konstytucyjnych praw. Jeżeli zaczniemy łamać konstytucję, to w którym momencie się zatrzymamy? - zadała retoryczne pytanie. Wezwała też wyborców do zignorowania apelu Tubmana i uczestnictwa w wyborach. Nie dajcie się zastraszyć, nie pozwólcie żadnemu politykowi, aby kraj stał się jego zakładnikiem - mówiła przez radio następnego dnia po ogłoszeniu decyzji o bojkocie. Jej stanowisko poparł Prince Johnson, lider Narodowej Partii na rzecz Postępu Demokratycznego (National Union for Democratic Progress - NUDP), były dowódca oddziałów rebelianckich podczas wojny domowej, który w pierwszej turze zyskał 11,6 proc. głosów.

Jeszcze przed drugą turą wyborczą Johnson-Sirleaf zapowiedziała, że w przypadku zwycięstwa zaproponuje swoim politycznym rywalom stanowiska w rządzie, kierując się duchem pojednania. Tubman odrzucił tę ofertę mówiąc, że CDC nie jest na sprzedaż i nie weźmie udziału w koalicyjnym rządzie. Oświadczył też, że nie uznaje wyniku wyborów i domaga się przeprowadzenia nowej elekcji w okresie jednego miesiąca.

Równolegle z prezydenckimi odbyły się też wybory parlamentarne. W liczącej 73 miejsca Izbie Reprezentantów (House of Representatives) UP uzyskała 24 mandaty, CDC - 11, Partia Wolności (Liberty Party) - 7, NUDP - 6, Narodowa Koalicja Demokratyczna (National Democratic Coalition) - 5, Narodowa Partia Patriotyczna (National Patriotic Party) byłego prezydenta Charlesa Taylora, obecnie sądzonego przez Międzynarodowy Trybunał Karny w Hadze oraz Sojusz na rzecz Pokoju i Demokracji (Alliance for Peace and Democracy) po 3 mandaty, Ruch na rzecz Postępowych Zmian (Movement for Progressive Change) - 2, Liberyjska Partia Transformacji (Liberia Transformation Party), Liberyjska Partia Przeznaczenia (Liberia Destiny Party) oraz Partia Narodowej Reformacji (National Reformation Party) po 1. Ponadto 9 mandatów przypadło w udziale kandydatom niezależnym.