Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Gabriel García Márquez znany był ze swej przyjaźni z kubańskim rewolucjonistą i przywódcą Fidelem Castro. Wcześniej, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, pisarz sympatyzował z grupami rewolucjonistów działającymi w różnych krajach Ameryki Łacińskiej. Członkowie rządu kolumbijskiego zarzucali mu aktywne wspieranie grup partyzantów FARC i ELN, jednak nie znaleziono na to dowodów. Márquez wielokrotnie wypowiadał się krytycznie na temat polityki władz kolumbijskich, a kilkakrotnie uczestniczył jako mediator w rozmowach prowadzonych pomiędzy władzami Kolumbii i bojownikami.
O śmierci pisarza poinformowała prasa meksykańska. Wiadomość potwierdziły źródła bliskie rodzinie. 31 marca noblista trafił do szpitala z objawami odwodnienia i infekcją dróg moczowych i płuc.
Márquez od wielu lat mieszkał w Meksyku. W 1999 roku zdiagnozowano u niego nowotwór, który jednak udało się mu pokonać.
Dwa lata temu pojawiły się pogłoski, że pisarz cierpi na demencję starczą. Nigdy nie zostały one oficjalnie potwierdzone, jednak w ostatnich latach pisarz znacznie ograniczył swoją aktywność zawodową.
Fot. Wikimedia Commons
