Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Romero był biskupem od 1970 r. Początkowo uchodził za hierarchę spokojnego i bezpiecznego dla prawicowej junty, z czasem jednak zbliżył się do teologii wyzwolenia i coraz ostrzej krytykował rządzących. Po zamordowaniu przez prawicowe bojówki jezuity Rutilio Grande, jednego z najbardziej znanych w Salwadorze obrońców praw człowieka, zaczął gromadzić dokumentację na temat zbrodni reżimu. Przekazał ją papieżowi Janowi Pawłowi II w Watykanie, jednak spotkanie przyniosło tylko taki efekt, że po powrocie do Salwadoru tamtejsza hierarchia kościelna odwróciła się od arcybiskupa, oskarżając go o zachęcanie ludu do rewolucji.
Romero apelował do ówczesnego prezydenta USA, Jimmy'ego Cartera, by przestał wspierać salwadorskie wojsko, używane do zabijania ludności cywilnej. Po wybuchu wojny domowej zwrócił się do rządowych żołnierzy: "Najwyższy czas, byście słuchali własnego sumienia, a nie grzesznych rozkazów".
24 marca 1980 podczas odprawiania mszy w kaplicy szpitalnej został zastrzelony przez członków szwadronów śmierci. Podczas jego pogrzebu, na który przybyło ponad milion osób, siły bezpieczeństwa zabiły 40 cywilów.
Na zdjęciu mural z wizerunkiem abp Romero / fot. Wikipedia
