Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
W 1964 został wraz z Jackiem Kuroniem usunięty z PZPR. Wykreślono go wówczas również z listy członków Związku Młodzieży Socjalistycznej. W reakcji na wydalenie wystosowali List otwarty do partii, krytykujący linię polityczną PZPR. Skazano go za to na karę 3,5 roku więzienia.
Był jednym z inicjatorów protestów studenckich na Uniwersytecie Warszawskim w marcu 1968. W 1969 roku został ponownie skazany na 3,5 roku pozbawienia wolności.
W 1989 roku wybrano go w woj. wrocławskim na senatora z ramienia Komitetu Obywatelskiego
Na początku lat 90. współtworzył lewicową Solidarność Pracy, a następnie Unię Pracy, której był jej honorowym przewodniczącym. Zrezygnował z tej funkcji oraz z członkostwa w partii w 1995.
fot. Wikimedia Commons
