Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Na Milanovicia zagłosowało 52,67%. wyborców, zaś na jego rywalkę oddało głos 47,33% uprawnionych do głosowania.
Frekwencja była jedynie o niecałe 4% wyższa niż w pierwszej turze i wyniosła 55,0%.
Milanović stał na czele rządu w latach 2011-16, gdy SDP po raz drugi odsunęła od władzy rządzącą od uzyskania przez Chorwację niepodległości HDZ. Za jego rządów m.in. poprawiono sytuację osób posiadających kredyty hipoteczne we frankach szwajcarskich oraz zwiększono swobodę środowiskom LGBT.
Urząd prezydenta w Chorwacji ma ograniczone w stosunku do rządu i premiera prerogatywy. Głowa państwa nie ma nawet prawa weta wobec ustaw przyjętych przez parlament. Ma natomiast pewien wpływ na politykę zagraniczną i obronną, będąc cywilnym zwierzchnikiem sił zbrojnych.
W grudniu br. odbędą się w Chorwacji wybory parlamentarne.
fot. Wikimedia Commons
