Watykan: Lefebryści wracają do łask
[2003-04-29 01:29:00]
Korzenie konfliktu i rozłamu pomiędzy Watykanem a niepokorną grupą duchowieństwa, nazwaną "lefebrystami" (od nazwiska ich przywódcy) sięgają 1962 r., kiedy to ówczesny papież Jan XXIII zwołał sobór powszechny biskupów i kardynałów, nazwany Soborem Watykańskim II. W toku jego trzyletnich obrad przyjęto szereg reform i zmian w zakresie zarówno kształtu liturgii jak też i w doktrynie religijnej oraz zasadach nauki społecznej, mających, w zamyśle ich autorów, dostosować Kościół do wymogów współczesnych. Między innymi dopuszczono możliwość odprawiania mszy w języku narodowym, potępiono antysemityzm, zadeklarowano współpracę z innymi wyznaniami chrześcijańskimi oraz wyraźnie wprowadzono zasadę "wolności religijnej", zgodnie z którą uznano prawo innych Kościołów do współistnienia na równych prawach i zasadach z Kościołem katolickim. Po raz pierwszy w historii uznano, że zbawieni mogą być także wyznawcy innych religii chrześcijańskich a także niechrześcijańskich, gdyż i one posiadają w sobie „promień prawdy”. Zmiany napotkały opór tradycjonalistów. Najbardziej zdecydowanym przeciwnikiem reform stał się arcybiskup Lefebvre, potępiając je jako "marksistowskie" i "neoprotestanckie". W 1969 r. założył Bractwo św. Piusa X (nazwa nawiązuje do imienia jednego z najbardziej konserwatywnych papieży, niechętnego jakimkolwiek współczesnym nurtom filozoficznym i społeczno-politycznym), które za cel obrało sobie walkę o odrzucenie przez Stolicę Apostolską "heretyckich" reform i powrót na łono "prawdziwej wiary" Stojąc aż do śmierci w 1991 r. na czele organizacji krytykował "watykański liberalizm" żądając od swoich współwyznawców m.in. zachowania łacińskiego obrządku mszy, wprowadzenia wymogu częstszej spowiedzi i "większego realizmu" w przedstawianiu wiernym piekła jako kary za grzechy. Początkowo Watykan bagatelizował nieposłuszeństwo części swoich duchownych, jednak stopniowo coraz bardziej zdecydowanie żądał od Bractwa odrzucenia "heretyckich" poglądów. W czerwcu 1988 r. Lefebvre otrzymał oficjalny nakaz zaprzestania publicznej krytyki Kościoła katolickiego. Odpowiedzią Lefebvre’a była konsekracja bez zgody Rzymu czterech nowych biskupów. W efekcie arcybiskup i jego biskupi zostali ekskomunikowani z ostrzeżeniem, że "każdy, kto poprze schizmę Monsignora Lefebvre’a, narazi się na surową karę wykluczenia". Bractwo św. Piusa X poparło 400 księży i 150 tys. wiernych. Tymczasem, według gazety, niespodziewanie po 15 latach od wydania ekskomuniki ma nastąpić "przywrócenie umiarkowanych schizmatyków na łono Kościoła", co z jednej strony podkreśli papieską politykę pojednania, z drugiej spowoduje izolację lefebrystów nieprzejednanych. Wiąże się to z tym, iż trzech z czterech "zbuntowanych" biskupów lefebrystów - Bernard Fellav, Bernard Tissier oraz Alfonso de Gallareta pod dwóch latach rozmów z wysłannikami Kurii ponownie ma wstąpić pod skrzydła Watykanu, składając śluby lojalności wobec papieża i postanowień Soboru Watykańskiego II. Czwarty z ekskomunikowanych - Brytyjczyk Richard Williamson nadal twardo stoi w opozycji wobec Rzymu twierdząc, że "papież ma nikłe pojęcie o katolicyzmie". |
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Syndrom Pigmaliona i efekt Golema
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Mury, militaryzacja, wsobność.
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Manichejczycy i hipsterzy
- Pod prąd!: Spowiedź Millera
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Wolność wilków oznacza śmierć owiec
- Fotograf szuka pracy (Krk małopolska)
- Kraków
- 76 LAT KATASTROFY - ZATRZYMAĆ LUDOBÓJSTWO W STREFIE GAZY!
- Warszawa, plac Zamkowy
- 12 maja (niedziela), godz. 13.00
- Socialists/communists in Krakow?
- Krakow
- Poszukuję
- Partia lewicowa na symulatorze politycznym
- Discord
- Teraz
- Historia Czerwona
- Discord Sejm RP
- Polska
- Teraz
- Szukam książki
- Poszukuję książek
- "PPS dlaczego się nie udało" - kupię!!!
- Lca
23 września:
1900 - Rozpoczął obrady V Kongres II Międzynarodówki, który powołał Międzynarodowe Biuro Socjalistyczne. W jego skład jako polscy delegaci weszli: B. A. Jędrzejowski z PPS, H. Diamand z PPSD, C. Wojnarowska z SDKPiL
1923 - W Bułgarii wybuchło powstanie wrześniowe, zainicjowane przez Bułgarską Partię Komunistyczną w odpowiedzi na prawicowo-wojskowy zamach stanu.
1939 - Ukazał się ostatni numer "Robotnika".
1973 - Zmarł Pablo Neruda, poeta chilijski, laureat nagrody Nobla.
1976 - Komitet Obrony Robotników (KOR) ogłosił swoje powstanie. Za cel postawił sobie udzielanie pomocy prawnej, lekarskiej i finansowej represjonowanym. Wśród jego założycieli byli m.in. J.Kuroń i J.J.Lipski.
1977 - Zmarła Edwarda Orłowska, właśc. Estera Mirer, działaczka komunistyczna.
1993 - Górnicy likwidowanej kopalni "Żory" rozpoczęli okupację budynku Państwowej Agencji Węgla Kamiennego w Katowicach.
2010 - Francja: Przeciwko planowanej przez rząd N. Sarkozy’ego tzw. reformie emerytur protestowało ok. 1 mln osób.
?