Deklaracja Biura Wykonawczego Czwartej Międzynarodówki

Fakt, że Komunistyczna Partia Kuby odczuła ostatnio potrzebę napisania listu do "bratnich partii i organizacji" pokazuje rozmiary problemów, wobec których stanęli kubańscy przywódcy w obliczu reakcji na egzekucję trzech obywateli kubańskich i surowych wyroków więzienia wydanych na innych obywateli tego kraju, którzy wyrazili pragnienie skorzystania z prawa do krytyki.

Czwarta Międzynarodówka przypomina, że jesteśmy po stronie rewolucji kubańskiej od 1959 r., i że broniliśmy zasadniczych decyzji podejmowanych przez przywódców kubańskich nie tylko przed krytyką ze strony klas panujących i ich rządów ale też większości partii komunistycznych i socjaldemokratycznych jak też przywódców krajów tzw. realnego socjalizmu.

Podkreślaliśmy oryginalne aspekty kubańskiej rewolucji oraz pomoc jakiej w internacjonalistycznym duchu udzielała ruchom rewolucyjnym. Ale kiedy uważaliśmy to za niezbędne, wyrażaliśmy naszą krytykę. W szczególności odnosiło się to do postawy rządu kubańskiego wobec kierownictwa Związku Radzieckiego i innych krajów nie-kapitalistycznych lub wobec [burżuazyjnego] rządu PRI w Meksyku oraz biurokratyzacji reżimu kubańskiego. Czyniliśmy to otwarcie.

Dzisiaj metody przyjęte [przez Castro] w czasie ostatnich tragicznych wydarzeń są niemożliwe do zaakceptowania z rewolucyjnego i demokratycznego punktu widzenia i niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia obrony rewolucji [kubańskiej] i jej społecznych i kulturalnych osiągnięć. Nasza odpowiedź na te wydarzenia jest jednoznaczna.

Rząd kubański przyjął dziś całkowicie inną postawę niż przyjmował wcześniej, w szczególności w czasie prób masowej i nielegalnej emigracji w latach 1980 i 1994. Jest prawdą, że jak wskazuje wspomniany list Komunistycznej Partii Kuby "wrogość administracji Busha wobec Kuby przewyższa wrogość wszystkich poprzednich". Burżuazja i amerykańska klasa rządząca przede wszystkim zawsze używała barbarzyńskich metod. Ale walka przeciwko jej polityce nie może usprawiedliwiać używania antydemokratycznych metod (w tym niemożliwej do zaakceptowania kary śmierci) przez rząd, który twierdzi, że jest socjalistyczny. Właśnie dlatego, że pewne metody są charakterystyczne dla klas wyzyskujących, rewolucjonistom nie wolno po nie sięgać.

Nie można negować, że Kuba jest teraz nawet w trudniejszej sytuacji niż w przeszłości. Bush i jego gang zademonstrowali, że są gotowi użyć wszelkich środków by rozszerzyć swoją hegemonię jeszcze szerzej na cały świat.

Najlepszą obroną Kuby byłoby zapewnienie aktywnego i coraz bardziej demokratycznego uczestnictwa najszerszych warstw ludności w trudnym dziele obrony rewolucji, wraz z pełnym prawem swobody wypowiedzi i krytyki. Równocześnie najlepszą obronę stanowi najszersza solidarność ze strony zaprzyjaznionych partii, organizacji i narodów innych krajów. Ale uciekanie się przez kubańskie kierownictwo do skrajnie represyjnych metod czyni taki rodzaj solidarności coraz trudniejszym.

Raz jeszcze jednoznacznie potępiając środki podjęte ostatnio przez kubańskie kierownictwo potwierdzamy naszą solidarność z narodem kubańskim przeciwko blokadzie nałożonej przez USA na ten kraj.

Biuro Wykonawcze Czwartej Międzynarodówki
Paryż 14 maja 2003 r.

Polskie tłumaczenie dokumentu pochodzi z internetowego wydania Dalej, pisma Nurtu Lewicy Rewolucyjnej