No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Trudno jest znaleźć na mapie świata kraj z większymi paradoksami niż Polska. Obserwując najważniejsze wydarzenia, jakie się dzieją w naszym kraju, wciąż spotykamy się z przykładami absurdów, zjawisk trudno wytłumaczalnych czy też zwykłej ludzkiej głupoty. Do tego typu zjawisk należałoby zaliczyć artykuł zamieszczony w "Życiu Warszawy" zatytułowany "Młoda lewica obraża papieża", z podtytułem "Młodzieżówka Unii Pracy zamieszcza w Internecie teksty szkalujące papieża".
Zdumiewa i oburza zawarte w jego podtytule i treści przekłamanie jakoby portal miał być organem młodzieżówki Unii Pracy, a jeszcze bardziej oburza wyczuwalne w tekście przekonanie autorów i ich zwolenników , że papież Jan Paweł II powinien pozostać poza wszelką publiczną krytyką.
Przypominamy, że żyjąc w demokratycznym i świeckim kraju wszyscy jesteśmy uprawnieni do wyrażania swojego zdania na temat osób publicznych. Opinie które przedstawiają redaktorzy portalu lewica.pl, są ich osobistymi poglądami, do wyrażania których mają pełne, zagwarantowane przez Konstytucję, prawo. Każdy z artykułów zamieszczanych na stronach lewica.pl jest tekstem danego redaktora i nie może być interpretowany jako reprezentatywny dla opcji politycznej, z którą się utożsamia. Lewica.pl jest portalem niezależnym, niezwiązanym z żadną partią czy organizacją polityczną. Jest on tworzony przez wolontariuszy, wywodzących się z różnych środowisk konsekwentnej lewicy. Zamieszczenie artykułu publicystycznego na łamach portalu lewica.pl następuje w chwili, gdy na jego publikację zgodzi się większość członków redakcji.
Cytaty przytoczone w artykule zamieszczonym w "Życiu Warszawy" pochodzą tylko z jednego artykułu o tematyce papieskiej. Tymczasem na łamach naszego portalu zostały zamieszczone trzy teksty podejmujące tę tematykę, z których każdy stanowi odmienną próbę analizy pontyfikatu Jana Pawła II. Warto również zauważyć, iż wszystkie wymienione w artykule "Życia" publikacje zostały napisane przez osoby nie będące członkami redakcji portalu lewica.pl i w większości są one autorstwa publicystów zagranicznych. Artykuł Terry’ego Eagletona, na który dziennikarze "Życia" zwrócili szczególną uwagę, został pierwotnie opublikowany w renomowanym angielskim dzienniku "Guardian", zaś jego autor jest wybitnym profesorem cieszącym się ogólnoświatową renomą i uznaniem. Trudno więc tekst ten sprowadzać do szkalowania osoby Jana Pawła II.
Jako demokraci z wielkim bólem przyjęliśmy tezy zawarte w artykule publikowanym w sobotnio-niedzielnym wydaniu warszawskiej gazety. Uważamy, iż prawo do swobodnej krytyki jest tym, co odróżnia państwa demokratyczne od reżimów autorytarnych i totalitarnych. Odbieranie nam tego prawa jest w naszym przekonaniu naruszeniem podstawowych wolności obywatelskich. Nie zamierzamy wycofać się z jakiegokolwiek tekstu krytycznego, otwarci jesteśmy natomiast na wszelką dyskusję, prowadzoną za pomocą merytorycznych argumentów, nie sprowadzającą się do stwierdzeń typu "a wy szkalujecie papieża". Prowadzenie dyskusji w stylu Pospieszalskiego nas nie interesuje.
Jeżeli redakcja „Życia Warszawy” i dołączająca do niej młodzieżówka Prawa i Sprawiedliwości wyrażą gotowość do merytorycznej polemiki, to chętnie taką dyskusję podejmiemy. Jeżeli natomiast ma to być powtarzanie banałów jakie słyszy się lub czyta w większości polskich mediów, to w takim stylu dyskursu prowadzić nie zamierzamy.
Redakcja www.lewica.pl
* * * * * * * * * * * * *
Oświadczenie przewodniczącego Federacji Młodych Unii Pracy w sprawie artykułu w "Życiu Warszawy"
Manipulacje Życia Warszawy - sprostowanie Adriana Zandberga
Warszawa, 17 kwietnia 2005
Sz.P.
Andrzej Załucki
redaktor naczelny „Życia Warszawy”
Szanowny Panie,
16 kwietnia na łamach Życia Warszawy ukazał sie artykuł pt. "Młoda lewica obraża papieża", opatrzony podtytulem "Młodzieżówka Unii Pracy zamieszcza w Internecie teksty szkalujące papieża.". Tekst ten już w tytule zawiera dosyć ordynarną manipulację, a w treści dwa kolejne przekłamania. Zwracam się do Pana o sprostowanie ich w trybie określonym przez prawo prasowe.
Po pierwsze, portal lewica.pl jest niezależnym serwisem informacyjno-publicystycznym, redagowanym przez 27 osob, wśród nich m.in. działaczy FMUP, PPS, SdPl, Lewicy Demokratycznej, Zielonych 2004 - reprezentantów rożnych odłamow lewicy, od socjaldemokratów poczynając, a na anarchosyndykalistach kończąc. Podstawową zasadą funkcjonowania portalu lewica.pl jest niezależność od struktur partyjnych i pluralizm poglądów. Stad użyte przez dziennikarza określenie "młodzieżówka UP zamieszcza w internecie teksty szkalujące papieża" i sugestie, że portal jest swego rodzaju organem Federacji Młodych Unii Pracy, są po prostu fałszywe.
Po drugie, dziennikarze Życia Warszawy wykazali się nierzetelnością, przypisując wzmiankowane artykuły o papieżu publicystom lewica.pl. Tymczasem wszystkie cytowane w "Życiu Warszawy" teksty to przedruki z zagranicznych tytułów, m.in. z jednego z największych brytyjskich dzienników, „The Guardian”.
Odrebną kwestią pozostaje, czy pontyfikat Jana Pawła II może w ogóle podlegać w Polsce otwartej debacie publicznej, jak to ma miejsce np. w krajach Zachodniej Europy czy w USA. Z artykułu redaktorów ukrywających się pod inicjałami PK i DK bije przekonanie, że nie. Przyznaję, że trudno mi zgodzić się z takim stanowiskiem. Ograniczanie wolności debaty publicznej przeczy w moim przekonaniu podstawowym zasadom demokracji.
Pontyfikat Jana Pawła II przyniósł wiele zasadniczych decyzji, określających funkcjonowanie Kościoła katolickiego we współczesnym świecie. Kościół Jana Pawła II to z pewnością Kościół zaangażowany społecznie, m.in. na rzecz oddłużenia krajów Trzeciego Świata, wspierający ruchy demokratyczne, sprzeciwiający się imperialistycznym wojnom. Ale - o czym trudno zapomnieć - Kościół Jana Pawła II to także walka z teologią wyzwolenia w Ameryce Łacinskiej, to usztywnienie odziedziczonego po Pawle VI stanowiska w sprawie antykoncepcji, to represje wobec katolickich teologów reprezentujących inne poglądy niż Kuria Rzymska...
Można oczywiście, jak chce tego redakcja Życia Warszawy, sprowadzać rozmowę o papieżu do bezrefleksyjnego oddawania hołdu i wznoszenia pomników jednej z największych postaci XX wieku. Ten sposob prowadzenia debaty publicznej przypomina skądinąd zachowanie tłumu, który papieżowi klaszcze, nie wysilając się nawet, by posłuchać tego, co mówi. W moim przekonaniu trudno o bardziej krzywdzące potraktowanie dziedzictwa intelektualisty i przywódcy, jakim był Jan Paweł II.
W tym kontekście zdumiewa zresztą hipokryzja Życia Warszawy, na którego łamach moralna krucjata przeciwko wolności opinii i powoływanie się na nauki Jana Pawła II sąsiadują z licznymi reklamami płatnych usług seksualnych (vide wydanie z 16-17 kwietnia 2004, strony 22 i 23).
Pozostaję w przekonaniu, że zdobędziecie się Państwo na opublikowanie powyższego sprostowania w swoim dzienniku.
Adrian Zandberg
