Odpłatne parkowanie w centrach miast nie spełnia pokładanych w nim nadziei. Nie sprzyja racjonalizacji ruchu, nie przynosi dochodów miastom, bywa wprowadzane z pogwałceniem prawa. Zarabiają na nim przede wszystkim prywatne firmy, w których ręce miasta przekazały ściąganie opłat - wynika z pokontrolnego raportu NIK.

W latach 1999-2001 (3 kwartał) Najwyższa Izba Kontroli zbadała prawidłowość wykorzystania funduszy za płatne parkowanie na drogach publicznych w 26 miastach. W większości przypadków wprowadzenie płatnego parkowania nie doprowadziło do zwiększenia rotacji parkujących pojazdów, ograniczenia dostępności określonych obszarów miast dla samochodów ani wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.

Pieniądze pozyskane z opłat za parkowanie, które miały w znaczący sposób przyczynić się do poprawy stanu dróg, trafiały gdzie indziej. Ze 113 mln zł uzyskanych w czasie kontroli NIK, jedynie 21 mln zł przeznaczono na remonty dróg. Większość pozostałych środków pochłonęły prowizje podmiotów inkasujących opłaty. Prywatni pośrednicy (spółki i osoby fizyczne) do swojej dyspozycji zatrzymywali nawet do 95% pobranych kwot.

Część dochodów bezprawnie wykorzystano na cele inne niż utrzymanie dróg (np. 12,6 mln zł umieszczono na lokatach bankowych). Wysokie straty są spowodowane również poprzez zaniechanie windykacji należnych opłat (9,3 mln zł) czy brak opłat za wydzielenie miejsca na wyłączność (w samej Warszawie z tego powodu zaprzepaszczono 3,6 mln zł).

W miastach, w których opłaty pobierały inne jednostki niż zarządy dróg, pozostające do dyspozycji zarządów kwoty były pomniejszone nie tylko o prowizję tych jednostek, ale także o 22% podatek od towarów i usług (VAT) należny z tytułu wykonywania usługi poboru opłat. W 6 przypadkach same opłaty parkingowe, tj. opłaty administracyjne, niesłusznie obciążone zostały tym podatkiem (szacowane z tego powodu straty w Warszawie sięgają 4,5 mln zł).

Prawo było łamane także na inne sposoby. Zdarzało się ustanawianie stref płatnego parkowania poza obszarem dróg publicznych, brakowało właściwych projektów organizacji ruchu, dokonywano nielegalnych zwolnień od wnoszenia opłat (zwłaszcza w przypadku radnych i pracowników samorządów).