No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Obok niejasnych oficjalnych przecieków informacji na temat baz, zaczęły pojawiać się propagandowe bajki (w "Gazecie Wyborczej", "Rzeczpospolitej", "Polsce Zbrojnej") na temat rzekomych korzyści jakie bazy przyniosą Polsce w ogóle, a lokalnym społecznością w szczególności.
Nikt poza wtajemniczonymi kręgami polityków wówczas nie podejrzewał, że w Polsce może powstać baza rakietowa, a tym bardziej mało kto podejrzewał, że w naszym kraju mogą stacjonować wojska posiadające broń atomową. A takie zagrożenie dziś stało się realnym
W 2002 roku Amerykanie prowadzili pierwsze nieoficjalne rozmowy z rządami państw Europy Środkowej w temacie "Tarczy antyrakietowej". Oficjalnie w 2004 roku rząd USA zwrócił się do Polski i Czech z propozycją utworzenia instalacji "Tarczy" na terenie tych krajów. Dopiero 12.11.2005 r z deklaracji nowego rządu można się było dowiedzieć, że Polska planuje wziąć udział w amerykańskim projekcie BMD, czyli tzw. "tarczy antyrakietowej".
BMD jest z kolei częścią programu SDI czyli przeniesienia wyścigu zbrojeń w przestrzeń kosmiczną w ramach tzw. "programu gwiezdnych wojen". Do tej pory antyrakiety programu BMD rozmieszczono w dwóch miejscach. 15 silosów z rakietami GBI w Fort Greely na Alasce i 2 silosy w Vandenberg w Kaliforni.
Na terenie naszego kraju miałoby zostać zlokalizowanych 10 silosów ze zmodernizowanymi antyrakietami GBI (wersja OBV-2).
Dziurawa tarcza i nieistniejące miecze
W polskich mediach twierdzi się, że antyrakiety mają strzec USA i częściowo kraje Europy Zachodniej, przed "terrorystycznymi atakami rakietowymi" takich państw, jak Syria, Iran czy Korea Północna.
Wyobraźmy sobie zatem sytuację niczym z filmów katastroficznych - akcja działaby się w naszym kraju - gdzie pełni napięcia, twardzi ludzie, ze słuchawkami na uszach, w centrach dowodzenia wydawaliby głośne komendy. Przy dźwiękach syren, w silosach pełnych pary i dymów, antyrakiety szykowałyby się do startu. Ludzie w miastach i wsiach z dziećmi na rękach i telewizorami pod pachą, gnaliby ile sił do piwnic i schronów, bo oto nadlatują prosto spod Damaszku rakiety z chemicznymi głowicami, siejące śmierć i terror. I... okazuje się, że nie dolatują nawet do Istambułu, z tak błahego powodu, że Syria nie posiada rakiet o większym zasięgu.
W takim razie wyobraźmy sobie tę samą scenerię rozgrywającą się w kraju nad Wisłą, tym razem jednak zagrożonym nadciągającymi irańskimi rakietami atomowymi. I znowu klapa, z kina akcji wychodzi parodia, ponieważ Iran nie posiada broni atomowej, a jego rakiety dotarłyby najwyżej do Kijowa.
To może ostatkiem sił wyobraźni zobaczymy atomowe rakiety sunące z kraju skośnookich komunistów Kim Dzong Ila? I cóż, niestety i tym razem rozczarują się zwolennicy filmów akcji, ponieważ północnokoreańskie rakiety doleciałyby nieco za Ural.
Jak się okazuje, wyobraźnia przeciętnego obywatela czytającego "Gazetę Wyborczą", słuchającego radia RMF i oglądającego Wiadomości w TV, w konfrontacji z faktami może zostać mocno nadwerężona. Co zatem ma sobie wyobrazić zwykły obywatel czytający o "tarczy antyrakietowej" strzegącej nas przed zagrożeniem ze strony krajów "osi zła"?
W myśl twierdzeń jakimi karmi się polskie społeczeństwo zamysł powstania anty tarczy jest chybiony w swoim zasadniczym założeniu - nie można chronić przed zagrożeniem, które nie istnieje.
BMD jest chybione z jeszcze jednego względu: amerykańskie pociski antyrakietowe nie są w stanie obronić żadnego terytorium, ze względu na swoją niską skuteczność.
Antyrakietą w płot
Jeżeli, wbrew propagandowym zapewnieniom, antyrakiety nie są wymierzone przeciw pociskom balistycznym z Iranu, Syrii i KRLD, to może mają one na celu rakiety chińskie i rosyjskie? Lecz zestrzelenie strategicznej rakiety jest daleko trudniejsze niż rakiety typu Scud. Rozwija ona bowiem większą prędkość i leci z większymi kątami natarcia. Ponadto rosyjskie rakiety posiadają głowice wielopociskowe (MIRV), co jeszcze bardziej utrudnia ich zestrzelenie, a SS-27 (Topol M) posiadają w dodatku możliwość zakłócania antyrakiet, a także są w stanie odpalać cele pozorne o identycznych charakterystykach. W tym kontekście zabawnie brzmią słowa szefa Agencji Obrony Antyrakietowej USA, gen. Henry'ego Obering'a: "Bez tarczy nasze szanse na ochronę przed rakietami wynoszą zero, po zainstalowaniu pocisków antyrakietowych są większe niż zero...".
I trudno wypowiedzi tej odmówić szczerości ponieważ jak się ocenia przy zastosowaniu aktywnych zakłóceń i celów pozornych, skuteczność antyrakiety (GBI) jest równa rzędu 1-5% (!).
Prace nad pociskami antyrakietowymi, w ramach BMD, koncern Boening rozpoczął w roku 2000. Do roku bieżącego przeprowadzono 12 prób odpalenia GBI. Siedem z nich (w tym ostatnia relacjonowana w TVP) zestrzeliło cele. Lecz tylko w pierwszych próbach zastosowano i to w umiarkowanym zakresie głowice emitujące cele pozorne oraz zakłócenia.
Mamy zatem do czynienia z pociskami, które mają bronić przed zagrożeniem, które nie istnieje, a gdyby zaistniało, to i tak rakiety te nie byłyby w stanie mu zapobiec? Co zatem kryje się za oficjalnymi komunikatami w których brak jest choćby pozoru logiki?
Dlaczego Rosja protestuje
We wszelkich mediach twierdzi się, że protesty Rosji wobec "antytarczy" wynikają z tego, iż antyrakiety będą w stanie eliminować rakietowy ofensywny potencjał Rosji. Tak nie jest. Kompromitujący brak skuteczności anty rakiet jest częścią tej prawdy. Drugą stroną medalu zupełnie pomijaną w mediach jest sprawa radaru mającego znaleźć się w Czechach. Stanowisko Rosji podkreśla, że to radar jest głównym zagrożeniem.
Przede wszystkim radar byłby użyty do monitorowania wszelkich emisji promieniowania elektromagnetycznego od Bugu po Ural. Czyli kontrolowano by ruchy i aktywność większości sprzętów militarnych (ale i gospodarczych) na terenie Ukrainy, Białorusi i w końcu Rosji. Rzecz jasna radar mógłby te same zadania realizować na kierunkach zachodnim i południowym, czyli w odniesieniu do swoich europejskich aliantów. Jest to z kolei powodem protestów w stosunku do "antytarczy" europejskich państw NATO-wsckich. Radar byłby w stanie określić parametry lotów rosyjskich rakiet uderzających na USA, to pozwoliłoby Amerykanom stworzyć skuteczniejszą obronę nad własnym terenem.
Radar tej mocy może być także użyty w sposób ofensywny jako emiter silnych uderzeń impulsów elektromagnetycznych. W tym kontekście baza antyrakiet ma charakter drugorzędny a służyć ma głównie do obrony radaru. Fakt ten podkreśla raport MDA (Agencja Obrony Rakietowej) stworzony dla senatu USA. Zastosowanie antyrakiet do obrony USA czy Europy Zachodniej znajduje się w nim dopiero na trzecim miejscu. Pierwszoplanowym zadaniem jest właśnie obrona radaru.
Miliardy dolarów profitów
Od początku 2000 r. program SDI pochłonął kwotę 50 miliardów dolarów. Rozmieszczenie wszystkich zestawów antyrakiet i zwieńczenie BDM będzie kosztowało kolejne 50 miliardów dolarów. Wydawanie kroci pieniędzy z budżetu USA na zupełnie nieprzydatne, nieskuteczne systemy uzbrojenia jest na porządku dziennym. Do takich należy zaliczyć program budowy myśliwca F-22, za którego koncern Lockheed zainkasował 80 miliardów dolarów, modernizacja śmigłowca AH-64D (kilka miliardów dolarów dla korporacji McDonell Douglas) czy kolejny bubel masowo niszczony w Iraku: supernowoczesne transportery Stryker, warte kilkanaście miliardów dolarów. Korporacjom zbrojeniowym opłaca się także projektować systemy, które nigdy nie weszły do uzbrojenia, a na które koncerny otrzymały finansowanie, np. Boeing/Sikorsky kilkanaście miliardów dolarów za śmigłowiec Comanche; podobny los spotkał haubicę Crusader, wartą kilka miliardów dolarów. Głównym beneficjentem programu BMD jest korporacja Boeing.
O ile nietrudno pojąć, kto czerpie korzyści z tych programów i czemu mają one służyć, to o wiele trudniej wyobrazić sobie skutki zastosowania takich broni w stosunku do państw, które propagandyści pokroju Davida Fruma określili mianem "osi zła".
Tak więc porzućmy mrzonki, a skupmy się na faktach - te jednoznacznie wskazują, iż jedną z głównych przyczyn tworzenia "tarczy antyrakietowej" są względy ekonomiczne.
Dlaczego Polacy powinni protestować i dlaczego na tym stracimy
Z punktu widzenia bezpieczeństwa zarówno narodowego jak i obywateli żyjących w Polsce podstawowym powodem dla którego baza anty rakietowa nie powinna zostać ulokowana w naszym kraju jest jej największy mankament czyli...krytycznie niska skuteczność. Co to oznacza? Jeżeli antyrakiety mają stanowić ochronę czegokolwiek - bez względu czy będą to Stany Zjednoczone, kraje europejskie, czy radar w Czechach to z pewnością będą zmuszeni podnieść znacząco skuteczność tego systemu. Niestety jest tylko jedna tego możliwość a mianowicie zamontowanie na antyrakietach głowic atomowych.
W prasie specjalistycznej można odnaleźć doniesienia, iż Amerykanie w ostatnim czasie wznowił prace nad takimi głowicami. Takie podejście tłumaczyłoby to czemu tak niedbale Amerykanie podchodzą do bojowych testów antyrakiet (brak zastosowania zakłóceń i celów pozornych). Oficjalnie przedstawiciele rządu USA twierdzą jednak że systemy nie będą wyposażane w głowice jądrowe. Chyba nie muszę nikomu tłumaczyć, że o prawdziwości twierdzeń Amerykanów będziemy mogli się przekonać dopiero... z chwilą ewentualnego wykorzystania antyrakiet lub ewentualnej awarii lub skażenia terenu w wyniku przechowywania pocisków jądrowych na terenie Polski. Innymi słowy jeśli się o tym dowiemy to z pewnością będzie to za późno.
Jakie zagrożenia niesie z sobą magazynowanie lub co gorsza zastosowanie tego typu antyrakiet nie muszę chyba opisywać.
Zainstalowanie "tarczy antyrakietowej" na terenie naszego kraju miałoby ponadto znaczenie polityczne: dalsze zbliżenie do USA i wyrażanie jego interesów; kolejny akt wrogości w stosunku do Rosji. Tarcza antyrakietowa nie stanowi zagrożenia militarnego, lecz zrywa w tym zakresie ustalenia układu o zbrojeniach strategicznych START.
Czy gdyby w naszym kraju zainstalowano systemy, zmieniłaby się kondycja naszego bezpieczeństwa narodowego? System przed niczym nas nie obroni. A czy naraża nas na dodatkowe zagrożenia? Po tym, jak nasi żołnierze wzięli udział w haniebnych podbojach i okupacjach niezależnych krajów - Iraku i Afganistanu, pytania takie wydają się błahe. Chyba że konstruktorzy masowej wyobraźni pewnego wieczoru opowiedzą nam, jak bardzo silosy z antyrakietami ściągną na nas "terrorystyczne ataki", które w odmiennych okolicznościach, w stosunku do innych krajów nazwaliby "atakami prewencyjnymi".
Tymczasem w mediach oficjalnych trwa promocja reklamowa projektu instalacji antytarczy w Polsce. Kolejnym tego akcentem był reportaż w Dzienniku Telewizyjnym z ostatniej (październikowej) udanej próby przechwycenia celu przez antyrakietę, przeprowadzoną na poligonie w USA. Reportaż w typowy dla propagandy sposób ukazywał walory rakiety, mówił o wzroście bezpieczeństwa dla Polski z chwilą gdy system zostanie umieszczony w naszym kraju. Wspomniano w ramach (niemal codziennej) propagandy anty rosyjskiej o bezpodstawności protestów Rosji wobec "antytarczy". Część komentarza wypowiedziała niejaka Petty Garguliński. Podpisana jako pracownik MDA. Ten z kolei zabieg zapewne miał na celu stworzenie swojskiej atmosfery polskości.
Rafał Jakubowski
Tekst ukazał się na stronie Indymediów (pl.indymedia.org) oraz Lewicowej Alternatywy (www.ck-la.tk).
