K. Szumlewicz: Ruchliwość globalnych miast
[2008-04-19 13:50:03]
![]() Warto w tym świetle rozpatrywać zjawisko imigracji, która według Sassen stanowi jeden z czynników konstytuujących globalizację. W dzisiejszych czasach zwraca uwagę zwłaszcza proces jej feminizacji. Kobiety zmieniają miejsce zamieszkania w celach zarobkowych a nie tylko ze względu na przemieszczenia mężczyzn. Wiąże się to z większą podażą miejsc pracy dla kobiet, co ma miejsce zarówno w krajach docelowych jak w miejscach pochodzenia imigrantek. Wielkie firmy przenoszą zakłady produkcyjne do krajów, gdzie praca – zwłaszcza kobiet - jest tańsza. Te dwa zjawiska zdaniem autorki są ze sobą wielorako powiązane, chociażby w ten sposób, że w zdelokalizowanych fabrykach pracownice nabywają umiejętności, które czynią z nich pożądaną siłę roboczą gdy znajdą się na emigracji. Sassen zastanawia się na tym, jak owe typy przeszkolenia i zatrudnienia w połączeniu z bardzo niskimi zarobkami wpływają na osobiste strategie życiowe kobiet oraz ich pozycję w hierarchii społecznej. Innym problemem poruszonym w książce jest dynamiczny rozwój sektora pracy nieformalnej. Klasyczne teorie ekonomiczne nie przewidują jej wzrostu w krajach rozwiniętych. Potocznie przyjęło się uważać, że wynika on z masowej obecności imigrantów i wpływu ich przyzwyczajeń na życie społeczne. Sassen tymczasem przytacza dowody, że istnieje na taką pracę wielkie wewnętrzne zapotrzebowanie samych tych krajów a zwłaszcza ich głównych miast. W wyniku polaryzacji dochodów tworzą się dwie wielkie grupy konsumentów: ludność uboga i elita finansowa. Ich potrzeby odbiegają od potrzeb klasy średniej, zaspokajanych przez formalną gospodarkę. Produkcja zarówno dóbr bardzo tanich, jak i limitowanych serii towarów wyjątkowo drogich odbywa się często metodami chałupniczymi, w sweat shops czy innych zakładach pracy nieformalnej. Jej rozkwit wynika także z logiki konkurencji rynkowej. Firmy generujące największe zyski podbijają ceny przestrzeni miejskiej i usług. Tym samym zagrażają przedsiębiorstwom o mniejszych dochodach, nawet gdy te produkują towary, na które jest spory popyt. Przeniesienie się do szarej strefy lub zlecanie w niej prac oznacza w takim przypadku po prostu strategię przetrwania. Zdaniem Sassen, penalizacja tych procesów w myśl dawno stworzonych regulacji nie na wiele się zdaje, tym bardziej że "gospodarka nieformalna jest jedną z nielicznych form wzrostu gospodarczego, które możemy obserwować w ubogich społecznościach". Według niej należałoby raczej minimalizować koszty decyzji przejścia do szarej strefy a przede wszystkim zwrócić uwagę na rozwarstwienie dochodów, które ją powołuje do życia. Ciężkiej, nisko opłacanej pracy zwykle przeciwstawia się wolną i autonomiczną działalność w Internecie; czy to dokonywane w nim operacje finansowe czy po prostu międzyludzką komunikację. Sassen polemizuje także z tym ujęciem. Otóż cyberprzestrzeń jest zakorzeniona w świecie pozaelektronicznym na wielu różnych poziomach. Światłowody są umieszczone w konkretnej przestrzeni geograficznej i w niektórych miejscach jest ich więcej a w innych mniej. To samo dotyczy centrów finansowych oraz zasobów materialnych. Wirtualne operacje finansowe zależą ponadto od praw państwowych i innych lokalnych regulacji. Zaś jeśli chodzi o komunikacje w Sieci, jest ona silnie zakorzeniona w praktykach społecznych i związanych z nimi nierównościach. Z jednej strony oznacza to, że także w świecie wirtualnym "tworzy się raczej hierarchia niż dystrybucja władzy". Z drugiej, sytuacja stwarza możliwości realnego oporu, jaki nie byłby możliwy w rzeczywistości gdzie ośrodki decyzyjne nie zależałyby w najmniejszym stopniu od społeczeństwa i dziedziny pracy. Także w podejściu do innych współczesnych problemów Sassem przyjmuje stanowisko obalania schematów – jakże często przyjmowanych także przez kontestatorów! - i wprowadzania na ich miejsce rzetelnej wiedzy i wnikliwej obserwacji połączonej z inteligentną społeczną refleksją. Dlatego jej ksiązka jest w najwyższym stopniu godna polecenia mimo suchego, pełnego powtórzeń języka, który nie pomaga w czytaniu. Saska Sassen, "Globalizacja. Eseje o nowej mobilności ludzi i pieniędzy", tłum. Joanna Tegnerowicz, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007 r., s. 270. Recenzja ukazała się w "Przeglądzie Socjalistycznym". |
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Syndrom wybrania
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Materializacja frustracji i gniewu
- Pod prąd!: Trzaskowski połknie lewicę
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Nauka o religiach winna łączyć a nie dzielić
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Syndrom Pigmaliona i efekt Golema
- Zandberg w Częstochowie!
- Częstochowa, Plac Biegańskiego
- 14 maja (środa), godz. 12:00
- Wsparcie na rzecz funkcjonowania projektu Czerwony Goździk
- https://zrzutka.pl/evh9hv
- Do 18 maja
- Warszawska Socjalistyczna Grupa Dyskusyjno-Czytelnicza
- Warszawa, Jazdów 5A/4, część na górze
- od 25.10.2024, co tydzień o 17 w piątek
- Fotograf szuka pracy (Krk małopolska)
- Kraków
- Socialists/communists in Krakow?
- Krakow
- Poszukuję
- Partia lewicowa na symulatorze politycznym
- Discord
- Teraz
- Historia Czerwona
- Discord Sejm RP
- Polska
- Teraz
- Szukam książki
15 maja:
1252 - Papież Innocenty IV wydał bullę Ad extirpanda, w której zezwolił na stosowanie tortur wobec heretyków.
1811 - Paragwaj ogłosił niepodległość.
1848 - Podczas rewolucji lutowej w Paryżu odbyła się demonstracja na rzecz niepodległości Polski.
1903 - W Warszawie urodził się Edward Bugajski, działacz socjalistyczny, działacz ruchu esperantystów.
1911 - Sąd Najwyższy USA, zgodnie z ustawą antymonopolową, nakazał podział międzynarodowej korporacji Standard Oil Johna D. Rockefellera.
1918 - Porażką komunistów zakończyła się wojna domowa w Finlandii.
1932 - W Piotrkowie swe obrady rozpoczął III Zjazd OM TUR. Delegaci wypowiedzieli się za samodzielnością organizacji młodzieży robotniczej i rozszerzeniem jej działalności politycznej.
1991 - Édith Cresson z Partii Socjalistycznej jako pierwsza kobieta stanęła na czele francuskiego rządu.
1997 - 22 lata po zakończeniu wojny w Laosie, USA przyznały się oficjalnie do brania w niej udziału, czemu dotąd zaprzeczały.
2006 - Giorgio Napolitano (Demokraci Lewicy) objął urząd prezydenta Włoch.
2011 - W Hiszpanii powstał ruch Oburzonych.
2012 - François Hollande został zaprzysiężony na urząd prezydenta Francji.
2015 - Założono nieformalny ruch Wolność i Równość.
?