Wizja socjalistyczna jest bodaj jedyną, która odważa się
wykraczać poza horyzont codziennej rutyny. Jest jedyną niemal
szansą dotarcia do źródeł...
W postaci mitów społeczeństwo narzuca jednostkom,
obrazowo i uchwytnie, swoje prawa i obyczaje: dzięki
mitom nakaz zbiorowości, kolektywny...
Piotr Szumlewicz rozmawia z działaczem Związkowej Alternatywy, pracownikiem warszawskiego Mordoru, Krystianem Kosowskim
Współpracował Pan z firmą...
Łukasz Dąbrowiecki: Klasztorne korzenie kapitalizmu
Tomasz Markiewka: Pożytek z gniewu
Marcin Napiórkowski: Stawmy czoła obcej ideologii, która zagraża dziś Polsce! 
Jarosław Czechowicz: Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli
Anna Artwińska: Matka Courage gdańskiej stoczni. Nowa biografia Anny Walentynowicz
Tomasz Marek Sosnowski: Pozwólmy sobie na gniew
Jarosław Pietrzak: Filmowcy, PRL i neoliberalizm
Zadanie przywrócenia spokoju prawicowy prezydent Sebastián Piñera powierzył wojsku, na co społeczeństwo odpowiedziało jeszcze większymi demonstracjami, protestując przeciwko represjom i polityce socjalnej rządu, rosnącym kosztom utrzymania, edukacji i opieki medycznej, narastającym nierównościom społecznym oraz niewydolnemu systemowi emerytalnemu. Ponad milion demonstrantów wyszło 8 listopada na ulice Santiago.
W reakcji Piñera wprowadził na większości terytorium kraju stan wyjątkowy. Po raz pierwszy od zakończenia przed 30 laty dyktatury generała Augusto Pinocheta na ulice wyszło wojsko. Mimo ogłoszenia w stolicy, a następnie w 16 okręgach także godziny policyjnej, w Santiago i innych miastach dochodziło do rabowania mienia prywatnego, w całym kraju okradziono ponad 200 supermarketów. W trwających ponad tydzień protestach zginęło co najmniej 20 osób, a ponad 7 tysięcy zostało aresztowanych.
Liderzy Partii Komunistycznej (PC), Partii Humanistycznej (PH) i Społecznej Partii Ekologicznej (PEVS) ogłosili, że przedstawią w Kongresie akt oskarżenia przeciwko Piñerze.
fot. Wikimedia Commons
