2 października 1928 roku w Madrycie, z inicjatywy z inicjatywy Josemarii Escrivy de Balaguera, stronnika faszyzmu, ortodoksyjnego,...
Przypominamy rozmowę Thomasa Franka ze zmarłym w środę Davidem Graeberem
Thomas Frank: Zacznijmy od początku, czyli od prognozy Keynesa z lat 30....
Oficjalna narracja historyczna w Europie Wschodniej przedstawia transformację po 1989 r. jako zwrot ku narodowej suwerenności, tradycji i wolnemu...
Kenosha, niespełna 100-tysięczne miasto w stanie Wisconsin, znane było dotąd jedynie z produkcji samochodów oraz jako miejsce urodzenia Orsona...
O autorytaryzmie, koronawirusie i udawanych obrońcach ludu
Przedwyborcze orędzie Aleksandra Łukaszenki wygłoszone 5 sierpnia oglądałam razem ze...
Marcin Napiórkowski: Stawmy czoła obcej ideologii, która zagraża dziś Polsce! 
Małgorzata Kąkiel: Rabarbar, Taplary, Polska
Michał Konarski: 10 lewicowych filmów na czas izolacji
Anna Artwińska: Matka Courage gdańskiej stoczni. Nowa biografia Anny Walentynowicz
Tomasz Marek Sosnowski: Pozwólmy sobie na gniew
Jarosław Pietrzak: Filmowcy, PRL i neoliberalizm
Sławomir Czapnik: Miłość w cieniu kapitalizmu
Szef grupy śledczej, tzw. Palmegruppen, Krister Petersson na specjalnej konferencji prasowej oznajmił, że osobą podejrzaną o zabójstwo premiera jest Stig Engström, grafik, pracujący nieopodal miejsca zbrodni.
Podejrzany już od 20 lat nie żyje, więc nie da się już postawić go przed sądem. W ten sposób zakończyło się najdłuższe w historii Szwecji śledztwo.
Olof Palme od 1969 r. stał na czele Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej. Premierem był wówczas już po raz drugi. Najpierw w latach 1969-1976, a potem ponownie od 1982 r.
Szef szwedzkiego rządu w chwili śmierci miał 59 lat. Został zastrzelony na ulicy w centrum Sztokholmu nocą 28 lutego 1986 r., gdy bez ochrony wracał ze swoją żoną Lisbet z kina. Dwukrotnie strzelono mu z bliskiej odległości w plecy.
fot. Wikimedia Commons
