Filip Ilkowski - Kilka słów o Syrii

Filip Ilkowski: Kilka słów o Syrii

[2024-12-10 08:27:43]

1. Asad to jedna z głównych twarzy krwawego potwora kontrrewolucji w świecie arabskim. Świętowanie jego upadku jest w pełni zrozumiałe. Nie tylko przez więźniów, czasami siedzących przez dekady i nie tylko przez miliony uchodźców wewnętrznych i zewnętrznych.
2. Niesamowite, jak szybko reżim upadł – jeszcze dwa tygodnie temu wydawało się to zupełnym science fiction – i jak bardzo Asad był zależny od zewnętrznego wsparcia. Niesamowite, jak szybko rzeczywistość może się zmienić – stara prawda i nadzieja rewolucjonistów, o której często zapominamy.
3. To wszystko nie może przesłonić faktu, że siły, które obaliły Asada nie wyrażają wolnościowych, demokratycznych i społecznych celów rewolucji syryjskiej z 2011 r. Wręcz przeciwnie, ich dotychczasowa praktyka wskazuje na chęć zaprowadzenia systemu represji w nowej postaci i pod nowym patronatem. Dyktatura zależna od Iranu i Rosji została obalona przez formacje zbrojne zasadniczo zależne od Turcji.
4. Niezależnie od wszelkich słabości rządzących terenami pod kontrolą kurdyjską (począwszy od braku poparcia rewolucji w 2011 r. i klienckich relacji ze Stanami Zjednoczonymi), główną kwestią polityczną po upadku Asada jest stosunek nowych władz do ludności kurdyjskiej. Innymi słowy zadaniem rewolucjonistów sprzeciw wobec wszelkich form dyskryminacji Kurdów. Oczywiście konieczny jest sprzeciw wobec represji wobec jakichkolwiek mniejszości, ale Kurdowie mają tu znaczenie szczególne: w kontekście zależności rebeliantów od Turcji i powszechnego arabskiego nacjonalizmu. Tymczasem triumf rebeliantów już skutkował nową falą uchodźców kurdyjskich.
5. Trzeba przy tym pamiętać, że rebelianckie formacje zbrojne i polityczne są skonfliktowane i zróżnicowane (mimo że łączy je wspomniana represyjność oraz kombinacja islamizmu i arabskiego nacjonalizmu), także w stosunku zależności od zewnętrznych patronów (z Turcją na czele: paradoksalnie wywodząca się z Al-Kaidy Organizacja Wyzwolenia Lewantu, HTS, która stała się rodzajem dżihadystycznego ruchu nacjonalistycznego jest tu znacznie mniej zależna niż Syryjska Armia Narodowa, będąca faktycznie zbieraniną na usługach tureckiej armii).
6. Przede wszystkim trzeba jednak pamiętać, że sam powrót tłumów na ulice, przywołujący rewolucyjne wydarzenia 2011-13 i powszechne nadzieje związane z upadkiem reżimu, jest istotnym elementem sytuacji politycznej i problemem dla nowych panujących w Syrii. Główne zadania dla syryjskich rewolucjonistów to otwierać to okno jak najszerzej, organizować się, budować niezależne od rządzących struktury (począwszy od klasowej niezależności pracowniczej) i stawiać opór wszelkim próbom ograniczania wolności na nowo. Te próby nieuchronnie będą następować, więc najbliższe dni mają bardzo istotne znaczenie dla kształtowania nowej rzeczywistości politycznej.

Filip Ilkowski

Tekst pochodzi ze strony autora na Facebooku

lewica.pl w telefonie

Czytaj nasze teksty za pośrednictwem aplikacji LewicaPL dla Androida:

Slavoj Žižek: Najlepsze rozwiązanie dla Europy? Pryncypialny pragmatyzm

Tomasz S. Markiewka: Niepamięć to przepis na polityczną katastrofę

Xavier Woliński: USA kontra reszta świata

Artur Troost: Zaimki i inne "modne bzdury" zajmują dziś głównie prawicę

Katarzyna Przyborska: Tyrania zdroworozsądkizmu

Witold Sawicki: Żołnierze wyklęci czy przeklęci?

Filip Ilkowski: Kilka słów o Syrii

lewica.pl w telefonie

31 marca: