Borejza - Wróć! Nie da się

Borejza: Wróć! Nie da się

[2007-08-12 13:58:46]

Koleje losu rzuciły mnie – podobnie zresztą jak parę milionów moich rówieśników - na Wyspy Brytyjskie. Mimo to nie zapominam wystawiać się na propagandę sukcesu polskiego rządu. Z tego też względu od czasu do czasu próbowałem namówić to tego, to tamtego na powrót do kraju.

Przestałem gdy po raz któryś tam z kolei rodak popukał się w czoło pytając retorycznie "A co ja tam będę k... robił/a?". Mimo to zdarza się, że trafi się jeszcze jakaś szansa, jak ostatnio gdy koleżanka z pracy westchnęła w nostalgii: "jak ja bym chciała wrócić do Polski...". Zwietrzywszy szansę rzuciłem się do ataku, prowadząc dialog mniej więcej taki:

- Wracaj, twój mąż jest budowlańcem, ponoć teraz mają raj. - Eee tam - odpowiedziała - 16 godzin dziennie, za 800 zł... już tam miał swój raj. - Już tak nie jest, teraz jest lepiej niż tu, poczytaj gazety – naciskałem, sam nie wierząc w to co mówię. - To może, ale ja co będę robiła... - To co tutaj, w końcu masz świetne doświadczenie (jako supervisor - tutejszy kierownik - w jednym z najbardziej znanych londyńskich domów towarowych), na pewno ktoś to doceni. - Jasne w sklepie to mogę za 600 zł pracować, dziękuję, ale na rachunki za mało. - A gdzie tam już tak nie płacą – próbowałem naciskać. Agata (tak ma na imię owa koleżanka) nie dała za wygraną – Ale ja chcę dziecko...

To był ostateczny cios i jednocześnie koniec wszelkiej dyskusji. W końcu jak powszechnie wiadomo młodych Polaków nie stać na dzieci, tak jak nie stać ich na mieszkania, wakacje, ba nawet rachunki – o dających poczucie bezpieczeństwa oszczędnościach nie wspominając. Nie o tym jednak chciałem mówić, a o tym, że zadowolone z siebie "elity" wychowały całe pokolenie, które boi się swojej własnej ojczyzny. Boi się, bo jedyne co się z nią kojarzy to niespełnione marzenia, niepewność jutra i walka o przetrwanie. Zamiast walczyć – już nawet nie o tych ludzi, ale o kolejne roczniki – politycy pie... o Teletubisiach i dekomunizacji, i oczywiście o falach powrotów, które mają nadejść. A prawda jest taka, że z pokolenia urodzonego w okolicach Stanu Wojennego, które w sporej części zasila brytyjską gospodarkę już nikt nigdy w Polsce nie zobaczy.

Nie wrócą i basta. I słusznie, bo i po co, i do czego mają wracać. Nie wierzyłem w to wcześniej - teraz wierzę. Tutaj czeka na nich normalne (tylko tyle i aż tyle) życie. W Polsce walka o byt.

Tomasz Borejza

Tekst ukazał się w tygodniku "Trybuna Robotnicza".

lewica.pl w telefonie

Czytaj nasze teksty za pośrednictwem aplikacji LewicaPL dla Androida:

John Paul: Trump wyciąga łapy w stronę Iranu

Xawier Woliński: Konserwie wolno wszystko, lewakom nic

Weronika Parfianowicz, Jakub Rok: Odzyskać przyszłość

John Paul: Nawrocki prezydentem

John Paul: Lewica na powyborczych rozdrożach

John Paul: "Najbiedniejszy prezydent świata"

Borejza: Wróć! Nie da się

lewica.pl w telefonie

27 czerwca: