No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Mieści się ona na Warszawskim Żoliborzu przy skrzyżowaniu ulic Suzina i Próchnika.
1 sierpnia 1944 roku żołnierze OW PPS batalionu im. Dąbrowskiego byli pierwszą jednostką wojskową, która podjęła walkę. O godzinie 13.30 jedna z drużyn kompanii ("Żniwiarz") zaczęła przenosić worki z bronią z magazynu przy ul. Brodzińskiego ulicą Krasińskiego do miejsca koncentracji ("Żniwiarza") w parku Promyka. Na ul. Krasińskiego przy rogu ul. Kochowskiego doszło do spotkania z ośmioosobowym patrolem lotników niemieckich. Oddział odpowiedział ogniem i zaczął wycofywać się w stronę pl .Wilsona i ul. Suzina. Dwóch lotników niemieckich zostało rannych.
Natychmiast zaalarmowani Niemcy wysłali na Żoliborz komando alarmowe wraz z czołgiem i kilkoma samochoddami z karabinami maszynowymi. Rozpoczęli oni przeczesywanie okolicy.
Roland Butrimas
