No więc Razem teraz faktycznie jest już osobno. Połowa parlamentarzystek wyszła z partii. Oświadczenie w tej sprawie opublikowała Magdalena...
Na początku lat 60. Portugalia była ostatnim z wielkich kolonialnych imperiów, które opierało się falom dekolonizacji, a jej imperium obejmowało...
W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w...
Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Tomasz S. Markiewka: Nierówności po polsku - liczby już znamy, teraz przemówmy do wyo
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Praca Przemysława Sieradzana, doktoranta w Zakładzie Badań Wschodnich Instytutu Nauk Politycznych "Aksamitni terroryści. Narodowy bolszewizm w Federacji Rosyjskiej" doskonale zapełnia lukę w polskich badaniach nad formami ekstremizmu politycznego we współczesnej Rosji. Sam tytuł stanowi swego rodzaju prowokację – godną samego Eduarda Limonowa – wodza tzw. nacboli. Termin terroryzm budzi bowiem dzisiaj najbardziej skrajne negatywne emocje. W przypadku jednak "aksamitnego terroryzmu" nie ma ofiar śmiertelnych. Mamy do czynienia z typowym happeningiem politycznym. Co prawda niosącym za sobą radykalny przekaz polityczny. Przykładem może być happening polegający na wywieszeniu na wieży katedry w Rydze flagi państwowej ZSRR. Tego typu działania są wizytówka narodowych bolszewików. Sieradzan w swojej pracy poświęca dużo miejsca ich opisowi. Stawia również tezę, że Partia Narodowo-Bolszewicka jest jednym wielkim politycznym happeningiem. Tyle, że posiadającym realne znaczenie polityczne.
Partia Narodowo-Bolszewicka jest bowiem obecnie jednym z filarów antykremlowskiej opozycji. Ramię w ramię z liberałami typu Garri’ego Kasparowa w ramach koalicji "Inna Rosja" walczy o przestrzeganie w Rosji praw człowieka. To niebywały zwrot ideologiczny. W epoce Borysa Jelcyna Limonow domagał się wprowadzenia w Rosji nie tyle rządów silnej ręki, co wprost systemu totalitarnego. Ta ewolucja poglądów, czy raczej nagły zwrot, nie ubiegła uwadze autora "Aksamitnych rewolucjonistów". Sieradzan z pieczołowitością i w oparciu o pierwszorzędną bazę źródłową opisuje przemiany ideologiczne w łonie Partii Narodowo-Bolszewickiej.
Książka zaczyna się jednak od rodowodu narodowego bolszewizmu. Autor przypomina protoplastów narodowego bolszewizmu w szeregach partii komunistycznej w latach 20. i 30. Trafnie odnajduje moment odrodzenia się narodowego bolszewizmu, jako ideologii. Następnie rozpisuje narodowy bolszewizm na czynniki pierwsze poszukując w jego łonie elementów tradycji skrajnie prawicowej i skrajnie lewicowej. Obrazowo tę syntezę najlepiej oddają artykuły na łamach partyjnego organu – Limonki – gdzie za wzory do naśladowania podaje się zarówno Stalina jak i Hitlera czy Ernesto "Che" Guevarę.
Drugi rozdział swojej pracy autor poświęcił biografii Eduarda Limonowa. To jeden z najlepszych fragmentów książki. Po pierwsze sam Limonow stanowi postać nietuzinkową. Kontrowersyjny, ale doceniany pisarz, sprawia wrażenie jakby całe jego życia, czy raczej biografia, była artystycznym happeningiem. Po drugie autor doskonale opisuje zawiłe meandry życiorysu autora powieści "To ja – Ediczka", sprawiając, że ten rozdział czyta się niczym dobrą powieść sensacyjno-społeczną
Następne dwa rozdziały dotyczą działalność i ideologii Partii Narodowo-Bolszewickiej. Solidna politologiczna analiza będzie z pewnością przez lata stanowiła podstawowe opracowanie dla badaczy ekstremizmów politycznych oraz systemu politycznego Rosji. Rozdział piąty dotyczy artystycznego wymiaru NBP.
W szóstym rozdziale autor opisuje zwrotny punkt w historii NBP. Mowa o wspomnianym już włączeniu się w działania szerokiego frontu antykremlowskiej opozycji. Podczas owego zwrotu Narodowi Bolszewicy utracili czołowego ideologa partii Aleksandra Dugina. O ile Limonow przez lata był sercem partii. To Dugin był jej mózgiem. Dziający obecnie poza NBP Dugin skupił się na pracy teoretycznej i rozwoju koncepcji euroazjatyzmu. Jest obecnie jednym z najbardziej wpływowych w Rosji specjalistów do spraw międzynarodowych. Chociaż cały czas budzi kontrowersje jego ideę rządzą umysłami wielu przedstawicieli kremlowskiej elity.
Dwa ostatnie rozdziały pracy koncentrują się na ostatnich latach działalności NBP oraz rozstaniu Limonowa z Duginem. Obecnie Partia Narodowo-Bolszewicka przechodzi kryzys cały czas jednak stanowi najbardziej wyrazisty element antykremlowskiej opozycji.
Książka "Aksamitni terroryści" w sposób całościowy i wyczerpujący pokazuje jej polityczny fenomen. Bogata baza źródłowa budzi podziw, podobnie jak samodzielność sądów autora. Pracę Sieradzana warto polecić wszystkim tym, którzy starają się zrozumieć współczesną Rosję. Książka "Aksamitni terroryści" uzupełnia bowiem obraz serwowany polskiemu odbiorcy przez media elektroniczne i drukowane.
Przemysław Sieradzan, "Aksamitni terroryści. Narodowy bolszewizm w Federacji Rosyjskiej", Dom Wydawniczy "Elipsa", Warszawa 2008, s. 171.
Bartosz Machalica
Recenzja ukazała się w dwumiesięczniku "Przegląd Socjalistyczny".
