Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Nie ma chyba bardziej żałosnego komentatora niż „geopolityk”. Wydaje mu się, że „na chłodno” analizuje fakty i jest ponad te...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
obchody Dnia Kobiet odnotowały mniejszą frekwencję niż przed rokiem.
Uczestnicy Manify domagali się m.in. prawa każdej kobiety do zapłodnienia in vitro i aborcji, świeckości państwa oraz równości praw kobiet. W przemarszu wzięły udział m.in. Kobiety dla Pomorza, Kampania Przeciw Homofobii oraz Młodzi Socjaliści. Jak zwracała uwagę część demonstrujących, brakowało haseł i postulatów związanych z ekonomicznych wyzyskiem kobiet w pracy, a część haseł była oderwana od realiów życia przeciętnej Polki.
Początki Międzynarodowego Dnia Kobiet wywodzą się z ruchów robotniczych w Ameryce Północnej i Europie. Zapoczątkowane zostały one przez Socjalistyczną Partię Ameryki dla upamiętnienia odbywającego się w 1909 roku nowojorskiego strajku pracownic przemysłu odzieżowego, przeciwko złym warunkom pracy. 8 marca Dniem Kobiet ogłoszono rok później podczas II Międzynarodowego Zjazdu Kobiet Socjalistek w Kopenhadze.
Alicja Szczypta
Katarzyna Kamińska
