Adolfo Sánchez Vázquez o moralności i polityce
Jak się powiada Adolfo Sánchez Vázquez, hiszpański filozof zesłany po wojnie domowej do Meksyku,...
Słuchając wypowiedzi polskich polityków, można odnieść wrażenie, że zielona transformacja będzie sprawiedliwa tylko wtedy, gdy będzie powolna....
Oboje współprzewodniczący partii Die Linke − Janine Wissler i Martin Schirdewan − opublikowali...
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Inicjatywa ta znalazła swój oddźwięk dopiero 8 sierpnia w trzecią rocznicę rozpoczęcia przez Gruzję działań wojennych na Kaukazie. Wśród polityków, którzy podpisali się pod inicjatywa laburzystów znajduje się m.in. liderka partii Ruch Demokratyczny - Jedna Gruzja, była przewodnicząca parlamentu Nino Burdżanadze. Była ona inicjatorką organizowanych wiosną tego roku akcji masowych protestów pod hasłem przywrócenia konstytucyjnych praw, odebranych przez Saakaszwilego. Obecnie jej mąż, były szef policji granicznej Badri Bicadze stanął przed sądem pod zarzutem przygotowania specjalnych zorganizowanych grup w celu dokonywania ataków na osoby odpowiedzialne za utrzymanie porządku publicznego i przedstawicieli władzy podczas zajść, jakie miały miejsce w Tbilisi w końcu maja br. Grozi mu za to od czterech do siedmiu lat więzienia.
Ponadto żądanie laburzystów poparł były ombudsman Sozar Subari z Partii Gruzińskiej oraz przywódcy Wolnej Gruzji, Partii Zielonych, Partii Socjaldemokratycznej, Ruchu na rzecz Sprawiedliwej Gruzji, Ruchu Białych oraz organizacji Obroń Gruzję. Osiągnięcie międzypartyjnego porozumienia Szałwa Natełaszwili skomentował słowami: Teraz już raz na zawsze wyjaśniło się, kto jest prawdziwą opozycją, kto rzeczywiście pragnie zmiany władzy. Rezultatów w tej walce nie da się osiągnąć poprzez mityngi kilku partii – tylko wspólnym wysiłkiem.
Natełaszwili oświadczył też, że decyzji pozostałych partii opozycyjnych o przyłączeniu się do tej inicjatywy naród gruziński oczekuje do września. Z tym jednak mogą być problemy. Dokładnie miesiąc wcześniej, 8 lipca sześć partii reprezentujących bardziej umiarkowaną opozycję utworzyło Koalicję na rzecz Wolnych Wyborów w proteście wobec ordynacji wyborczej narzuconej przez mająca przygniatającą większość parlamentarną, prezydencką partię Zjednoczony Ruch Narodowy - O Zwycięską Gruzję przy poparciu deputowanych z Ruchu Chrześcijańsko-Demokratycznego i Nowej Prawicy. W skład koalicji weszły Partia Republikańska, Partia Konserwatywna, Forum Narodowe, Nasza Gruzja - Wolni Demokraci, Gruzińska Droga i Partia Narodu. Koalicja na razie nie stawia sobie za cel stworzenie bloku wyborczego, lecz wypracowanie wspólnej politycznej platformy przy gotowości do osiągnięcia rozsądnych kompromisów w celu przezwyciężenia różnic ideologicznych. Partie uznały, że zmiana władzy powinna nastąpić drogą wyborów. Miałyby one doprowadzić do utworzenia rządu koalicyjnego oraz położenia kresu epoce postradzieckiej i neobolszewickiej, stworzenia demokracji wielopartyjnej opartej na rządach prawa i włączenia kraju do integracji europejskiej.
Partie tworzące zarówno blok radykalny, jak i umiarkowany nie odgrywają znaczącej roli na gruzińskiej scenie politycznej. Pierwszy blok reprezentowany jest w parlamencie przez sześciu deputowanych laburzystowskich, natomiast drugi przez dwóch przedstawicieli Partii Republikańskiej. W wyborach z maja 2008 r. partie te uzyskały poparcie odpowiednio 7,44 i 3,78 proc. wyborców, natomiast lider laburzystów Natełaszwili w wyborach prezydenckich uzyskał czwarty wynik - 6,49 proc.
Gruzińską opozycję przebił jednak prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew. W trakcie konferencji z udziałem rosyjskich i gruzińskich dziennikarzy Miediwediew poparł ideę postawienia Saakaszwilego przed Międzynarodowym Trybunałem w Hadze za rażące pogwałcenie prawa międzynarodowego podczas ataku na Południową Osetię w 2008 roku.
Bolesław K. Jaszczuk
